ေလာင္းကစားတယ္ဆုိတာ
ေကာင္းတဲ့အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာေရး ေပတံနဲ႔တုိင္းတုိင္း၊ လူမႈေရး
ေပတံနဲ႔ပဲတုိင္းတုိင္း ဒါမွမဟုတ္ စာရိတၱေပတံနဲ႔ပဲတုိင္းတုိင္း
ေလာင္းကစားမႈဟာ မေကာင္းပါဘူး။ေလာင္းကစားလုိ႔ စီးပြားပ်က္ သြားၾကသူေတြ၊ ဘဝပ်က္သြားၾကသူေတြ ဒီေလာကမွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေလာင္းကစား ဝါသနာပါသူေတြ၊ ေလာင္းကစားနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကသူေတြကလဲ အမ်ားအျပားရွိေနၾကပါတယ္။ ေလာင္းကစားတာဟာ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ စာရိတၱကုိ ပ်က္ျပားေစႏုိင္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံတုိင္းလုိလုိမွာ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းၿပီး ေလာင္းကစားမႈကုိ တားျမစ္ပိတ္ပင္ ထားၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ေလာင္းကစား လုိၾက သူေတြ အမ်ားအျပားရွိေလေတာ့ ေပၚ ေပၚထင္ထင္ ကစားလုိ႔မရရင္ ပုန္းလွ်ဳိး ကြယ္လွ်ဳိးကစားၾကတယ္။ ေလာင္းကစားတဲ့ပုံစံေတြကလဲ အမ်ဳိး မ်ဳိးရွိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေလာင္း ကစားတဲ့ အေလ့အထဟာ အခု ေခတ္မွာမွ ဘြားခနဲ ေပၚထြက္လာ တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရွးပေဝသဏီ ကစၿပီး ရွိေနခဲ့တာပါ။
မိမိတုိင္းျပည္ကို ေလာင္းေၾကးတင္တဲ့ ဘုရင္
ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ေတြ အထြတ္ အျမတ္ထားၾကတဲ့ မဟာဘာရတ - Mahabharata ဇာတ္ေတာ္ႀကီးမွာ တုိင္းျပည္ကုိေရာ မိမိကုိယ္ကုိပါ ေလာင္းေၾကးတင္႐ုံမက ညီေတာ္ ေတြနဲ႔ မိဖုရားကုိပါ ေလာင္းေၾကး ထပ္ခဲ့တဲ့ ဘုရင္တစ္ပါးအေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတာေတြ႕ရတယ္။
မဟာဘာရတ ဇာတ္ေတာ္ႀကီး ကို လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၅,ဝဝဝ ေလာက္က ေရးသားခဲ့တယ္လုိ႔ ယူဆ ၾကတယ္။ ဒီ မဟာဘာရတ ကဗ်ာ လကၤာမွာ အပုိဒ္ေပါင္း ၁ဝဝ,၂၁၇ ပါရွိၿပီး ေခါမေခတ္ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဟုိးမား -Homer ေရးသားခဲ့တဲ့ ဣလိယက္နဲ႔ ၾသဒက္ဆီ ကဗ်ာလကၤာႏွစ္ခု ေပါင္းထားတာထက္ေတာင္ ရွည္လ်ားတယ္ လုိ႔ ပညာရွင္ေတြက ဆုိၾက တယ္။ အဲဒီဇာတ္ေတာ္မွာ ေဖာ္ျပ ထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အက်ဥ္းခ်ဳပ္က ဒီလုိပါ။
