ကမၻာ႕အံ႕ဖြယ္ ခုနစ္ပါးတြင္ တစ္ပါး ပါဝင္သည္႕ ေဘာေရာဗုေဒၶါ ဘုရားေက်ာင္း

ေဘာေရာဗုေဒၶါ ဘုရားေက်ာင္းကို ေလ့လာ ခဲ့ၾကေသာ ကြၽမ္းက်င္သူမ်ားက သူတို႔၏ အျမင္ကို တစ္ေယာက္ တစ္မ်ဳိးစီ ေဖာ္ျပ ေပးခဲ့ၾကသည္။

ဘားနက္ကမ္းပါးစ္ (Bernet Kempers)က ''ေဘာေရာ ဗုေဒၶါဟာ ေဘာေရာ ဗုေဒၶါပါပဲ'' ဟု ဆိုသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ သူ႔နည္းလမ္း ႏွင့္သူ    အလြန္ ထူးျခားေနေၾကာင္း၊  ေနာက္တစ္ဦးက  ေဘာေရာဗုေဒၶါ ဘုရားေက်ာင္းကို အလြန္ႀကီးမားသည့္ ၾကာပဒုမၼာသည္ ပြင့္အန္လာေတာ့မည့္ အေျခအေန အဆင့္ရွိေနၿပီး ေရကန္ တစ္ကန္ထဲမွာ ေပါေလာ ေမ်ာေနဟန္ ျဖစ္ေၾကာင္း နီအူဝင္ကမ့္ (Nieuwenkamp) က အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခဲ့သည္။ 

  ၎၏ စိတ္ကူးကို ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ အင္ရန္ကူတီ (N Rangkuti)က ေထာက္ခံခဲ့သည္။  ေကာင္းကင္ထဲမွ ၾကည့္လွ်င္ ေဘာေရာဗုေဒၶါ သည္ ေပါေလာ ေမ်ာေန ဟန္ ေတြ႕ရသည္ဟု ဆိုသည္။ ဘူမိေဗဒဆိုင္ရာ ေလ့လာမႈမ်ား အရ ေဘာ ေရာဗုေဒၶါ ရွိေနသည့္ ေနရာသည္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဧရာမ ေရကန္ႀကီး တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽမ္းက်င္သူမ်ားက သက္ေသ ျပဳေပးႏုိင္ခဲ့သည္။  ေဘာေရာဗုေဒၶါ၏   ပတ္ဝန္းက်င္ ရြာအမ်ားဆံုးသည္ ပင္လယ္ေရ မ်က္ႏွာျပင္၏ အထက္ အျမင့္တူတြင္ ရွိေနၾကေပသည္။ အဆိုပါ ကုန္းျမင့္ေပၚတြင္ ေပါဝမ္ (Pawon) ႏွင့္ မန္ဒြတ္ဘုရားေက်ာင္း (Mendut) မ်ား လည္း တည္ရွိေနခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔အား ျဖင့္ အဆိုပါ ဧရိယာသည္ ေရကန္၏ မ်က္ႏွာျပင္ညီ အျမင့္ ၂၃၅ မီတာ၏ ေအာက္တြင္ ရွိေနခဲ့ၾကေပသည္။

