၄ ႏွစ္သားအရြယ္.....ငါ ့ေဖေဖႀကီးဘာမဆိုလုပ္တတ္တယ္။
၅ ႏွစ္သားအရြယ္.....ငါ ့ေဖေဖႀကီး မသိတာမရွိဘူး။
၆ ႏွစ္သားအရြယ္.....ငါ ့ေဖေဖက မင္းေဖေဖထက္ပိုတတ္တယ္။
၈ ႏွစ္သားအရြယ္.....ေဖေဖလဲ အကုန္အတိအက်ေတာ ့ဘယ္သိမလဲ။
၁၀ႏွစ္သားအရြယ္.....ငါငယ္ငယ္တုန္းကအေဖနဲ ့အခုအေဖကေတာ္ေတာ္ကြာတာပဲ။
၁၂ႏွစ္သားအရြယ္.....အိုး...ဟုတ္တယ္။သိပ္ရိုးတာပဲ၊ဒါေတြအေဖသိမွာမဟုတ္ဘူး။
၁၄ႏွစ္သားအရြယ္.....အေဖအေၾကာင္းထည္ ့ေျပာမေနနဲ ့။သူကဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ။
၂၁ႏွစ္သားအရြယ္.....ဟား...ထားပါ။ ငါတို ့ေခတ္နဲ ့လံုး၀ေဘာင္မ၀င္ေတာ့ဘူး။
၂၅ႏွစ္သားအရြယ္.....အေဖနဲနဲေတာ့သိမွာပါ။မသိလို ့မျဖစ္ဘူးေလဒီလိုအခ်ိန္ေတြ
ကိုသူတို ့ျဖတ္သန္းခဲ ့တာပဲ။
၃၀ႏွစ္သားအရြယ္.....ဒီျပသနာကိုအေဖဘယ္လိုစဥ္းစားလဲေမၾကည္ ့သင့္တယ္။
၃၅ႏွစ္သားအရြယ္.....ငါတစ္ေယာက္ထဲမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဘူးအေဖနဲ ့တိုင္ပင္မွရမယ္။
၄၀ႏွစ္သားအရြယ္.....အေဖသာဆိုဒီျပသနာကိုဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲမသိဘူး၊သူက
အေတြ ့အႀကဴံနဲ ့ပညာစံုတယ္။
၅၀ႏွစ္သားအရြယ္.....ဒီအခ်ိန္မွာအေဖနဲ ့သာတိုင္ပင္ခြင္ ့ရမယ္ဆိုရင္ငါပိုင္တာဘာ
ေပးရေပးရပါ၊ငါေတာ္ေတာ္ညံ ့ခဲ့တာပဲအေဖရွိတုန္းကသူ ့အရည္
အခ်င္းေတြကိုငါမသိခဲ့တာ၊တကယ္ဆိုအေဖ့ဆီကငါအမ်ားႀကီး
သင္ထားသင့္တယ္။
0 ကြန္မန့္ေရးရန္:
Post a Comment