(၇)
ပါဠိေတာ္
“ေကာစ ဘိကၡေ၀ ကာမာနံ အာဒီနေ၀ါ။ လ။ ကာမေဟတု ကာမနိဒါနံ ကာမာဓိကရဏံ ကာမာန ေမ၀ ေဟတု”
ျမန္မာျပန္
“ရဟန္းတို႔-ကာမဂုဏ္တုိ႔၏အျပစ္
အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းခ်က္
“ေလာက၌ သတၱ၀ါတစ္ခုျဖစ္လာလွ်င္ အာရုံငါးပါး၊ ကာမဂုဏ္တရားအတြက္ အနည္းနည္းအဖံုဖံု ရွာရေဖြရ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမူျပဳရ၏။ ဂဏန္းသခၤ်ာအတတ္ကို သင္၍ ၎ အတတ္ႏွင့္ အသက္ေမြးရန္ အလုပ္လုပ္ရ၏။ လယ္လုပ္ျခင္း၊ ကုန္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ျခင္း၊ ႏြားအငွာေက်ာင္းရျခင္း၊ အခစားလုပ္ရျခင္း၊ လက္နက္ကိုင္အမူထမ္းရျခင္း စေသာအားျဖင့္ ေရလမ္း၊ ကုန္းလမ္း၊ ေလလမ္း ေရွာင္ေန၍မရ၊ ခ်မ္းသည္ ပူသည္ ျငင္းေန၍မျဖစ္၊ ေျမြ, ကင္း စသည္ ေၾကာက္ေန၍ မျပီး၊ ေလပူ-ေနပူမခံႏုိင္ဆုိ၍ မေနရ။ ထမင္းဆာသည္၊ ေရငတ္သည္ဟု ရပ္ေန၍လည္းမျဖစ္။ အသက္ကိုပင္ အေသခံ၍ ေန႔စဥ္လူပ္ရွား သြားလာျပဳလုပ္ေနသမွ်သည္ ထုိေခတၱသာယာ ဖြယ္ျဖစ္သည့္ အာရုံ၀တၳဳ တုိက္ဆုိင္မူအတြက္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀ ဆင္းရဲရသည့္ ကာမဂုဏ္တုိ႔၏ အျပစ္ဟူ၍ ဘုရားေဟာသည္။
“ကိေစၧာ မႏုႆ ပဋိလာေဘာ၊ ကိစၧံမစၥာနာဇီ၀ိတံ”
ဓမၼပဒတြင္ ဧရကပတၱ နဂါးမင္းအား ဘုရားက…
“မႏုႆပဋိလာေဘာ၊ လူ႔အျဖစ္ကို ရျခင္းသည္ ကိေစၧာ၊ ျငိဳျငင္ပင္ပန္းဆင္းရဲ၏။ မစၥာနံ၊ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ဇီ၀ိတံ၊ အသက္တာရွည္ေနႏုိင္ေအာင္ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းရျခင္းသည္။ ကိစၧံ၊ ျငိဳျငင္ပင္ပန္းဆင္းရဲလွ၏”
ဟု ေဟာသည္၊ ငယ္စဥ္ကတည္းက အတတ္ပညာ သင္ရ၏။ အလုပ္လုပ္ဖို႔ျဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္သနည္း။ အာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ္ အတြက္လုပ္သည္။ ဤကာမဂုဏ္အတြက္ ရွာေဖြရသည္မွာ ကာမဂုဏ္အတြက္သာ ျဖစ္သည့္အျပင္ မတရားစီးပြားရွာျခင္းသည္ အကုသိုလ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးျခင္းသည္ ပို၍ ဆုိးေပသည္။ ဆက္လက္၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္...
(၈)
“တႆစ ဘိကၡေ၀ ကုလပုတၱႆ ဧ၀ံ ဥ႒-ဟေတာ ဃဋေတာ ၀ါယမေတာ။ လ။ ကာမေဟတု ကာမနိဒါနံ ကာမဓိကရဏံ ကာမာန ေမ၀ေဟတု”
ျမန္မာျပန္
ရဟန္းတုိ႔-ကာမဂုဏ္တုိ႔အတြက္ ပစၥည္းဥစၥာရွာေဖြေသာ အမ်ိဳးသားသည္ ဤသို႔ ထၾကြလံု႔လ ၀ီရိယတုိ႔ႏွင့္ ေစ့ေဆာ္အားထုတ္ရွာေဖြပါလ်က္ မျပည့္စံုျငားအံ့။ ငါ၏ ထၾကြလံု႔လ ၀ီရိယႏွင့္ရွာေဖြမူသည္ အခ်င္းႏွီးပင္ျဖစ္၏။ ငါၾကိဳးပမ္းသမွ် အက်ိဳးမဲ့ပါတကားဟု ပူေဆြး၏။ ပင္ပန္း၏၊ ငိုေၾကြး၏၊ ရင္ဘတ္စည္တီးဆုိျမည္တမ္း၏၊ ေတြေ၀ျခင္းျဖစ္၏။ ဤသည္လည္း ကာမဂုဏ္တုိ႔ အေၾကာင္းအရင္းခံေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ လက္ငင္း ဆင္းရဲရေသာ ကာမဂုဏ္တုိ႔၏ အျပစ္ေပတည္း”
အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းခ်က္