ေအဒီ ၈၄၂ ခုႏွစ္က ေရးထိုးခဲ့သည့္ ေက်ာက္စာကို အေျခခံ၍   ေဘာေရာ ဗုေဒၶါ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသည္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဝတ္ျပဳဆုေတာင္း ရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း ကာ့ပါရစ္ (Casparis) က အႀကံျပဳထားသည္။ ေက်ာက္စာတြင္ ''Kawulani   Bhumi   Sambhara''             ''ေကာဝုလန္နီ ဘူမိသမၻာရ'' ဟု ေရးထုိုး ထားသျဖင့္ ေကာဝုလန္ (Kawulan)၏ မူလ အဓိပၸာယ္မွာ ျမင့္ျမတ္ျခင္း၊ အထြတ္အျမတ္ ျဖစ္ျခင္းဟု ဆိုလိုေပသည္။ ''Bhumi Sambhara'' ''ဘူမိသမၻာရ'' သည္ ေဘာေရာဗုေဒၶါ ေဒသမွ တစ္ေနရာ၏ အမည္ျဖစ္သည္။ အားလံုးကို ၿခံဳ၍ သံုးသပ္ရေသာ္   ေဘာေရာဗုေဒၶါ ဘုရားေက်ာင္းသည္ ေျမညီကြင္းျပင္မွ ထူပါ႐ံုဘုရား ျဖစ္သည္။ အျခား တစ္ဖက္တြင္လည္း ဘုရားေက်ာင္းသည္ သံသရာ လြတ္ေျမာက္ေရး   ေလာကုတၱရာသို႔ ေမွ်ာ္မွန္းရာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကန္ေတာ့ပုံ တည္ေဆာက္ထားသည့္ အေဆာက္အအံု သည္  ႏွစ္မ်ဳိးေဖာ္ျပ ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း   ေပါလ္မာ့စ္ (Paul Mus) က ေျပာၾကားခဲ့သည္။ တစ္စံုတစ္ဦးသည္  ေက်ာင္းေတာ္ အတြင္း ေရာက္ရွိေနလွ်င္ ပိတ္ထားေသာ ကမၻာ ''Closed World'' အျဖစ္ ခံစားရေပမည္။ ထို႔ေနာက္ အတြင္းနံရံမ်ား ေပၚတြင္ မ်က္ႏွာျပင္ အညီမွ ႐ုပ္ၾကြထုလုပ္ ပံုသြန္း႐ုပ္မ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရမည္။ ထို႔ ျပင္ ဝရန္တာမ်ားသည္ အၿမဲတမ္း စတု ရန္းပံု ေဆာင္ေနၾက၍ ဘုရားေက်ာင္း၏ အျခားတစ္ဖက္သုိ႔ အထပ္အလႊာ တစ္ေနရာထဲတြင္ ရွိေနေစကာမူ ျမင္ေတြ႕ ႏုိင္ျခင္း မရွိေပ။   ဝိုင္းပတ္ေနေသာ စႀကႍေပၚတြင္ ေရာက္ရွိေနသူသည္ အဆိုပါ အထပ္အလႊာ၏  ႐ႈခင္းကို      က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျမင္ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေအာက္အဆင့္ႏွင့္ အေပၚအဆင့္သို႔ ျမင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ပိန္းပိတ္ ေနသည့္ အသြင္သဏၭာန္ ေဆာင္ထားျခင္းသည္ နည္းပညာ ဆိုင္ရာ ရည္ၫႊန္းမႈ မဟုတ္ဘဲ  ဘာသာေရး ဆုိင္ရာ အယူအဆအရ    တည္ေဆာက္ ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အျခား ကြၽမ္းက်င္သူမ်ားက အႀကံျပဳထားသည္။

ေဘာေရာဗုေဒၶါ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ရွစ္ရာစုႏွစ္က စန္မာရတ္တန္ဂါ့ (Sanmaratungga) က တည္ေဆာက္ထားၿပီး ၎သည္ ဗုဒၶဘာသာ မဟာယ နဂုိဏ္းဝင္ ျဖစ္သည္။ ၁၈၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ေဘာေရာဗုေဒၶါ ဘုရားေက်ာင္း အေၾကာင္းကို ဆာေသာမတ္စ္ စတင္ဖို႔ ရာေဖးလ္စ္ (Sir Thomas Stanford Raffles)က ေဖာ္ထုတ္ ေပးခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသည္ ထိုစဥ္က ပ်က္စီး ယိုယြင္းလ်က္ ရွိေနၿပီး ေျမႀကီးထဲတြင္ ျမဳပ္ေနသည္ဟု ဆိုသည္။

အေဆာက္အအံုႀကီး၏ အလံုးစံု အျမင့္သည္ ၄၂ မီတာရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျပန္လည္ ျပဳျပင္လိုက္ေသာ အခါ ၃၄ ဒသမ ၅ မီတာသာ ရွိေတာ့သည္။ ၎၏ အတိုင္းအတာသည္ ၁၂၃ x ၁၂၃ မီတာ (စတုရန္းမီတာ ၁၅၁၂၉) ရွိသည္။ ၁ဝ ထပ္ရွိကာ ပထမထပ္မွ ေျခာက္လႊာအထိ စတုရန္းပံု တည္ေဆာက္ ထား၍ ခုနစ္လႊာမွ ၁ဝ လႊာအထိ အ ဝိုင္းပံုစံ ရွိေနေပသည္။

ေဘာေရာဗုေဒၶါ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသည္ အေရွ႕ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူထားၿပီး ႏွစ္မီတာ အက်ယ္စီ ရွိေသာ အကြက္အကန္႔ ၁၄၆ဝ ခုရွိသည္။   နံရံမ်ား အားလံုး၏ အရြယ္အစားသည္ စတုရန္း မီတာ ၂၅ဝဝရွိကာ ႐ုပ္ၾကြ ပံုသြန္း႐ုပ္မ်ားကို အျပည့္ ထုလုပ္ထားေၾကာင္း ေတြ႕ရ သည္။ အဆိုပါ႐ုပ္ၾကြ ပါေသာ အကြက္မ်ားမွာ ၁၂၁၂ ခုရွိသည္။ စစ္ေဆး ေရတြက္ၾကည့္ၿပီး ဗုဒၶ႐ုပ္တုေတာ္ ၅ဝ၄ ဆူ ရွိေနရာ အေကာင္းပကတိႏွင့္ အပ်က္အစီးမ်ား   အပါအဝင ္ျဖစ္ၾက

