Pyi Thar Aung - Where is one sim card for 5 thousand kyats

ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္ပါ ၅၀၀၀ တန္ရယ္

( သမၼတႀကီးႏွင့္ MEC ျမန္မာ့စီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းသို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ )

ျပည္သာေအာင္၊ မိုုးမခေပးစာ၊ ဇူလိုုင္ ၁၊ ၂၀၁၂

ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ဘဝကလဲ … ဘယ္ပါတီ၊ ဘယ္ဝန္ႀကီးကမွ “ျပည္သူေတြကို သနားလွခ်ည္ရဲ႕” လို႔ အလိုက္ သိသိအဆင္ေျပေျပ အခြင့္အေရးေတြ ေပးခ့ဲတယ္၊ ရခ့ဲဘူးတယ္ရယ္လို႔ မရွိခ့ဲဘူးပါလား။

ကားကိစၥကိုဘဲၾကည့္

သူမ်ားႏိုင္ငံမွာေဒၚလာ ၅၀၀၀ ေလာက္နဲ႔ လေပးအရစ္က် နဲ႔ ေတာင္ဝယ္ႏိုင္တ့ဲကားတစ္စီးကိုဒီမွာေတာ့ သိန္း ၅၀၀ ေလာက္ (ေဒၚလာ ၄၀၀၀၀ ေလာက္) လက္ငင္းေငြေပးဝယ္မွ ရႏိုင္တယ္။ ဒါေတြကိုမီဒီယာေတြက ေထာက္ျပမွ၊ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြကကိုယ့္ႏိုင္ငံကေငြေတြ သူမ်ားႏိုင္ငံကို ေပး ေနရသလိုပဲ ၊ မလိုအပ္ဘဲ Transaction Cost ေတြ ပိုကုန္က်ေနတာလို႔ ေထာက္ျပ ေနတာေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ေစတနာနဲ႔ လုပ္ေပးမယ္မရွိဘူး၊ ေနာက္ဆံုး သမၼတႀကီးက မေနႏိုင္လို႔ ဝင္ေျပာမွ အမိန္႔နဲ႔ ခိုင္းမွ မူေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို တစ္လတစ္မ်ဳိး မရိုးႏိုင္ေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ေျပာင္း၊ ကားပြဲစားေတြေရာ၊ ဝယ္ေရာင္းေတြေရာ၊ ရိုးရိုးသားသား ကားဝယ္မိတ့ဲ ျပည္သူေတြကိုပါ ရွိတ့ဲေငြေလးေတြ ေျပာင္၊ အရင္းအႏွီးေတြျပဳတ္ေအာင္ ေပၚလစီအမွားေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ခ့ဲတာေတြဟာ ဝန္ႀကီးကိုယ္တိုင္က အရည္အခ်င္းမရွိတာလား၊ ေစတနာမရွိတာလား၊ ဥပေဒလုပ္ထံုးေတြ မသိလို႔လား?

မဟုတ္ပါဘူး၊ ရိုးရိုးေလးပါ … ေနာက္ကြယ္ကအေၾကာင္းရင္းေတြေၾကာင့္ပါပဲ။

ေနာက္ကြယ္ကစီးပြားေရးသမားေတြ၊ ေငြရွင္ေတြ၊ ကုမၸဏီႀကီးေတြရဲ႕ စီးပြားေရးေဈးကြက္ ကစားမႈေတြ၊ ခ်ယ္လွယ္မႈေတြ၊ အဂတိတရားေတြေၾကာင့္အဓိက ျဖစ္ေနတာပါ၊ Corruption (အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ) ေတြပါ။

ဒါကိုဘယ္လိုကုစားၾကမွာလဲ?

အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ဝန္ႀကီးတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ အရည္အခ်င္းမရွိမႈေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ယႏၱရား ႀကီးတစ္ခုလံုး ရပ္တန္႔ေနတာကို သမၼတႀကီးအပါအဝင္ ျပည္သူက ဒီအတိုင္းထိုင္ၾကည့္ေနရေတာ့မွာလား?

