ေမတၱာသုတ္ရႊတ္ရင္း မီးေလာင္ခဲ့ရသူ

Sa Maung and Kotoke Gyi shared Aye Chan Mon's photo.

ေမတၱာသုတ္ရြတ္ရင္း မီးေလာင္ခဲ့ရသူ

လဖိုင္| November 30, 2012 |

ဦးဇင္းရဲ႕ ဘြဲ႕ေတာ္က ဦးစေႏၵာဘာသ၊ ေပါက္ေခါင္းဇာတိ၊ သက္ေတာ္ ၂၈ ႏွစ္၊ ဝါေတာ္ ၈ ဝါ။ အခုလုိမ်ိဳး ဆႏၵ

ျပပြဲတို႔၊ သပိတ္တုိ႔မွာပါတာ ဒါ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပါ။ ပခုကၠဴ အလယ္တုိက္မွာ သီတင္းသံုးေနတဲ့ စာသင္သားပါ။

သပိတ္ စတဲ့ ၁၉ ရက္ေန႔ကတည္းက ဦးဇင္းတို႔ေရာက္ေနတာ။ ပထမေတာ့ ၀မ္ေပါင္ဂိတ္မွာ၊ ေနာက္ပုိင္း အေက်ာ္ဂိတ္မွာေပါ့
ဦးဇင္းက တေပါင္းလမွာ စာေမးပြဲေျဖမွာ အစုိးရစစ္ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲၿပီးမွ ဘုန္းႀကီးစာေမးပြဲ ေျဖရတာကိုး။ အခုက စာက်က္ရင္း တန္းလန္းေပါ့။ ဒီႏွစ္ေတာ့ စာေမးပြဲ မေျဖႏုိင္ဖုိ႔ မ်ားပါတယ္။

ပထမဆုံး မီးသတ္ပိုက္နဲ႔ ဦးဇင္းတို႔ကို မကြဲကြဲေအာင္ လုပ္တယ္။ မရတဲ့အဆုံးေတာ့ မ်က္ရည္ယုိဗုံး ပစ္တယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔က ဘာမွ ျပန္မလုပ္ဘူး၊ ေမတၱာသုတ္ပဲ ရြတ္ေနတာ။

မီးသတ္ပုိက္နဲ႔ ပက္တာအားမရလုိ႔ မ်က္ရည္ယုိဗံုးနဲ႔ပစ္တယ္၊ မ်က္ရည္ယုိဗုံးနဲ႔ ပစ္တာအားမရလုိ႔ ေနာက္ဆုံးပိတ္ မုိက္မုိက္ရုိင္းရုိင္း လူတကိုယ္လုံး မီးေလာင္ေစတတ္တဲ့ မီးက်ည္နဲ႔ပစ္တယ္။

ဦးဇင္းတုိ႔က သူတို႔ကို ျပန္ၿပီးတုန္႔ျပန္္ဖုိ႔ အစီအစဥ္မရွိဘူးေလ။ သူတုိ႔ လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္ ကားနဲ႔ နင္းခ်င္နင္းပါေစ ဆုိၿပီးေနၾကတာကိုး။ ေခါင္းကိုေအာက္စိုက္ၿပီး ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ေနစဥ္မွာပဲ တကိုယ္လုံး မီးေလာင္ေနၿပီ ဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ဦးဇင္းလည္း သကၤန္းကို ခၽြတ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္ ေျခေထာက္က အသားဖတ္ေတြ ကြာေနၿပီး
မ်က္လုံးလည္း အခုလုိ ျဖစ္သြားတာပဲ။

အခင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ လမ္းလယ္ေခါင္မွာ အေပါင္းအပါေတြနဲ႔ ထုိင္ေနတာ၊ သူတုိ႔လာလုိ႔ သပိတ္စခန္း ေက်ာ္ရင္ေက်ာ္၊ ကားနဲ႔နင္းမယ္ဆုိလည္း နင္းၿပီး ေက်ာ္ပါေစဆုိၿပီး ထုိင္ေနၾကတာ မ်က္လုံးက မီးေလာင္ၿပီးကတည္းက အခုထိ ဖြင့္မရဘူး မ်က္လုံးက မုိ႔သြားေတာ့ မျမင္ရဘူးျဖစ္ေနတာ။ မ်က္လုံး အသားစပ္တာေတာ့ မရွိပါဘူး။

ဦးဇင္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အေက်ာ္ရြာကေန အိမ္တအိမ္၊ အဲဒီကေန ကားစီးၿပီး ဆိပ္ကမ္းေရာက္ေတာ့ သတိမရေတာ့ဘူး။
အခင္းမျဖစ္ခင္ ပထမေတာ့ အိပ္ေနၾကတာ ၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္လာက္မွာ သိတာပဲ။ သူတို႔လႈပ္ရွားတာ မနက္ ၂ နာရီကမွ စတာ