ယုဓိတၱိရ -Yudhishthira ဘုရင္ က ဣျႏၵျပတၱၿမဳိ႕ေတာ္မွာ ထီးနန္းစုိး စံတယ္။ အေလာင္းအစား ဝါသနာ ႀကီးတယ္။ ဒီေတာ့ ထီးနန္းကို အေခ်ာင္လုိခ်င္တဲ့ ဝမ္းကြဲညီအစ္ကုိ ေတာ္သူ မင္းသားဒုေယ်ာဓနက ေၾကြအန္ ကစားဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚတယ္။ ဘုရင္ ဆုိတာက သူတုိ႔ေခတ္မွာ စိန္ေခၚ ရင္ မျငင္းပယ္ရဘူး။ ဝါသနာလဲ ပါ ေတာ့ အေတာ္ျဖစ္သြားတာေပါ့ေလ။ ဒုေယ်ာဓနမင္းသားက အစီ အစဥ္ကုိ ဖခမည္းေတာ္ဘုရင္ႀကီး ဓရိတရ႒ထံမွာ ေလွ်ာက္တင္တယ္။ ဘုရင္ႀကီးကသားေတာ္ကို ေလာင္း ကစားတာ မေကာင္းဘူး။ မလုပ္နဲ႔လုိ႔ တားတယ္။ သားေတာ္က နားမ ေထာင္ဘူး။ ေလာင္းကစားပြဲလုပ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။
ယုဓိတၱိရ ဘုရင္ဟာ ေလာင္း ကစားပြဲအတြက္ ဟတၱိနာပူရ ၿမဳိ႕ ေတာ္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ''ကစားပြဲက တရားမွ်တမႈ ရွိရမယ္ေနာ္။ ကလိမ္ကက်စ္ေတြ မလုပ္ ရဘူး'' လုိ႔ ယုဓိတၱိရ ဘုရင္က ေတာင္းဆုိတယ္။ ''ကစားပြဲကုိ အန္စာတုံးက အဆုံးအျဖတ္ေပးတာပါ။ ေၾကာက္ ရင္လဲ မကစားနဲ႔ေပါ့'' လုိ႔ ဒုေယ်ာ ဓနကျပန္ေျပာတယ္။ ကစားပြဲက စပါေလေရာ။ ယုဓိတၱရ ဘုရင္က သူကုိယ္တုိင္ ကစားေပမယ့္ ဒုေယ်ာဓနမင္း သားက သူ႔ကုိယ္စား ဦးရီးေတာ္ သကုနီကုိ ကစားခုိင္းတယ္။
သကုနီ က ေမွာ္သြင္းထားတဲ့ အန္စာတုံးေတြ နဲ႔ ကစားတယ္။ ဒီေတာ့ ပြဲတုိင္း ႏုိင္တယ္။ ပထမေတာ့ ထီးနန္းခ်င္း ေလာင္းေၾကးထပ္ၾကတယ္။ ယုဓိတၱရ ဘုရင္ ႐ႈံးတယ္။ တစ္ဘက္က ညီ ေတာ္ေလးပါးနဲ႔ ေလာင္းေၾကးထပ္ မလား။ ႏုိင္ရင္ ထီးနန္းျပန္ေပးမယ္ လုိ႔ ေလာင္းေၾကးေခၚတယ္။ ဘုရင္က သေဘာတူတယ္။ ကစားေတာ့ ဘုရင္ယုဓိတၱရ ႐ႈံးျပန္တယ္။ ေနာက္ ေတာ့ တစ္ဘက္က ဘုရင္ ကုိုယ္တုိင္ကို ေလာင္းေၾကးတင္မလားေမး တယ္။ ႐ႈံးရင္ ကြၽန္ခံရမယ္။ ႏုိင္လုိ႔ ရွိရင္ ထီးနန္းကိုေရာ ညီေတာ္ေတြကုိပါ ျပန္ေပးမယ္လုိ႔ ေလာင္းတယ္။ ေလာင္းကစားမက္တဲ့ ဘုရင္ကေတာ့ တစ္ျပားသားမွ မေလွ်ာ့ဘူး။ စိန္လုိက္ ေလတဲ့။ ဒီတစ္ခါလဲ ဘုရင္က ႐ႈံးျပန္ ေရာ။ သူကုိယ္တုိင္လဲ ကြၽန္ဘဝ ေရာက္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္ က စိန္ေခၚျပန္ေသးတယ္။ မိဖုရားကုိ ေလာင္းေၾကးတင္မလားလုိ႔ ေမး တယ္။ ႐ႈံးရင္မိဖုရားက သူတုိ႔ဆီ မွာ ကြၽန္ခံရမယ္။ ဘုရင္က ႏုိင္ခဲ့ရင္ ထီး နန္းေရာ ညီေတာ္ေတြေရာ ဘုရင္ ကုိယ္တုိင္ပါ ျပန္ေပးမယ္။ ဘုရင္က ဆက္လက္ၿပီး မိဖုရားကုိပါ ေလာင္း ေၾကးထပ္ျပန္ေရာ။ ဒီေတာ့ ဘုရင္က ႏုိင္သလား။ မႏုိင္ဘူး။ ႐ႈံးျပန္တယ္။