ပစၥည္းဥစၥာဟူသည္ ၾကံစည္တုိင္း၊ ရွာေဖြတုိင္း မိမိတုိ႔အလိုရွိသလို ျဖစ္သည္မဟုတ္၊ ရွာေဖြ၍မရလာ မျဖစ္လာပါကလည္း မိမိၾကိဳးပမ္းသမွ် လုပ္အားစိုက္၍ ျပဳလုပ္ထားရသမွ်အတြက္ အားအင္ကုန္ခန္း စိတ္ညွိဳးႏြမ္း၍ ပင္ပန္းျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း၊ ယူက်ံဳးမရ ငိုေၾကြးျခင္း၊ ျမည္တမ္းေရရြတ္ျခင္း၊ ရင္ဘတ္စည္တီး စေသာ ေသာက ဒုကၡတုိ႔ကို ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြ႕တတ္ၾကေလသည္။
“ဥစၥာဟူသည္ မ်က္လွည့္မ်ိဳး”ဟု သူေဟာင္းတုိ႔ ဆုိရုိးစကားအရ ရွာေဖြတုိင္းလည္း မရ၊ ျပဳလုပ္တုိင္းလည္း မျဖစ္ သခၤါရ သဘာ၀ အနတၱသေဘာဟူ၍ ရွာေဖြျပဳလုပ္သူက မသိေသာ္လည္း ၎တုိ႔ကား အနတၱနယ္သားတုိ႔ ျဖစ္၍ မစိုးမပိုင္ မႏုိင္ေခ်။
“နတိ စိႏၱာမယာေဘာဂါ”
“ေဘာဂါ၊ ဥစၥာပစၥည္းမ်ိဳးသည္။ နစိႏၱာမယာ၊ ၾကံစည္လုပ္ကိုင္တုိင္း မျပီးရသတည္း”
ဟု နီတိဆုိရုိးမ်ိဳးလည္း ရွိေပသည္။ ဤကဲ့သို႔ လံု႔လၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္ရွာေဖြပါေသာ္လည္း အလုိရွိသလုိ ကိစၥမျပီးေခ်က “ငါကိုယ္က ကံမေကာင္းလုိ႔”ဟူ၍ မျမင္ႏုိင္ေသာ အတိတ္ကံကို လံုး၀ပံုခ်လုိက္ေလသည္။ ထုိကံဟူသည္ အတိတ္ဘ၀က မိမိျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးသည့္ ေကာင္းမူကံ(ကုသိုလ္) မေကာင္းမူကံ(အကုသိုလ္) တုိ႔ကို ျပန္လည္ သိရွိႏုိင္သည္လည္း မဟုတ္၍ အတိအက်မသိရဘဲ စိတ္ေျပရုံမွ်သာရွိ၏။ အခ်ိဳ႔တုိ႔ကား ထုိကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံဟုပင္ မသိဘဲ “အနက္အဓိပၸာယ္ ကင္းသည့္ကံ” ဟူေသာ စကားတစ္လံုးသာမွတ္ျပီး ယူမွားေလရာ ထုိအယူအဆေၾကာင့္ မွားယြင္းေသာ မိစၧာနယ္ဘက္ေရာက္သြားေလသည္။
“ကံဟူမူလ၊ သမၺဳဒၶတုိ႔၊ ေဟာျပသည္မွာ၊ အရင္းသာရွင့္၊ ဥစၥာေဘာဂ၊ ဇီ၀ိတႏွင့္ သုခပြားရန္၊ ဤလူဌာန္၌၊ ဉာဏ္၀ီရိယ၊ ပေယာဂတည့္။”
ဟု မဃေဒ၀ လကၤာသစ္တြင္ မန္လည္ဆရာေတာ္ဆုိထားသည္။ ဆုိလုိရင္းမွာ လူျဖစ္ရန္၊ နတ္ျဖစ္ရန္၊ သတၱ၀ါျဖစ္ရန္မွာ အတိတ္က သခၤါရကံေၾကာင့္ ျဖစ္လာရသည္မွာ အထင္အရွားပင္ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္က ျပသည္။ ကံဟူသည္ သတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးမူျဖစ္၍ သတၱ၀ါတစ္ခုျဖစ္မူ၌ အရင္းခံမူလ အမွန္ပင္။ ထုိကံက “သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏ္၊ နာမ္ရုပ္၊ သဠာ ယတန၊ ဖႆ-ေ၀ဒနာ” ခႏၶာငါးပါး ဒုကၡသစၥာတရားျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးလုိက္ျပီးေသာအခါ ထုိျဖစ္ရာဘ၀၌ ဥစၥာပစၥည္းရမူ၊ ေဘးရန္ကင္းမူ၊ အသက္ရွည္မူ စသည္ကား ဉာဏ္-၀ီရိယတို႔ႏွင့္ ယွဥ္တြဲျပဳျပင္ပါမွ ျဖစ္မည့္ အေၾကာင္းကို ဖြဲ႕ဆုိထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ဆရာၾကီး ဦးၾကည္ (သစၥာဒီပက-မူလဓမၼာစရိယ) မဟာဒုကၡကၡႏၶသုတ္ အဖြင့္စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
Posted in: ဘာသာေရး
0 ကြန္မန့္ေရးရန္:
Post a Comment