မီးေလာင္ဒဏ္ခံခဲ့ရသည့္ ၃ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္ႏွင့္ ကူကယ္ရာမဲ့ေနသည့္ မိခင္တုိ႔၏ အျဖစ္ကို ျမင္ၿပီး မၾကည့္ရက္သျဖင့္ facebook ေပၚတင္ကာ မွ်ေဝခဲ့သူ၊ တဆင့္တဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း သတင္းေဝမွ် ရွယ္ေပးခဲ့ၾက သူတို႔ေၾကာင့္ လူသိမ်ားေသာ အႏုပညာသမား တခ်ိဳ႕က စတင္ လွဴဒါန္းခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္ အမွန္တကယ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။
facebook ကို အႏုပညာသမားမ်ား ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္ အသံုးျပဳၾကေၾကာင္း သိၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ပရိသတ္ အခ်စ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ အႏုပညာ သမားမ်ားအတြက္ facebook ကို အသံုးျပဳျခင္းက လူခ်င္လူခင္ ပိုမ်ားကာ ပရိသတ္ ထိေတြ႕မႈ ပိုမို ရရွိႏိုင္သည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ facebook ေၾကာင့္ အႏုပညာသမားမ်ားကို လူသိပုိမ်ားၿပီး အခ်စ္တုိးေစသကဲ့သို႔ အသံုးျပဳပံု မမွန္ကန္ေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးထက္ အျပစ္ပိုျဖစ္ၾကရသည္ကိုလည္း သတိျပဳမိသည္။
နန္းခင္ေဇယ်ာက်ျပန္ေတာ့ facebook ေၾကာင့္ပင္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ဂုဏ္တင့္ေစသည့္ မယ္တေယာက္အျဖစ္ နာမည္ႀကီး ခဲ့သလို၊ ၎၏ ေစတနာထက္သန္မႈ၊ လူမႈေရးအသိရွိမႈ သတင္းမ်ားက facebook ေပၚတြင္ ဆက္လက္ ေမႊးျမခဲ့ျပန္သည္။ ယခုတဖန္ မီးေလာင္ဒဏ္ရာ ခံစားေနရသည့္ မိန္းကေလးငယ္ကို သြားေရာက္ ကူညီသူထဲတြင္လည္း နန္းခင္ေဇယ်ာက ေရွ႕ဆံုးမွ ပါေနျပန္သျဖင့္ သာဓုေခၚစရာ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔အျပင္ စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္၊ မိုးယုစံ စသည့္ facebook အသံုးျပဳသူ လူသိမ်ား ထင္ရွာေသာ အႏုပညာသမားမ်ားက စတင္ကာ ကေလးငယ္ကို ေစတနာ ထက္သန္ေသာစိတ္ျဖင့္ သြားေရာက္ ၾကည့္ရႈ လွဴဒါန္းသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရုပ္ရွင္အစည္းအရံုး အပါအဝင္ လွဴဒါန္းသူ ေစတနာရွင္မ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ အေမွာင္တုိက္အတြင္း က်ေရာက္ေနသည့္ ကေလး၏ အနာဂါတ္ တြင္ အလင္းေရာင္ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ေအာင္ ကူညီသူမ်ားအား ခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။
မီးေလာင္ကၽြမ္းခဲ့သူ ဖူးဖူးေလး ဆုိသည့္ ကေလးငယ္၏ အျဖစ္ကို ၾကားရေတာ့ လြန္ခဲ့သည့္ ၈ ႏွစ္ခန္႔က အလားတူ အျဖစ္အပ်က္တခုကို က်မ ျပန္ေျပာင္း သတိရ မိသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ၈ ႏွစ္ခန္႔က တခုေသာ ေဆာင္းကာလတြင္ ျမကၽြန္းသာ စားေသာက္ဆုိင္ တဆိုင္၌ ကေလးငယ္တဦး မီးေလာင္မႈ တခု ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ မီးေလာင္ခဲ့သည့္ ကေလးငယ္မွာ တျခားသူမဟုတ္၊ က်မႏွင့္ ေမာင္ရင္းႏွမသဖြယ္ ရင္းႏွီးသူ အစ္ကိုႏွင့္ အစ္မတို႔၏ သားငယ္ေလး ျဖစ္သည္။ မီးေလာင္ဒဏ္ခံခဲ့ရသည့္ သားငယ္မွာ ထိုစဥ္က ယခု မီးေလာင္ဒဏ္ခံခဲ့ရသူ ဖူးဖူးေလးႏွင့္ သက္တူရြယ္တူခန္႔သာ ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ထုိသားငယ္၏ အသက္မွာ ၁၁ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။