အခုေတာ့ ဘုရင္ ယုဓိတၱရမွာ ေနာက္ထပ္ေလာင္းေၾကးတင္စရာ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ထီးနန္းလဲျပဳတ္ၿပီ။ သူကုိယ္တုိင္ေရာ မိဖုရားနဲ႔ ညီေတာ္ ေတြပါ အားလုံးကြၽန္ဘဝ ေရာက္ကုန္ တယ္။ ဒါနဲ႔ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ ယုဓိတၱရ တုိ႔ ကံေကာင္းသြားတယ္။ ယုဓိတၱရ ဘုရင္ဟာ သူ႔ကုိယ္သူေတာင္ မပုိင္ တဲ့ ကြၽန္ဘဝေရာက္ေနၿပီဆုိေတာ့ မိဖုရားကို ေလာင္းေၾကးတင္ခြင့္ မရွိဘူးလုိ႔ ဘုရင္ႀကီး ဓရိတရ႒က အဆုံး အျဖတ္ေပးေတာ္မူၿပီး လႊတ္ေပးလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ယုဓိတၱရ ရဲ႕ မိဖုရားကို ဘုရင္ႀကီးက ဆုႀကီးသုံးခု ေတာင္းေစတယ္။ မိဖုရားက ယုဓိတၱရနဲ႔ ညီေတာ္ေတြကို ကြၽန္ဘဝမွ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ေပးဖုိ႔နဲ႔ ထီးနန္းကုိ ပါ ျပန္ေပးဖုိ႔ ဆုႀကီးေတာင္းတယ္။ ေတာင္းတဲ့အတုိင္း ဘုရင္ႀကီးက ခြင့္ျပဳတယ္။ ဓရိတရ႒ ဘုရင္ႀကီးက အခု လုိ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးလုိက္တာကုိ သားေတာ္ဒုေယ်ာဓနမင္းသားက မေက်နပ္ဘူး။ ယုဓိတၱရရဲ႕ ထီးနန္းသူ႔လက္ထဲေရာက္ၿပီးမွ လက္လြတ္ဆုံး႐ႈံးသြားရတယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။
ဒါနဲ႔ ဒုေယ်ာဓနမင္းသားက ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ယုဓိတၱရ ဘုရင္ကို ေလာင္းကစားဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚျပန္တယ္။ ေနာင္တမရတဲ့ ယုဓိတၱရ ဘုရင္က သေဘာတူတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ႀကိမ္ ေလာင္းကစားၾကျပန္ ေရာ။ ဒီတစ္ခါေလာင္းေၾကးက ႐ႈံးတဲ့သူက ထီးနန္းစြန္႔ၿပီး တုိင္းျပည္က ၁၃ ႏွစ္တိတိ ထြက္ခြာသြားရ မယ္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္အထိ လူသူမသိ ေအာင္ ေနထုိင္ၾကရမယ္။ တကယ္လုိ႔ လူသိသြားရင္ ေနာက္ထပ္ ၁၃ ႏွစ္ ဆက္လက္ၿပီး ေနၾကရမယ္။
ဒီတစ္ႀကိမ္ ေလာင္းကစားပြဲမွာလဲ ဘုရင္ ယုဓိတၱရခမ်ာ ခြက္ခြက္လန္ ေအာင္႐ႈံးၿပီး ကတိအတုိင္း ထီးနန္း ကိုစြန္႔ခြာ၊ ညီေတာ္ေတြနဲ႔ မိဖုရားကုိပါ ေခၚၿပီး ေတာထြက္သြားရတယ္။ ကတိအတုိင္း ၁၃ ႏွစ္ေနခဲ့ၿပီး ေနာက္ ယုဓိတၱရ က ထီးနန္းျပန္ ေတာင္းေတာ့ ဒုေယ်ာဓနမင္းသားက သူ ေမာင္ပုိင္စီးထားတဲ့ ထီးနန္းကို ျပန္မေပးေတာ့ဘူး။ ''ထီးနန္း ျပန္လုိခ်င္ရင္ တုိက္ယူပါ''လုိ႔ ျပန္ေျပာ တယ္။ ဒီေတာ့ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္ အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာ ေသြးေခ်ာင္းစီး တဲ့ မဟာဘာရတ စစ္ပြဲႀကီးျဖစ္လာ ေတာ့တယ္။