ခုလဲလာျပန္ၿပီ

MEC (တပ္မေတာ္ပိုင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္း) က

က်ပ္ႏွစ္သိန္းနဲ႔ CDMA Mobile ဖုန္းလိုင္း (၁) သန္း မၾကာခင္ ေရာင္းခ်ေပးေတာ့မယ္တ့ဲ။

အတိအက်ဆိုရင္ ၂၀၁၂ စက္တင္ဘာ(၁) ရက္ေန႔မွာတ့ဲ … ။

အင္တာနက္ သံုးလို႔ရတ့ဲ EVDO စနစ္ပါရင္ ႏွစ္သိန္းခြဲ … တ့ဲ။

MEC နဲ႔ နီးစပ္တ့ဲသူေတြဆီကသတင္းအတိအက် ရတာပါ။ (ပူးတြဲစာမွာ ပါတ့ဲအတိုင္း MPT က ဆရာႀကီးေတြနဲ႔ ေတာ့ ညိႇရဦးမွာပါ)။

ဒီေနရာမွာ သမၼတႀကီးနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ က စဥ္းစားေပးရမွာက

MEC အေနနဲ႔က ဝန္ေဆာင္မႈနဲ႔ ဆက္ဆံေရးည့ံဖ်င္းတ့ဲ MPT ကို ဝန္ေဆာင္မႈေရာ  အရည္အခ်င္းေရာ ၿပိဳင္ၿပီးေဈးကြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ၊ ဝန္ေဆာင္မႈ ၿပိဳင္မလို႔ ဝင္လာတာလား၊

ဒါမွမဟုတ္ … ဘတ္ဂ်က္ အျဖတ္ခံရတ့ဲ ကာကြယ္ေရးအသံုးစရိတ္ေတြ ေထမိဖို႕ ေငြရ ရံု သက္သက္လား၊

MPT ရဲ႕ ည့ံဖ်င္းလွတ့ဲ ဝန္ေဆာင္မႈ၊ အရည္အေသြးေတြကို ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ျပည္သူကို အေကာင္းဆံုး မဟုတ္ေတာင္ MPT ထက္ နဲနဲ သာတ့ဲ ဆက္ဆံေရးမ်ဳိး၊ ပုဂၢလိကက႑ဦးစားေပးဖို႔ ဝင္လာတာလား၊

            ဒါဆိုရင္ေတာ့ ႀကိဳဆိုရမွာပါ၊

ႏိုင္ငံတကာမွာလို မိုဘိုင္းေအာ္ပေရတာေတြ မ်ားလာေလ၊ ေဈးႏႈံးေရာ ဝန္ေဆာင္မႈပါေကာင္းလာေလ၊ ေရြးခ်ယ္စရာေတြ မ်ားလာေလေလ၊ ေဈးႏႈံးနဲ႔ အေရအေသြး တက္လာ ေလေလ၊ ျပည္သူေတြ လဲသက္သာ ႏိုင္ငံေတာ္လဲဖြံ႔ၿဖိဳးလာတာေပါ့။

ဒါေပမ့ဲအခုဟာကေတာ့ အဲဒီလိုမထင္ပါဘူး

ဘာေၾကာင့္လဲဆို “ရွစ္လံုးႀကီး” ရဲ႕ MEC ကေနလုပ္တာမို႔လို႔ပါ၊

ကကဆက္ရဲ႕ အရာရွိေတြကို ZTE ရဲ႕ စက္ေတြတပ္ဆင္ခိုင္းၿပီးထြက္လာတ့ဲ ဖုန္းေတြ ေရာင္းမွာမို႔လို႔ပါ။

သူလဲပဲဆက္သြယ္ေရးလို Master Plan မရွိ၊ Network Design နဲ႔ Consaultant မရွိ၊ပညာရွင္အဖြဲ႕မရွိ၊ မာကက္တင္း ဝန္ထမ္းမရွိ၊  တပ္မေတာ္ ဝင္ေငြရလိုေဇာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ လုပ္တာဆိုရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြက အလိုမရွိပါဘူး။

ဒီလိုေျပာလို႔ တပ္မေတာ္ကို ဝင္ေငြမရေစခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ တျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီးရွာႏိုင္ ပါတယ္။

ျပည္သူကိုေအာက္တန္းစားေတြလို ဆက္ဆံၿပီးငါတို႔လုပ္ေပးမွ၊ ငါတို႔မွ မေပးရင္ မင္းတို႔ မိုဘိုင္းဖုန္းဆိုတာ ျမင္ဘူးမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေသြးနထင္ေရာက္ေနတ့ဲ ဝန္ႀကီးနဲ႔ မိုဘိုင္းဌာနကအင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္နဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔တင္ ျပည္သူေတြကို ႏွိပ္စက္ဖို႔ လံုေလာက္ေနပါၿပီ။