လြန္ခဲ့သည့္ ၈ ႏွစ္ ေဆာင္းတညက ျမကၽြန္းသာ စားေသာက္ဆုိင္တြင္ က်မႏွင့္ ရင္းႏွီးသူ အစ္ကိုတို႔ မိသားတစု သူတို႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ ဆံုေတြ႕သည့္ ပြဲတပြဲ က်င္းပစဥ္က ျဖစ္သည္။ စားေသာက္ဆုိင္တြင္ မီးတုိင္ႀကီးမ်ား ထြန္းညႇိ ထားသည္။ လွ်ပ္စစ္မီးတုိင္မ်ား မဟုတ္ဘဲ ဝါးပိုးလံုးမ်ားကို ထိပ္တြင္ခြဲစိတ္၍ ေရနံေခ်း မီးထုပ္ႀကီးမ်ားကို ထြန္းညႇိကာ တင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားက သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စကားေျပာေနစဥ္ ကေလးကလည္း ဘာသာဘာဝ ေဆာ့ကစားေနသည္။ ထိုစဥ္ စားပြဲထိုးတဦးက မီးတုိင္တတိုင္ကို တုိက္မိၿပီး မီးတုိင္ေပၚမွ ေရနံေခ်းမီးထုပ္ႀကီး လြင့္စဥ္ကာ ကေလး၏ ရင္ဗတ္ေပၚ တန္းတန္းမတ္မတ္ က်ေရာက္သြားခဲ့သည္။
ေဆာင္းတြင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွပ္အက်ႌလက္ရွည္ကို ၾကယ္သီးအျပည့္ တပ္၍ ဝတ္ဆင္ေပးထား ခံရေသာ ကေလးငယ္၏ ရင္ဗတ္ကို မီးမ်ားေလာင္ကၽြမ္းခ်ိန္ ဖခင္ျဖစ္သူက စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ အက်ႌကို ၾကယ္သီးမျဖဳတ္မိဘဲ ေအာက္မွ အထက္သို႔ ဆြဲလွန္လိုက္ရာ မီးမ်ားက ရင္ဗတ္သာမက မ်က္ႏွာကိုပါ ေလာင္ကၽြမ္းသြားေတာ့သည္။ မီးၿငိမ္းသြားခ်ိန္တြင္ ကေလး၏ မ်က္ႏွာ အပါအဝင္ ကိုယ္ အထက္ပိုင္းတပိုင္းလံုး မီးေလာင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေနသည္။
မီးေလာင္ဒဏ္ရာမ်ား ေပ်ာက္ကင္းၿပီးခ်ိန္တြင္ ကေလးမွာ မိေမြးတုိင္း၊ ဖေမြးတုိင္း မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့။ ေမြးဖြားစဥ္က ျဖဴျဖဴတုတ္တုတ္ ေခ်ာေမာလွပ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာ သားငယ္ေလး၏ မ်က္ႏွာမွာ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ကေလး၏ မိခင္က နာမည္ႀကီး ပုဂၢလိက ေဆးခန္းႀကီးတခုမွ သူနာျပဳဆရာျပဳ ဆရာမ တဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိခင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးသူ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စာနာေဖးမေသာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းတခ်ိဳ႕၏ အကူအညီျဖင့္ ကေလးငယ္ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခြဲစိတ္ခဲ့ၾကသည္။ ေပါင္မွာအသားကို ခြဲထုတ္ယူကာ မ်က္ႏွာတြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အစားထုိးခဲ့သျဖင့္ ယခု ၁၁ ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္၏ မ်က္ႏွာမွာ မ်ားစြာ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ သို႔ေသာ္ အလံုးစံု ေခ်ာမြတ္ျခင္း ရရွိရန္ ဘယ္ေလာက္ဆက္လက္ ခြဲစိတ္ရဦးမည္ မသိႏုိင္။
ယခု ဖူးဖူးေလး၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ၾကားရေတာ့ လြန္ခဲ့သည့္ ၈ ႏွစ္ခန္႔က သားငယ္၏ အျဖစ္ဆုိးကို ျပန္သတိရကာ က်မ အစ္ကိုကဲ့သို႔ ရင္းႏွီးသူ ကေလးအေဖကို ဖုန္းဆက္ေမးျမန္းမိသည္။
ခြဲစိတ္မခံမီ မီးေလာင္ ဒဏ္ရာမ်ား ေပ်ာက္ကင္းရန္ ကေလးေဆးရံုတြင္ တင္၍ ကုသေနခ်ိန္၌ ရဲမ်ားလာေရာက္ကာ တရားစြဲ မစြဲ၊ အမႈ လုပ္မလုပ္ မိခင္၊ ဖခင္တို႔ကို ေမးျမန္းခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ကေလးအတြက္ ရတတ္မေအး ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ သားျဖစ္သူ ေဝဒနာ ေပ်ာက္ကင္းရန္ တခုကိုသာ အားထုတ္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ အမႈကို ပိတ္ခဲ့သည္ဟု ကေလးအေဖက က်မကုိ ေျပာျပသည္။ စားေသာက္ဆုိင္ဘက္မွ ေလ်ာ္ေၾကး၊ ဂရုဏာေၾကး စသည္ျဖင့္ တျပားတခ်ပ္မွ မရခဲ့ပါ။