ဒီစစ္ပြဲႀကီး
မစတင္မီ ကေလးမွာ ကရိသွ်နဘုရားရွင္က ဘဂဝံဂီတ - Bhagavagita လုိ႔
ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေလာက ဓမၼ တရား ေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ ပါတယ္။
ဒီစစ္ပြဲႀကီးမွာ ယုဓိတၱရ ေအာင္ ပြဲခံခဲ့ၿပီး ထီးနန္းကို ျပန္လည္သိမ္း
ပုိက္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ အေလာင္းအစားကို ခုံမင္တဲ့ ယု ဓိတၱရ ဘုရင္ကုိ ေတာ္ေတာ္မုိက္မဲတဲ့ ဘုရင္ပဲလုိ႔ ေဝဖန္ သုံးသပ္ႏုိင္ေပမယ့္ ယုဓိတၱရဟာ အမွန္တရားကို ျမတ္ ႏုိးတယ္။ ကတိသစၥာ တည္တယ္။ မင္းက်င့္တရားနဲ႔ အညီ တုိင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ တစ္ ပါးျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယုဓိတၱရ ဘုရင္ကို ဓမၼရာဇာ တရားတ့ဲမင္းလုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ မဟာဘာရတ ဇာတ္ ေတာ္ႀကီးမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အရွင္ထြက္ပုဂၢဳိလ္ သုံး၊ ေလးပါး အနက္ တစ္ပါး အပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ယေန႔ေခတ္ေလာင္းကစား
ဒီကေန႔ေခတ္မွာက ေလာင္းကစားတာကို ဂိမ္း ကစားတယ္။ Gaming လုိ႔ေခၚၾကတယ္။ ႏုိင္ငံတုိင္း လုိလုိမွာ ေလာင္းကစားက တရား မဝင္ တဲ့အတြက္ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိး နဲ႔ ကစားၾကတာမ်ားတယ္။ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ႏုိင္ငံအႏွံ႔အျပားက တိတ္ တိတ္ပုန္း ကစားဝုိင္းေတြမွာ လက္ ေျပာင္းလက္လႊဲလုပ္ၾကတဲ့ ေငြပမာဏ ဟာ ကုေဋ ကုဋာ နဲ႔ခ်ီၿပီးရွိႏုိင္တယ္ လုိ႔ ခန္႔မွန္းၾကတယ္။
ဘုရားတရားလုပ္ၾကသူေတြ ဟာ အစစအရာရာကုိ ဓမၼနဲ႔ ယွဥ္တြဲ ၿပီး ႐ႈျမင္ၾကသလုိ ေလာင္းကစား သမားေတြကလဲ ဘယ္ဟာကုိပဲ ၾကည့္ ၾကည့္ ေလာင္းကစားစရာေတြပဲ လုိ႔ပဲ ျမင္တယ္။ ဖဲ႐ုိက္တယ္။ ျမင္းေလာင္းတယ္။ ေလးေကာင္ဂ်င္ ထုိးတယ္။ က်ားကြက္ကစားတယ္။ စစ္တုရင္ ကစားတယ္။ ကက္ဆြဲ တယ္။ သုံးဆယ့္ေျခာက္ေကာင္ ကစားတယ္။ ၾကက္တုိက္တယ္။ ေဘာပြဲေလာင္းတယ္။ ခ်ဲထုိးတယ္။ ဂဏန္း ၃၆ လံုး Roulette ကစား တယ္။ ေအာင္ဘာေလ ထီထုိးတယ္ စသည္ စသည္ျဖင့္ စုံလုိ႔ပါပဲ။