သည္။  အဆိုပါ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ၁၉ဝ၅ ခုႏွစ္မွ ၁၉၁ဝ ျပည့္ႏွစ္အထိ ပထမဆံုး အႀကိမ္ ျပဳျပင္ခဲ့ၿပီး  ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ အျဖစ္ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွ  ၁၉၈၃ ခုႏွစ္အထိ ထပ္မံျပဳျပင္ မြမ္းမံခဲ့ေၾကာင္း  သိရသည္။

ေဘာေရာဗုေဒၶါ အေၾကာင္း

သိေကာင္းစရာ

အေဆာက္အအံုႀကီးကို ေတာင္ကုန္း တစ္ခုေပၚတြင္ စတုရန္း ၅၅ဝဝဝ မီ တာ၊ မီးေတာင္ေခ်ာ္မွ ျဖစ္ေသာ ေက်ာက္တံုးမ်ားကို ဆင့္ထားသည့္ ပံုစံျဖင့္ စတုဂံပံု ေျခာက္ထပ္၊ အဝိုင္းပံု ေလွကားထစ္ သံုးခု၊ အလယ္တြင္ ေစတီပံုကို ထိပ္အထိ တည္ထားသည္။ အားလံုးၿခံဳငံု၍ ၾကည့္လွ်င္  ဗုဒၶ၏ အထြတ္အျမတ္   ၾကာပဒုမၼာ တစ္ပြင့္ပံုစံ   ေဆာက္ထား သည့္ အေဆာက္အအံုႀကီး ျဖစ္ေပသည္။

ပတ္လည္သို႔ လွည့္ပတ္၍ မ်က္ႏွာမူ ထားသည့္ တင္ပလႅင္ေခြ ဗုဒၶ႐ုပ္တုေတာ္ ၉၂ ဆူႏွင့္ ႐ုပ္ၾကြ ႐ုပ္တုေတာ္ အဆူ  ၁၄၆ဝ ရွိသည္။ ေအာက္ဆံုး အဆင့္တြင္ ႐ုပ္ၾကြ ၁၆ဝ ဆူရွိသည္။ အလယ္အဆင့္တြင္  ဗုဒၶ၏ျဖစ္စဥ္ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ မ်ားကို ပံုေဖာ္ ေပးထားသည္။ အျမင့္ဆံုး ေနရာတြင္ ႐ုပ္ၾကြမ်ားေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အလွဆင္ထား ျခင္းေသာ္ လည္းေကာင္း မရွိဘဲ လသာ ေဆာင္တစ္ခုရွိၿပီး စတုရန္းပံုႏွင့္နံရံမ်ား  စသည့္ အဝိုင္းပံု ျဖစ္ သည္။ စက္ဝိုင္းသည္  အစမရွိ၊ အဆံုးလည္း မရွိေပ။  ဤေနရာတြင္ ေစတီေပါင္း ၉၂ ဆူ၊ အတြင္းေစတီ တစ္ဆူခ်င္းစီတြင္ တင္ပလႅင္ေခြ ဗုဒၶ ဆင္းတုေတာ္ တစ္ဆူစီ ထည့္သြင္း ေပးထားသည္။

ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္မ်ားအားလံုးသည္ ဘူမိဖႆမုျဒာဟန္မ်ားျဖင့္ မဟာပထဝီ ေျမႀကီးကို သက္ေသ ျပဳေနဟန္၊ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ တရားေဟာေန ဟန ္ျဖစ္သည္။

 ေဘာေရာဗုေဒၶါ ေစတီေတာ္ႀကီးသည္  ဗုဒၶဘာသာဝင္ တို႔၏ အျမင့္ျမတ္ဆံုးေသာ  သေကၤတ လကၡဏာ ေဆာင္ထားသည့္ အျပင္  စၾကဝဠာ တစ္တိုက္လံုး ၏  ကိုယ္ပြားလည္း ျဖစ္သည္။ ေဗာဓိ သတၱဘုရားေလာင္း ဘဝျဖစ္စဥ္ ဇာတ္ႀကီး ၁ဝ ဘြဲ႕ကို  ေဖာ္ျပထားၿပီး ျမတ္စြာ ဘုရား၏   သဗၺညဳတ ဉာဏ္အလင္း ေဆာင္ခဲ့ပံုကို ေဖာ္ၫႊန္းထားျခင္း ျဖစ္ေပ သည္။    

Posted in: ထူးဆန္းေထြလာ