ေနာက္ထပ္ ေကပင္တိုင္တစ္ဖြဲ႕ ထပ္မလိုေတာ့ပါဘူး

ဆက္သြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနတစ္ခုနဲ႔ တင္လံုေလာက္ပါတယ္လို႔ သမၼတႀကီးကိုတင္ျပလိုပါတယ္။

ျပည္သူေတြအေနနဲ႔လဲ GSM ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ CDMA ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္သိန္းဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ေျပာေျပာေနတ့ဲ၊ ဘယ္ေတာ့ထြက္မယ္မွန္းမသိရတ့ဲ ဆက္သြယ္ေရးဥပေဒဆိုတာႀကီးေပၚလာၿပီး ၅၀၀၀ နဲ႔ ေရာင္းႏိုင္မ့ဲ ကုမၸဏီ ကိုပဲ ေမွ်ာ္ရေတာ့မလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ဒီဖုန္းကိစၥနဲ႔ တပ္မေတာ္နဲ႔ MEC ကိုလဲ ဆက္သြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ MPT ကို ေအာ့ေၾကာလန္ သလို မလန္ပါရေစနဲ႔ေတာ့။

တပ္မေတာ္ ကာခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ တပ္မေတာ္ကတာဝန္ရွိသူေတြကိုလဲ ျပည္သူေတြအေပၚေစတနာမ့ဲတ့ဲ၊ ေငြမက္တ့ဲ ဆက္သြယ္ေရးကဝန္ႀကီး အပါအဝင္ က်န္တ့ဲလူေတြကို ကေလာ္ဆဲသလိုမဆဲခ်င္ေတာ့တာလဲအမွန္ပါ။

MEC အေနနဲ႔လဲ ဆက္သြယ္ေရးဝန္ႀကီးလို GSM စီမံကိန္းႀကီးမစခင္ ဂ်ိဳးေျပာမိုးေျပာနဲ႔၊ ဆင္းကဒ္ေတြကို လမ္းေဘးမွာပဲ ခ်ေရာင္းေတာ့မလိုလို … ဘယ္မွာဝယ္ဝယ္ ဒီေဈးဘဲပိုေပးစရာမလိုဘူး … ေျပာလိုေျပာနဲ႔။

 အခု တကယ္ေရာင္းေတာ့ ဟိုနယ္က ကဒ္မို႔လို႔ မပြင့္ေသးဘူး၊ ဒီနယ္ကကဒ္ကေတာ့ ကဒ္ကို ရန္ကုန္မွာသြား ခ်ိဳးမိလို႔ လိုင္းမပြင့္တာပါ၊ လိုင္းမပြင့္လို႔ ေျပာရင္လဲ ေရာင္းတ့ဲကုမၸဏီကလဲ ဆက္သြယ္ေရးလႊဲခ်၊ ဆက္သြယ္ေရးကလဲ ကုမၸဏီေၾကာင့္ျဖစ္တာလို႔  ေဘာ္လီေဘာပုတ္နဲ႔။ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ မရွိတ့ဲ၊ မသံုးတ့ဲစနစ္ေတြ အမိန္႔ေတြထုတ္ျပန္ၿပီး ေရာင္းခ်ေနတာ … ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခံရတာက ျပည္သူေတြပါပဲ။

ေဈးႏံႈးကလဲပိုမေရာင္းရေအာင္ ကုမၸဏီေတြကိုေခၚယူသတိေပးတယ္တ့ဲ၊ သတိေခၚေပးတ့ဲသူကိုယ္တိုင္ က ကဒ္ေတြကိုလိုသေလာက္မေရာင္းပဲ တမင္ထိန္းေရာင္းေနတာတ့ဲ၊ ေရာင္းလိုက္ရင္ လိုင္းေတြၾကပ္ ကုန္မွာစိုးလို႔တ့ဲ၊ ေျပာမရမွာစိုးလို႔တ့ဲ၊ ေစတနာပဲရွိသေယာင္ေယာင္ ( သမၼတႀကီးကိုလဲ ဒီအတိုင္း လိုင္းေတြက်ပ္မွာစိုးလို႔၊ ခ်ဲ႕ေနတာေတြ မၿပီးေသးလို႔ ဆိုၿပီးသြားတင္ျပထားတယ္ ဆိုပဲ)