ဒီေတာ့ ေလာင္းကစားနည္း ေတြလဲမ်ဳိးေပါင္းစုံၿပီး ေလာင္းကစား လုိၾကသူေတြလဲ အမ်ားအျပားရွိေန ေလေတာ့ အခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေတြမွာ စီးပြား ေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ အစုိးရေတြ နဲ႔ ညႇိႏႈိင္းၿပီး အကန္႔အသတ္နဲ႔ တရားဝင္ ေလာင္းကစားႏုိင္တဲ့ ေနရာေတြ ဖန္တီးလာခဲ့ၾကတယ္။
ကမၻာ့အႀကီးဆုံး ဒုစ႐ုိက္ၿမဳိ႕ေတာ္
ကမၻာ့အႀကီးဆုံး ဒုစ႐ုိက္ၿမဳိ႕ေတာ္ ကမၻာေပၚမွာ ကာဆီႏုိ-Casino လုိ႔ေခၚၾကတဲ့ ေလာင္းကစား႐ုံေတြ အမ်ားဆုံးရွိတဲ့ ႏုိင္ငံက အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ စာရင္းအရ ေလာင္းကစား႐ုံေပါင္း ၁၄၉၆ ႐ုံရွိတယ္။ အဲဒီႏွစ္က အေမ ရိကန္အစုိးရအေနနဲ႔ ေလာင္းကစား႐ုံေတြဆီက ရတဲ့ အခြန္အေကာက္ဟာ ေဒၚလာ ဘီလီယံ ၃ဝ ေလာက္ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံစီးပြားေရး က်ဆင္း ေနတဲ့အတြက္ ေလာင္းကစားပြဲ႐ုံေတြ ဆီ လာေရာက္ၾကသူ နည္းပါးၿပီး ဝင္ေငြ က်ဆင္းသြားခဲ့တာလုိ႔ ေထာက္ျပၾကတယ္။
အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊
နီဗားဒါးျပည္ နယ္မွာ တရားဝင္ေလာင္းကစား စီး ပြားေရး လုပ္ကုိင္ႏုိင္တဲ့ေနရာ
အေတာ္ မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။ Lake Tahoe, Reno, Las Vegas, Laughlin, Eiko
County အျပင္ အျခားၿမဳိ႕ေတြလဲ ရွိ တယ္။ ဒီအထဲမွာ အေက်ာ္ၾကားဆုံး ကေတာ့ Las
Vegas ျဖစ္ပါတယ္။ နီဗားဒါး သဲကႏၲာရထဲမွာ တည္ ေဆာက္ထားတဲ့ ၿမဳိ႕ျဖစ္တယ္။ ဒုစ
႐ုိက္ၿမဳိ႕ေတာ္-Sin City လုိ႔ ထင္ရွားတယ္။ ေလာင္းကစား
လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ တြဲ ဖက္ၿပီး ဧရာမ ဇိမ္ခံ ဟုိတယ္ႀကီး ေတြ၊ ဇိမ္မယ္ေတြ၊
ဘားေတြ၊ ေပ်ာ္ ပြဲစား႐ုံေတြ၊ ညကလပ္ေတြ၊ ေရွာ့ပင္း ေမာလ္ေတြ အမ်ဳိးစုံ
လုပ္ကုိင္ၾက တယ္။ ဒီေနရာကို ေလာင္းကစားဖို႔ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက သူေ႒းႀကီးေတြ
သာ လာေရာက္ၾကတာ မဟုတ္ဘဲ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးက က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာၾကသူေတြလဲ
လာေရာက္ၾက တယ္။ ၿပီးေတာ့ မျမင္ဖူးလုိ႔ ျမင္ဖူး ေအာင္ လာၾကည့္ၾကတဲ့
ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြကလဲ အမ်ားအျပားပါ ပဲတဲ့။ေလာင္းကစားဖုိ႔ လာၾကသူေတြ ဟာ အမ်ားအားျဖင့္ဖဲ႐ုိက္ၾကတာ မ်ားတယ္။ ေလာင္းကစား႐ံုပိုင္ရွင္ ေတြအေနနဲ႔ သူ႔အတြက္ အဓိကဝင္ ေငြကုိ ဖဲဝုိင္းေတြက ရရွိၾကတယ္။ ေဘာလုံးကြင္း တစ္ကြင္းစာေလာက္ က်ယ္တဲ့ ေလာင္းကစား႐ုံထဲမွာ ဖဲ ႐ုိက္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ခ်ထားတဲ့ စားပြဲ ခုံဝုိင္းေတြက တစ္ပုံတစ္ေခါင္းႀကီးရွိ တယ္။ သူ႔ဝုိင္းန႔ဲသူ၊ သူ႔အခ်ိတ္ အဆက္နဲ႔သူ ကစားၾကတယ္။ တစ္ ဝုိင္းက ေလာင္းေၾကးကို အျခားဝုိင္းက လူေတြက မသိၾကဘူး။ စိတ္လဲ မဝင္စားၾကဘူး။
