မႏၱေလး....(ေရႊအလကၤာ)ျပဳိင္ပဲြ၀င္ကဗ်ာ

ပေဒသရာဇ္  ရန႔ံနဲ႔  ေက်ာ္ၾကားဖူးတယ္....
တစ္ခ်ိန္ကနန္းဟန္နဲ႔ မႏၱေလး......။
ဘုရာၾကီးနဲ႔ မႏၱေလးေတာင္
ျမင္းလွည္းေလးနဲ႔၊ေရႊေျခက်င္းခတ္တဲ့    မႏၱေလး.......။
စစ္အၾကိမ္ၾကိမ္ခင္းဖူးတယ္......
စစ္တလင္းက....ျပာ.....
ေခါင္းေမာ့လုိ႔  ေခါင္းေလ်ွာ္ခဲ့ဖူးတယ္.....။
အပ်ဳိရည္ပ်က္လည္းေသြးမပ်က္ဘူး......
အံခဲရင္းထုိးမုန္႔စားေနတဲ့  မႏၱေလး.........။
ျပီးေတာ့......
ပစၥဳပၸန္ထဲကမႏၱေလး......
မနွဴံးမနွပ္၊အိပ္မက္နဲ႔ စိန္စီ
ဇာတိသားတုိ႔ရဲ႔  မလွဳံမျခဳံအေတြးနဲ႔  မႏၱေလး...။
ကၽြန္ေတာ္  ကၽြန္ေတာ္နဲ႔  အသံေလး
ေမာ္စီတုံးလား  ေနရူးလား
တကယ္ပဲ  ျမိဳ႔လုံးကၽြတ္၀ဲသြားတဲ့  မႏၱေလး...။
နန္းေတာ္ေရွ႕နဲ႔  ေဟာင္းလ်က္သစ္လုိတဲ့ ျမဳိ႔သစ္ေတြနဲ႔
ေနေပ်ာ္လာတဲ့
နာရီစင္  ငုိရရွာတဲ့မႏၱေလး...။
အဓိပတိ  လမ္းေတြလည္း
အမည္မေျပာင္းခဲ့
ဒါေပမယ့္
လမ္းမထက္က  အခ်က္ေပးသံ
ေနေရးကုိစိန္ေခၚလာေပါ့။
အခုေတာ့..အမည္မဲ့ဘူတာရုံေလးမွာ
တိမ္ေပၚရထားေစာင့္ရင္း
ကုိယ့္အမည္  ကုိယ္ျပန္ရွာေနတဲ့
မႏၱေလး......။
မႏၱေလး...။

Posted in: ကဗ်ာ