ခုေတာ့ မႏၱေလးမွာ “ဂ်ီရိုးရိုး”က ႏွစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းကေနသံုးေသာင္း၊ WCDMA က သံုးသိန္းခြဲ ေပးဝယ္ေနရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ စီမံကိန္းလုပ္တ့ဲကုမၸဏီေတြက ေရာင္းတ့ဲကဒ္ေတြကို နယ္ေက်ာ္ၿပီး ဖြင့္မေပးဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္ကားဆိုင္ႀကီးေတြအေနနဲ႔ မိုဘိုင္းစီအီးနဲ႔ နီးစပ္တ့ဲလူေတြ၊ ရတနာပံုတယ္လီပို႔က ဦးျမင့္ဦးနဲ႔ နီးစပ္သူေတြဆီမွာေတာ့ လိုသေလာက္ရႏိုင္ပါတယ္။

ေရႊသမင္ဘယ္ကထြက္၊ မင္းႀကီးတာကထြက္ သိတယ္မဟုတ္လား

ဒါေတြဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေနတာလဲ။

ရိုးရိုးေလးပါပဲ။

အေပၚမွာရွင္းျပခ့ဲသလိုမတတ္လို႔၊ မသိလို႔ မဟုတ္ၾကပါဘူး၊ ဆက္သြယ္ေရးကလူေတြ တစ္ေယာက္မွ မအၾကပါဘူး။  ေနာက္ကြယ္ကအေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္ပါ။  ေနာက္ကြယ္က စီးပြားေရးသမားေတြ၊ ေငြရွင္ေတြ၊ ကုမၸဏီႀကီးေတြရဲ႕ စီးပြားေရးေဈးကြက္ ကစားမႈေတြ၊ ခ်ယ္လွယ္မႈေတြ၊ အဂတိတရားေတြေၾကာင့္ အဓိက ျဖစ္ေနတာပါ။ အႀကီးက်ယ္ဆံုး လာဘ္စားမႈေတြ၊ မသမာမႈေတြေၾကာင့္ပါ။

ဒီ GSM စီမံကိန္းမွာ အမွန္တကယ္ႀကီးပြားသြားတာက ဝန္ႀကီး၊ မိုဘိုင္း CE ဦးသိန္းဝင္းနဲ႔ Huawei ၊ ZTE တရုတ္ကုမၸဏီ ႏွစ္ခုနဲ႔ ရတနာပံုတယ္လီပို႔ က ဗိုလ္မႈးႀကီးျမင့္ဦး တို႔ပါ။

တရုတ္ေတြဆီက Mobile MSC နဲ႔ BTS ေတြကို အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ေရာင္းတ့ဲေဈးထက္ ၄၀% ပိုေပးဝယ္တယ္။

မိုဘိုင္း CE ကလဲ ယခင္ဝန္ႀကီး လက္ထက္က လက္က်န္ Mobile BTS ေတြ၊ Mini micro Link ေတြ၊ (တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ဝယ္ထားၿပီးသား ဟာေတြပါ)။ တရုတ္ေတြ Donation လုပ္ေပးတ့ဲ အလကားရထားတ့ဲ စက္ပစၥည္းေတြကို စီမံကိန္းလုပ္တ့ဲ ကုမၸဏီေတြကို ေရာင္း၊ ပိုက္ဆံ ျပန္ေတာင္းေတာ့ သိန္း ေသာင္းခ်ီၿပီး ဝင္ျပန္ေရာ။

ကုမၸဏီေတြကလဲ သိသိႀကီးနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကေန (တကယ္ေတာ့ ျပည္သူေတြဆီက ပိုက္ဆံပါ) ျပန္ေပးတာပဲ။ အိပ္စိုက္ေပးရတာမဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး မေျပာၾကဘူး။

ခုေတာ့ သမၼတႀကီးက ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ေဈးေတြႀကီးေနတယ္၊ ေဈးႏႈံးေတြ ခ်ပါလို႔ ဆိုေတာ့၊ တကယ့္အရင္းအျမစ္ျဖစ္တ့ဲ ၄၀% ပိုေပးထားရတ့ဲ တရုတ္ေတြကို မထိရဲဘဲ ဘာမွမဆိုင္တ့ဲ ျပည္တြင္းက လုပ္ငန္းရွင္ေတြရ႕ဲ တာဝါတိုင္ေတြ၊ မီးစက္ေတြ၊ အေဆာက္အဦေဆာက္တ့ဲ ပန္းရံလက္သမားခေတြ အထိ လိုက္ၿပီး ခ်စ္တီးက်တ့ဲ အခါက်ေတာ့ ေဖၚၿပီေပါ့၊ ေဝဖန္ၿပီေပါ့ ၊ အျပင္မွာ ပြစိပြစိ ေျပာၾကၿပီေပါ့၊