Las Vegas မွာ အႀကီးဆုံး ေလာင္းကစား႐ုံေတြ၊ ဟုိတယ္ေတြ တည္ေထာင္ထားၾကတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြက MGM, Caesars နဲ႔ Wynn တုိ႔ျဖစ္တယ္။ Las Vegas မွာ လာေရာက္ စီးပြားေရး လုပ္ကုိင္ၾကသူေတြ အေပၚ ဝင္ေငြခြန္လဲ မေကာက္ဘူး။ ေကာ္ပုိရိတ္ ခြန္လဲ မေကာက္တဲ့အျပင္ အေဆာက္အအုံခြန္လဲ မေကာက္ဘူး။ ဒါကေတာ့ Las Vegas မွာ စီးပြားေရး လာ ေရာက္လုပ္ကုိင္သူေတြ တုိးတက္ မ်ားျပားလာေအာင္လုိ႔ မက္လုံးေပးတဲ့ စီမံခ်က္ပါ။
အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာက အခုလုိ ေလာင္းကစား႐ုံေတြ ဖြင့္လွစ္ၿပီး တရားဝင္ လုပ္ကုိင္လာခဲ့ၾကတာ ၁၉၄ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားေလာက္ စတင္ခဲ့တယ္။ ေလာေလာဆယ္ အေမရိကန္ႏိုင္္ငံမွာ စီးပြားေရး က် ဆင္းေနလုိ႔ လုပ္ငန္း ကုိင္ငန္း မေကာင္းရတဲ့အထဲ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက မကာအုိ - Macao တုိ႔၊ အိႏၵိယက ဂုိအာ -Goa တုိ႔ မွာလဲ ေလာင္းကစား ႐ုံေတြ ေပၚထြက္လာေတာ့ အၿပဳိင္ အဆုိင္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီၾကား ထဲ အြန္လုိင္းေလာင္းကစား - Online Gambling ဆုိတာကလဲ သမား႐ုိးက် လုပ္ငန္းေတြကုိ ၿခိမ္းေျခာက္လ်က္ရွိတယ္။
နာမည္ႀကီးလာတဲ့ မကာအုိ
မကာအုိဆုိတာက တ႐ုတ္ျပည္ ရဲ႕ ပုလဲျမစ္ -Xi River အဝမွာရွိတဲ့ ကြၽန္းဆြယ္ေလးတစ္ခုနဲ႔ ကြၽန္းက ေလးႏွစ္ကြၽန္းပါ။ ေပၚတူဂီေတြ သိမ္း ပုိက္ထားတဲ့ နယ္ေျမတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလမွာ ေပၚတူ ဂီေတြက တ႐ုတ္ျပည္ကုိ ျပန္လည္လႊဲ ေျပာင္းေပးခဲ့တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ေလာင္းကစား ကုိ တရားမဝင္ ေၾကညာထားေပမယ့္ မကာအုိမွာေတာ့ ခြင့္ျပဳထားတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက Las Vegas Sands နဲ႔ Wynn Resorts တုိ႔က မကာအုိေလာင္းကစားလုပ္ငန္းေတြမွာ အႀကီးအက်ယ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထား ၾကတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ စာရင္း အရ မကာအုိမွာ ေလာင္းကစား႐ုံ ၃၂ ႐ုံရွိတယ္။
