By The IT Times 9 August, 2012 - 13:32
ငယ္ငယ္က စိတ္ပညာ ဘာသာရပ္ကို သင္ယူေလ့လာတဲ့အခါမွာ လူေတြဟာ သိစိတ္နဲ႔
မသိစိတ္ဆိုတဲ့ စိတ္ႏွစ္မ်ဳိး ပိုင္ဆုိင္ထားၿပီး မသိစိတ္ဟာ စြမ္းအင္
ပိုမိုႀကီးမားတယ္လို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီပုံစံကို ဘာနဲ႔
ဥပမာေပးလဲဆိုေတာ့ ျမစ္ထဲမွာ ေမ်ာေနတဲ့ သစ္တုံးတစ္တုံးလို ေပၚေနတဲ့အပိုင္းက
သိစိတ္ျဖစ္ၿပီး ျမႇဳပ္ေနတဲ့အပိုင္းက မသိစိတ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဥပမာေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေန႔တာ အသုံးခ်ေနတဲ့
စဥ္းစားေတြးေတာႏုိင္မွဳက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မသိစိတ္ေလာက္ အင္အား မႀကီးဘူးဆိုတာ
အေသအခ်ာပါပဲ။
လူတစ္ေယာက္က ဦးေႏွာက္ကို ဘယ္ေလာက္အသုံးခ်တယ္
ဆိုတာက ၂၀ ရာစု ေလ့လာမႈေတြအတိုင္း ျပန္လည္ ေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ ဦးေႏွာက္ရဲ့
အနည္းငယ္ေသာ အလုပ္လုပ္ေဆာင္မွဳေတြကိုသာ လူေတြက အသုံးခ်ႏုိင္တယ္လို႔
အေျဖထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါကို အမွန္တရားလို႔ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကၿပီး
စိတ္ပညာစာအုပ္ အမ်ားအျပား မွာလည္း လူေတြက ဦးေႏွာက္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မႈထက္
အမ်ားႀကီးေလ်ာ့ကာ အသုံးခ်ေနၾကတယ္လို႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံး ေလ့လာမႈေတြမွာေတာ့ လူေတြဟာ ဦးေႏွာက္ရဲ့ အစိတ္အပိုင္း အားလုံးနီးပါးကို အသုံးျပဳေနၾကပါသတဲ့။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အိပ္စက္ခ်ိန္မွာေတာင္ အနားမယူတဲ့ ဦးေႏွာက္ဟာ လူရဲ့
လုပ္ေဆာင္မႈတုိင္းမွာ အစိတ္အပိုင္း အနည္းငယ္သာ အသုံးခ်ေနတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို
လက္မခံႏုိင္ၾကေတာ့လို႔ပါ။ ထိေရာက္တဲ့ အသုံးခ်မႈနဲ႔ အေပါ့စား အသုံးခ်မႈသာ
ကြာဟမႈ ရွိႏုိင္ေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ကို အသုံးခ်ပုံကေတာ့ အစိတ္အပိုင္း
အားလုံးနီးပါးျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။
By The IT Times 9 August, 2012 - 13:32
ငယ္ငယ္က စိတ္ပညာ ဘာသာရပ္ကို သင္ယူေလ့လာတဲ့အခါမွာ လူေတြဟာ သိစိတ္နဲ႔
မသိစိတ္ဆိုတဲ့ စိတ္ႏွစ္မ်ဳိး ပိုင္ဆုိင္ထားၿပီး မသိစိတ္ဟာ စြမ္းအင္
ပိုမိုႀကီးမားတယ္လို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီပုံစံကို ဘာနဲ႔ ဥပမာေပးလဲဆိုေတာ့ ျမစ္ထဲမွာ ေမ်ာေနတဲ့ သစ္တုံးတစ္တုံးလို ေပၚေနတဲ့အပိုင္းက သိစိတ္ျဖစ္ၿပီး ျမႇဳပ္ေနတဲ့အပိုင္းက မသိစိတ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဥပမာေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေန႔တာ အသုံးခ်ေနတဲ့ စဥ္းစားေတြးေတာႏုိင္မွဳက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မသိစိတ္ေလာက္ အင္အား မႀကီးဘူးဆိုတာ အေသအခ်ာပါပဲ။
