ယေန ့ည၊ ဘီဘီစီ ၿမန္မာပိုင္း လြတ္လပ္အေတြး ေဆြးေႏြးဖလွယ္ အစီအစဥ္၌ ေဒါက္တာစိုးမင္း၏ ေၿပာဆိုခ်က္မွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ၿပပါတယ္။

Kotoke Gyi shared Aungmyo Tun's photo.

“မိဘသဖြယ္ အစိုးရ၊ သံဃာေတာ္ေတြက သားသမီးေတြ” (Dr စိုးမင္း)

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မိဘနဲ ့သားသမီးေတြရဲ ့ၿဖစ္ရိုးၿဖစ္စဥ္ ကိစၥလို ့ဘဲ
ၿမင္ပါတယ္။ ဘာၿဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေ

တာ္တို ့ႏိုင္ငံမွာ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစိုးရ
ဆိုတာ အဖြဲ ့ႀကီးတစ္ခုလံုးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့ မိဘေတြလိုပါဘဲ။
အဲ မိဘေတြက ဥပေဒေတြၿပဳထားတယ္၊ အဲဒီ ဥပေဒေတြနဲ ့ဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို
တတိုင္းတၿပည္လံုး အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ အဲဒီဥပေဒေတြကို ၿပည္သူ ့ရဲတပ္ဖြဲ ့၊
ၿပည္ထဲေရးဌာနက အဲဒီဥပေဒေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တယ္။
ဒါ တိုင္းၿပည္တစ္ခုရဲ ့ဖြဲ ့စည္းတဲ့အခါမွာ အဲသလို ကၽြန္ေတာ္တို ့ အဆင့္ဆင့္
ဖြဲ ့စည္းပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက အရိုက္ခံရတာ သြားသတိရတယ္ေလ။
မိဘလုပ္တဲ့သူက ငါ့သား မင္းဒီေနရာ မသြားနဲ ့၊ မင္းဒီေနရာသြားရင္
အႏ ၱရယ္မ်ားလို ့ မသြားနဲ ့ကြာဆိုၿပီး အေဖက ဆံုးမတာ၊ ကၽြန္ေတာ္က
တည့္တည့္သြားတယ္။ သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေဖက အဲဒီမွာ အမွန္က
အက္ဆီးဒင့္ ၿဖစ္မွာစိုးလို ့ ေရနစ္မွာစိုးလို ့ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို ့နားက
ၿမစ္ကမ္းနားကိုသြားတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၿခေထာက္ေသြးေပါက္ေအာင္
မွတ္ေလာက္ေအာင္ ရိုက္တယ္ေလ သူက။ ဒီသေဘာတရားေတြဘဲေပါ့ဗ်ာ။
တိုင္းၿပည္တၿပည္တစ္ခုကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါမွာ ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ထားခဲ့တယ္
ဆိုကတည္းကိုက ဒီေနရာကို ဘာမွမသြားေစခ်င္လို ့၊ ေရရွည္မွာလည္း
ၿပႆနာေတြကိုၿမင္လို ့ ပုဒ္မ ၁၄၄ တားၿမစ္ဧရိယာဆိုၿပီးေတာ့
ဆိုင္းဘုတ္အနီႀကီးေတြနဲ ့ ၿပထားတယ္။ အဲဒီေတာ့ သားသမီးေတြက
သြားၿပီးေတာ့ ေရွ ့တိုးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဥပေဒကိုထိန္းသိမ္းရမယ့္သူေတြကလည္း
ထိန္းသိမ္းမွာဘဲ၊ အဲ ဥပေဒကို အဆင့္ဆင့္အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္
သူေတြကလည္း ေဖာ္မွာဘဲ။ အဲ ဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္တို ့တိုင္းၿပည္မွာ
ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ၿဖစ္စဥ္ေတြဟာ ၿဖစ္လာတာေပါ့ေနာ္။

သားသမီးကလည္းဘဲ တုတ္ကို ခုန္တိုးတဲ့အေၿခအေနမ်ိဳးကိုလည္းဘဲ
လူ ့ဘ၀မွာ တခါတေလ ႀကံဳရပါတယ္ခင္ဗ်။ ပထမဆံုးက ကၽြန္ေတာ္တို ့
ေအာ္ၿပီးေတာ့ ေၿပာတယ္။ မိုက္ေတြနဲ ့ေၿပာတယ္၊ ဟုတ္လား၊ အလီလီ အလီလီ
ေၿပာတယ္။ ေၿပာလို ့မရတဲ့အတြက္ေႀကာင့္ ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ၿပီး လုပ္တယ္။
အဲလိုမ်ိဳး လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္တဲ့အခါမွာ ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ ဒါေတြ
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မိဘက ဒါမလုပ္ပါနဲ ့ လုပ္ဖို ့မလိုပါဘူး၊ မလုပ္ပါနဲ ့လို ့ ေၿပာလို ့
မိဘစကား နားေထာင္လိုက္ရင္ ဒီအဆင့္ေတြအထိ ေရာက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒါေႀကာင့္မို ့ ကၽြန္ေတာ္က ၿမင္တာက ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို ့
သမၼတႀကီးနဲ ့ ဒီအုပ္စိုးသူအစိုးရဆိုတာက ဒီၿဖစ္စဥ္မ်ိဳးေတြ လိုလားမွာ
မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ဘယ္လိုဘဲ ေတြးႀကည့္ေတြးႀကည့္
လိုလားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿဖစ္လာေအာင္ ဘယ္သူေတြက ဖန္တီးသလဲ
ဆိုတာက လွံဳ ့ေဆာ္သူေတြေႀကာင့္ၿဖစ္လာတယ္။ လွံဳ ့ေဆာ္သူ ဘယ္သူလဲ
ဆိုတာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြက တိမ္ၿမဳပ္ေနတဲ့ ေနာက္ကြယ္က
ႀကိဳးကိုင္သူေတြ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ တၿဖည္းညဖည္းေဖာ္ထုတ္မွဘဲ
ရမယ့္ အတိုင္းအတာရွိေတာ့ကာ ဒါေတြကလည္း အရွည္အရွည္ မေတြးခ်င္ဘူး။
ဒါေႀကာင့္မို ့ ဒီလိုလုပ္ရတယ္ဆိုတာကေတာ့။ ဥပမာ ေၿပာမယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို ့
စစ္တပ္မွာ ဟုတ္လား၊ အမိႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ဖို ့အတြက္ တိုက္ပြဲေတြၿဖစ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ က်ည္ဆန္ေတြမွန္ၿပီးေတာ့ ေသြးပြက္ပြက္က်ၿပီးေတာ့
ေသတယ္။ ေၿခေထာက္ေတြၿပတ္ၿပီး ေသြးပြက္ပြက္က်ၿပီးေတာ့ ေသတယ္။
ကဲ အဲဒါေတြက်ေတာ့ေရာ ဘယ္လိုေၿပာမလဲ။ ဒါ ဥပေဒကိုထိန္းသိမ္းတာဘဲ
မဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာပါ။

(အာဏာရပါတီမွ ေကာ့မွဴးၿမိဳ ့နယ္အမတ္ေနရာ ၀င္ၿပိဳင္ခဲ့သူ ေဒါက္တာစိုးမင္း)

Posted in: အင္တာဗ်ဴး