အေမရိကန္ နီဗားဒါး ျပည္နယ္မွာ ရွိတဲ့ေလာင္းကစား႐ုံ စုစု ေပါင္းရဲ႕ ဝင္ေငြထက္ ႏွစ္ဆပုိၿပီး ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ ဝင္ေငြေကာင္းခဲ့ တယ္လုိ႔ေထာက္ျပခဲ့ၾကတယ္။ နီဗား ဒါးျပည္နယ္ ေလာင္းကစား လုပ္ ငန္းေတြကို Nevada Gaming Commission က အုပ္ခ်ဳပ္သလုိ၊ မကာအုိ မွာရွိတဲ့ ေလာင္းကစားစီးပြားေရး လုပ္ ငန္းေတြကိုလဲ တ႐ုတ္ျပည္ Gaming Inspection and Coordination Bureau က အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ အခုေတာ့ မကာအုိကုိ ကမၻာ အရပ္ရပ္က သူေ႒းႀကီးေတြလာ ေရာက္ၿပီး ေလာင္းကစားၾကတဲ့ အတြက္ Las Vegas ထက္ေတာင္ နာမည္ႀကီးလာတယ္။
အိႏၵိယရဲ႔ ဂုိအာ
ဂုိအာကလဲ အေစာပုိင္းက ေပၚ တူဂီေတြ သိမ္းပုိက္ထားခဲ့တဲ့အိႏၵိယ အေနာက္ပုိင္းကမ္းေျခက ၿမဳိ႕ကေလး တစ္ၿမဳိ႕ပါ။ ေနာက္ပုိင္းမွာ အိႏၵိယ က ျပန္လည္သိမ္းပုိက္ခဲ့တယ္။ ဥေရာ ပတုိက္သားေတြ အလည္အပတ္ လာေရာက္တတ္တဲ့ ပင္လယ္ကမ္း ေျခက ၿမဳိ႕ကေလးတစ္ၿမဳိ႕ျဖစ္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ေလာက္က Casino Goa ဆုိတဲ့ ေလာင္းကစား လုပ္ငန္းတစ္ခုစတင္လုပ္ကုိင္ခဲ့တယ္။ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္မွာ အစုိးရက လုိင္စင္ ေတြခ်ေပးၿပီး ေလာင္းကစား လုပ္ငန္းကို တုိးခ်ဲ႕ခဲ့တယ္။ အစုိးရက အေစာ ပုိင္းမွာ အီလက္ထရြန္းနစ္ Slot Machines ေတြနဲ႔ပဲ ကမ္းေပၚက ဟုိ တယ္ေတြမွာ ကစားခြင့္ျပဳၿပီး ဖဲ႐ုိက္ခ်င္ ရင္ေတာ့ ကမ္းလြန္က ေရေပၚ အေဆာက္အအုံေတြေပၚမွာ ကစားခြင့္ျပဳတယ္။ အခုေတာ့ ကမ္းေပၚမွာလဲ ကစားခြင့္ျပဳလာပါၿပီ။ ဂုိအာ မွာ ကမ္းေပၚေလာင္းကစား႐ုံ ၂ဝ နဲ႔ ကမ္းလြန္ေရေပၚ ေလာင္းကစား ႐ုံ ေျခာက္႐ုံ ရွိတယ္။ သုံးႏွစ္ကာလ အတြင္းမွာ ဝင္ေငြက ႐ူပီး ကုေဋ ၄ဝ ကေနၿပီး ႐ူပီး ကုေဋ ၃ဝဝ အထိ တုိးတက္လာခဲ့တယ္။
အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာေတာ့ ျမင္းပြဲမွာ ျမင္းေလာင္းတာ တရားဝင္တယ္။ ဒါ ေပမယ့္ ခရစ္ကက္ Cricket ကစားပြဲ ေတြမွာ အေလာင္းအစား လုပ္တာ တရားမဝင္ဘူး။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာ တရားဝင္ျမင္းပြဲေလာင္းဝင္ေငြက တစ္ ႏွစ္ ႐ူပီး ကုေဋ ၁ဝဝဝဝ ေလာက္ရွိ ႏုိင္တယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းၾကတယ္။ ကမၻာ့ခရစ္ကက္ဖလားပြဲမွာ တရား မဝင္ ေလာင္းၾကတဲ့ေငြပမာဏဟာ ႐ူပီး ကုေဋ ၂ဝဝဝဝ ကေန ႐ူပီး ကုေဋ ၅ဝဝဝဝ အထိ ရွိႏုိင္တယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းၾကတယ္။