လူတစ္ေယာက္က ဦးေႏွာက္ကို ဘယ္ေလာက္အသုံးခ်တယ္ ဆိုတာက ၂၀ ရာစု ေလ့လာမႈေတြအတိုင္း ျပန္လည္ ေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ ဦးေႏွာက္ရဲ့ အနည္းငယ္ေသာ အလုပ္လုပ္ေဆာင္မွဳေတြကိုသာ လူေတြက အသုံးခ်ႏုိင္တယ္လို႔ အေျဖထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါကို အမွန္တရားလို႔ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကၿပီး စိတ္ပညာစာအုပ္ အမ်ားအျပား မွာလည္း လူေတြက ဦးေႏွာက္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မႈထက္ အမ်ားႀကီးေလ်ာ့ကာ အသုံးခ်ေနၾကတယ္လို႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံး ေလ့လာမႈေတြမွာေတာ့ လူေတြဟာ ဦးေႏွာက္ရဲ့ အစိတ္အပိုင္း အားလုံးနီးပါးကို အသုံးျပဳေနၾကပါသတဲ့။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အိပ္စက္ခ်ိန္မွာေတာင္ အနားမယူတဲ့ ဦးေႏွာက္ဟာ လူရဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈတုိင္းမွာ အစိတ္အပိုင္း အနည္းငယ္သာ အသုံးခ်ေနတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို လက္မခံႏုိင္ၾကေတာ့လို႔ပါ။ ထိေရာက္တဲ့ အသုံးခ်မႈနဲ႔ အေပါ့စား အသုံးခ်မႈသာ ကြာဟမႈ ရွိႏုိင္ေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ကို အသုံးခ်ပုံကေတာ့ အစိတ္အပိုင္း အားလုံးနီးပါးျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။
အဲဒီပုံစံကို ဘာနဲ႔ ဥပမာေပးလဲဆိုေတာ့ ျမစ္ထဲမွာ ေမ်ာေနတဲ့ သစ္တုံးတစ္တုံးလို ေပၚေနတဲ့အပိုင္းက သိစိတ္ျဖစ္ၿပီး ျမႇဳပ္ေနတဲ့အပိုင္းက မသိစိတ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဥပမာေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေန႔တာ အသုံးခ်ေနတဲ့ စဥ္းစားေတြးေတာႏုိင္မွဳက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မသိစိတ္ေလာက္ အင္အား မႀကီးဘူးဆိုတာ အေသအခ်ာပါပဲ။
လူတစ္ေယာက္က ဦးေႏွာက္ကို ဘယ္ေလာက္အသုံးခ်တယ္ ဆိုတာက ၂၀ ရာစု ေလ့လာမႈေတြအတိုင္း ျပန္လည္ ေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ ဦးေႏွာက္ရဲ့ အနည္းငယ္ေသာ အလုပ္လုပ္ေဆာင္မွဳေတြကိုသာ လူေတြက အသုံးခ်ႏုိင္တယ္လို႔ အေျဖထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါကို အမွန္တရားလို႔ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကၿပီး စိတ္ပညာစာအုပ္ အမ်ားအျပား မွာလည္း လူေတြက ဦးေႏွာက္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မႈထက္ အမ်ားႀကီးေလ်ာ့ကာ အသုံးခ်ေနၾကတယ္လို႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆုံး ေလ့လာမႈေတြမွာေတာ့ လူေတြဟာ ဦးေႏွာက္ရဲ့ အစိတ္အပိုင္း အားလုံးနီးပါးကို အသုံးျပဳေနၾကပါသတဲ့။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အိပ္စက္ခ်ိန္မွာေတာင္ အနားမယူတဲ့ ဦးေႏွာက္ဟာ လူရဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈတုိင္းမွာ အစိတ္အပိုင္း အနည္းငယ္သာ အသုံးခ်ေနတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို လက္မခံႏုိင္ၾကေတာ့လို႔ပါ။ ထိေရာက္တဲ့ အသုံးခ်မႈနဲ႔ အေပါ့စား အသုံးခ်မႈသာ ကြာဟမႈ ရွိႏုိင္ေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ကို အသုံးခ်ပုံကေတာ့ အစိတ္အပိုင္း အားလုံးနီးပါးျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။
0 ကြန္မန့္ေရးရန္:
Post a Comment