သပိတ္ေမွာက္တဲ့သူေတြ လြန္တယ္ေျပာရေအာင္ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ ဥပေဒအရပဲေလ။ သူတုိ႔ေသနတ္နဲ႔ ပစ္မယ္ဆုိရင္ ခုံခံတာမ်ိဳး မဟုတ္ရင္ မပစ္ရဘူး မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ခုခံဖို႔မေျပာနဲ႔ လက္ညိႇဳးနဲ႔ေတာင္ ျပန္ထုိးတာမဟုတ္ဘူး။

အဲဒါကို အခုလုိႀကီး ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္တာ ဥပေဒအရဆုိေတာ့ ဘယ္သူ႔ဥပေဒလဲ၊ ၀မ္ေပါင္ရဲ႕ ဥပေဒလား၊ ဘယ္ဥပေဒအရလဲလုိ႔ ဦးဇင္းေမးခ်င္တာပဲ။

အခုေတာ့ ေဆးရုံကဆင္းရင္ ဘယ္ျပန္ႂကြရမလဲ မသိေသးဘူး။

ဦးဇင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ ရပ္ဆုိင္းေလ ပုိေကာင္းေလ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဗုဒၶဘာသာ ႏုိင္ငံလို႔ေျပာတာေလ၊ သာသနိက အေဆာက္အအုံေတြကုိ ထိန္းရမွာ မဟုတ္လား။ အခုက သိမ္နဲ႔ေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းက ထားလုိက္ပါေတာ့ ပ်က္ဆီးသြားၿပီ။
ဘုရားနဲ႔သိမ္ကုိ ဖ်က္ဆီးေတာ့မွာ။ ဒါကို ဦးဇင္းတုိ႔က လက္ပုိက္ မၾကည့္ႏုိင္ဘူး။ တမိ်ဳးသားလံုး မ်ိဳးေကာင္းစားဖို႔ ဆုိတာ ဘယ္လုိ တမ်ိဳးသားလုံး ေကာင္းစားဖုိ႔လဲ။

စီမံကိန္းေတြက ေကာင္းပါတယ္ သူမ်ားကို မထိခိုက္တဲ့ စီမံကိန္းမ်ိဳးက ေကာင္းပါတယ္။ အခုက အကုန္လုံးကို ထိခိုက္ေနတယ္။ ျပည္သူေတြ၊ နယ္ခံေတြကို ထိခိုက္ေနတယ္ေလ။ စီမံကိန္း လုပ္မယ္ဆုိရင္ ျပည္သူေတြကေန သေဘာတူ၏၊ မတူ၏ေတာ့ ေမးသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ ရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာရင္ ကိုယ့္ဘာသာရဲ႕ အေမြအႏွစ္၊ အျမတ္တႏုိး ထားရမယ့္ ေနရာကို ထိန္းသိမ္းရမယ္။ ဦးဇင္းတို႔အသက္ ေသရင္ေသပါေစ၊ ဒါေတြကိုေတာ့ ထိန္းသိမ္းရမယ္။

ကိုယ့္ဘာသာ အေမြအႏွစ္၊ တန္ဖုိးထားရမယ့္ဟာေတြကို ထိန္းသိမ္းႏုိင္ပါေစလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အခုက ဘုရား သားေတာ္တင္ မဟုတ္ဘူး၊ လူေရာ၊ ရဟန္းေရာ ထိန္းသိမ္းဖို႔ လုိပါတယ္။

အခုလက္ရွိ ကေတာ့ တကုိ္ယ္လုံး မီးရႈိ႕သလုိေပါ့၊ ပူတာေပါ့၊ စျဖစ္ကာစေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္လုိက္ေသးတယ္။ မီးေလာင္တာေတာ့ သိတယ္၊ ဒီေလာက္ ဆုိးမယ္ မထင္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ မေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

အခု ဦးဇင္းဒီလုိျဖစ္တာ ဦးဇင္းခမည္းေတာ္ေတြ၊ မယ္ေတာ္ေတြ မသိပါဘူး။ ဦးဇင္းဒကာေတြ၊ ဒကာမေတြ ကိုလည္း ၀န္ထုပ္၀န္ပုိး မျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ မေျပာျပပါဘူး။ ဘယ္ေန႔ ေဆးရုံဆင္းရမတုန္း ဆုိတာကေတာ့ ဆရာ၀န္နဲ႔ စကား မေျပာရေသးလုိ႔ ေသခ်ာမသိရေသးဘူး။

မီးေလာင္ဗံုးေၾကာင့္ မ်က္လံုးထိခိုုက္ဒဏ္ရာ ရသြားသည့္ ဦးပဥၨင္း စေႏၵာဘာသ (ဓာတ္ပံု – မန္းသားေလး / ဧရာဝတီ)

ေအးခ်မ္းမြန္မွ ဧရာဝတီ တြင္ေဖာ္ျပေသာ သတင္းကို မူရင္းအတိုင္းမွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
Photo From :ဧရာဝတီ

• Share

Posted in: ဆႏၵျပပြဲ