ဂလုိဘယ္ ေလာင္းကစား
ေလာင္းကစား႐ုံေတြ တရားဝင္ ဖြင့္လွစ္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္း အကန္႔ အသတ္နဲ႔ လုပ္ကုိင္ေနၾကတာ အေမ ရိကန္၊ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယႏုိင္ငံမ်ား အျပင္ အျခားေသာ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕မွာလဲ ရွိပါတယ္။ ယူႏုိက္တက္ကင္းဒမ္း UK မွာ ေလာင္းကစား႐ုံ ၁၄၃ ႐ုံ ရွိ တယ္။ ကေနဒါမွာ ေလာင္းကစား ႐ုံ က ၁၁ဝ၊ အုိင္ယာလန္မွာ ၁၃၊ ၾသစေၾတးလ်မွာလဲ ၁၃ ႐ုံ၊ ၿပီးေတာ့ ဂရိမွာက ေလာင္းကစား႐ုံ ကုိးခုရွိ တယ္။ စင္ကာပူႏုိင္ငံမွာလဲ ေလာင္း ကစား႐ုံ ႏွစ္ခုရွိတယ္။
ေလာင္းကစား စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ခ်င္ ၾကတဲ့ သူေ႒းႀကီးအခ်ဳိ႕ဟာ မကာအုိ မသြားခင္ စင္ကာပူ ေရာက္လာၿပီး အစုိးရဆီမွာ ကာဆီႏုိ တည္ေထာင္ ခြင့္ေတာင္္းခံခဲ့ၾကတယ္။ စင္ကာပူက စင္ကာပူသားေတြ စာရိတၱပ်က္မွာစုိး လုိ႔ ျငင္းပယ္လုိက္တယ္။ ေနာက္ ေတာ့မွ ေနာင္တႀကီးစြာရခဲ့ၾကပါ သတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ စင္ကာပူမွာပထမ ဆုံး ကာဆီႏုိ ကို ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ အေစာပုိင္းကမွ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စင္ကာပူသားေတြ ကာဆီနုိထဲဝင္မယ္ ဆုိရင္ စင္ကာပူေဒၚလာ ၁ဝဝ ဝင္ ေၾကးေပးၾကရတယ္။ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ ဆုိရင္ အလကား ဝင္ႏုိင္ တယ္။ ေလာင္းကစားလုပ္ငန္း ေတြက ရတဲ့ ဝင္ေငြဟာ ဒီႏွစ္ကုန္ မွာ Las Vegas ရဲ႕ ဝင္ေငြကို ေက်ာ္ တက္သြားႏုိင္တယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းထား ၾကတယ္။
Las Vegas ရဲ႕ လမ္းမေပၚမွာ မလိမ္မုိး မလိ္မ္မာ အမ်ဳိးသမီးေလး ေတြက ေဖာက္သည္ရွာေနၾကသလုိ သူတုိ႔တစ္ေတြကို ကယ္တင္ခ်င္ၾကတဲ့ ခရစ္ယာန္ တရားေဟာ ဆရာ ေတြကလဲ သမၼာက်မ္းစာအုပ္ တကုိင္ကိုင္နဲ႕ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ လမ္း သလားေနၾကပါသတဲ့။
မင္းေရႊေမာင္
Ref: :
1. The Economic Times , Oct 23, 2011.
2. Sri Yogananda " The Bhagvad Gita" (2005)
3. ဦးေသာ္ဇင္ မဟာဘာရတႏွင့္ဘဂဝါဂီတ (၁၉၆၇)။
(ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ အြန္လုိင္း http://zaygwet.com/eco_opinion.php?id=170 တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္)