သမၼတႀကီးဆီလဲေရာက္မွာပါ၊ ေရႊသံလြင္တို႔ က်ဳိင္းတံုက ေအာင္ခ်မ္းသာတို႕လဲ ပါတာကိုး။ သူတို႔လဲေျပာၾကမွာပါ။

ပါဝင္တ့ဲ ကုမၸဏီေတြက ဘာေျပာၾကသလဲသိလား။

ဆက္သြယ္ေရးက GSM စီမံကိန္းႀကီးကို ပုဂၢလိက ကုမၸဏီေတြရဲ႕ အရင္းအႏွီးနဲ႔ စိုက္လုပ္ခိုင္းတယ္။

ကုမၸဏီေတြကို အရင္းအႏွီးအတြက္ ဘဏ္တိုးဘဲ ျပန္ေပးတယ္၊ အျမတ္ေတြက်ေတာ့ သူတို႔ယူသြား တယ္တ့ဲ။

(မိုဘိုင္း CE ကေတာ့ ကုမၸဏီေတြကို ေပၚတင္ ၿခိမ္းေျခာက္ထားတယ္၊ သူျပဳတ္ရင္ တေယာက္ထဲေတာ့မခံဘူး၊ ဝန္ႀကီးအပါအဝင္ အကုန္ဆြဲေခၚသြားမယ္ဆိုဘဲ၊ အားလံုး မ်ားတာနဲ႔ နဲတာဘဲကြာမယ္၊ ညိေနၾကတ့ဲသေဘာေပါ့)

ဆက္သြယ္ေရးမွာဝန္ႀကီးအပါအဝင္ MD ၊ DG နဲ႔ အရာရွိႀကီးေတြ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ ေပါင္းလိုက္မွ လူ(၂၀) မေက်ာ္ပါဘူး ၊ (အားလံုးကိုမဆိုလိုပါ၊ ေကာင္းတ့ဲသူေတြကိုေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္)

တစ္ဖက္မွာသန္း(၆၀) ေသာ ျပည္သူေတြရွိပါတယ္။

လူ (၂၀) နဲ႔ သန္း(၆၀) ဘယ္သူကိုဦးစားေပးမွာလဲ?

ဒီေတာ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ MEC ကေရာ ဘာလုပ္မွာလဲ

ဆက္သြယ္ေရးလိုပဲ အျမတ္အစြန္းႀကီးမားၿပီး စားကြက္ ဝါးကြက္ ေပါတ့ဲ မိုဘိုင္းဖုန္းေလာကကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ခ်ယ္လွယ္ၿပီး၊ ကိုယ္က်ဳိးရွာဖိုု႔၊  ျပည္သူကိုဂုတ္ေသြးစုပ္ဖို႔ ဝင္လာတာလား။

ဒီလိုမွမဟုတ္ ဆက္သြယ္ေရးရဲ႕ ည့ံဖ်င္းလွတ့ဲဝန္ေဆာင္မႈေတြကို သင္ခန္းစာယူၿပီး ျပည္သူအတြက္ ဝန္ေဆာင္မႈ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဈးကြက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔  ဝင္လာတာလား။

ဘာကိုေရြးမွာလဲ …

ျပည္သူေတြရဲ႕ ရင္တြင္းဆႏၵက အမွန္ကေတာ့ ဂ်ီလဲမဟုတ္၊ စီလဲမဟုတ္၊ ငါးေထာင္လဲ မဟုတ္၊ ႏွစ္သိန္းလဲမဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံသားတေယာက္ရဲ႕ ဥပေဒပါ ရပိုင္ခြင့္အတိုင္း လူလူသူသူ ဆက္ဆံခံရၿပီး၊ ကိုယ္ေပးလိုက္ရတ့ဲေငြနဲ႔  တန္တ့ဲ ဝန္ေဆာင္မႈ ျပန္ရရင္ေတာ္ပါၿပီ။ အခုကို ၂၀၁၂ ႏွစ္ ဝက္က်ဳိးေတာ့မယ္၊ ၂၀၁၃၊ ၂၀၁၄၊ ၂၀၁၅ ခဏေလးပါ။

လူတိုင္း ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္တိုင္ေရးၾကရမွာပါ။

ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္ပါ … ငါးေထာင္တန္။

Posted in: ေပးစာ