ထုိအျဖစ္အပ်က္မွာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ္လည္း က်မ အစ္ကို၊ အစ္မတုိ႔ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ရင္းႏွီးသူ တခ်ိဳ႕မွအပ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ၾက။ ထုိစဥ္က က်မက ဂ်ာနယ္လစ္တဦးေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီ၊ သို႔ေသာ္ ထုိကာလသည္ သိတုိင္း ေရး၍ ရေသာ ကာလမဟုတ္ခဲ့။ မ်က္စိႏွင့္ နား ပြင့္ေနေသာ္လည္း ပါးစပ္ကို ဖြင့္ခ်င္တုိင္းဖြင့္၍ မရေသာ ကာလ၊ ဟိုဟာ မထည့္ရ၊ ဒီဟာ မေရးရႏွင့္ တင္းက်ပ္လွေသာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလက္ေအာက္ စိစစ္ေရးျဖတ္ရသည့္ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ စားေသာက္ဆုိင္၌ မီးေလာင္ခဲ့ရေသာ ကေလး၏ သတင္း မပါခဲ့။ ထုိစဥ္က မလြတ္လပ္ေသာ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ ရင္းႏီွးကၽြမ္းဝင္ရန္၊ စကားေျပာရန္ ထိတ္လန္႔ေသာ၊ အေၾကာက္တရား ႀကီးမားေသာ လူထု၏ အေျခအေနေၾကာင့္လည္း ထိုသတင္း မက်ယ္ျပန္႔ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ က်မ အစ္ကိုႏွင့္ အစ္မသည္ ကေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ခြဲစိတ္ ျပဳျပင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္အထိ ေငြေၾကး ဖူလံုေတာင့္တင္းသူမ်ား မဟုတ္ၾကေသာ္လည္း စာနာတတ္ေသာ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း အဝန္းအဝိုင္း ေတာင့္တင္း ေသာေၾကာင့္ သားငယ္ကို မတရားရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနသည့္ အေျခအေနမွ ဆြဲထုတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ယခု ဖူးဖူးေလး၏ အျဖစ္က်ေတာ့ တမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူတို႔မိသားစုမွာ ေငြေၾကးလည္း မေတာင့္တင္း၊ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္း အဝန္းလည္း မရွိ၊ ဖူးဖူးေလး၏ ဖခင္ကလည္း ကေလး မီးမေလာင္ခင္ ကတည္းက ေနအိမ္မွ ထြက္သြားလိုက္သည္မွာ ဘယ္ေရာက္၍ ဘယ္ေပါက္ေနမွန္းမသိ။ ေဆးရံုတြင္ တကယ့္ကို မ်က္စိသူငယ္၊ နားသူငယ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသူမ်ား။ လြန္ခဲ့သည့္ ၈ ႏွစ္က မီးေလာင္ခံခဲ့ရသူ သားငယ္ထက္ ဆိုးရြားစြာ၊ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ဖူးဖူးေလး မီးေလာင္ဒဏ္ ခံခဲ့ရသည္၊ အသက္ မေသဆံုး သည္ကိုပင္ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆုိရမလို ျဖစ္ေနသည္။ ငွားရမ္းေနထုိင္သည့္ အိမ္ကို စေပၚတိုးမေပးႏုိင္ သျဖင့္ ဖူးဖူးေလး အပါအဝင္ မိခင္ႏွင့္ က်န္သားသမီး ႏွစ္ေယာက္မွာ ေနစရာပင္ မရွိေတာ့။ ေဆးရံုကိုပင္ အိမ္လုပ္ေနရသည္။ ကေလးကို ေဆးကုဖို႔ အသာထား၊ စားစရာပင္ မရွိေသာေၾကာင့္ မိခင္ျဖစ္သူမွာ ေဆးရံုတြင္ ကေလးမ်ားကို ထားခဲ့ၿပီး အလွဴခံ ထြက္ ေကၽြးေမြးခဲ့ရသည္ဟု သိရသည္။ ဖူးဖူးေလး၏ အစ္ကို အႀကီးဆံုးက တေန႔ က်ပ္တေထာင္ျဖင့္ ေန႔စားအလုပ္ ဝင္လုပ္ ေနရသည္။
facebook မကယ္လွ်င္ ဤမိသားစု၏ အျဖစ္၊ ဖူးဖူးေလး၏ အျဖစ္မွာ ေတြးရဲစရာပင္ မရွိဟု ဆိုရေပမည္။ facebook တြင္ အမွတ္တမဲ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ရည္ရြယ္၍ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဤအျဖစ္အပ်က္ကို စတင္ေပးလိုက္သူအား ခ်ီးက်ဴးမိသလို၊ လူသိမ်ား ထင္ရွား သူတို႔၏ ေစတနာႏွင့္ လူမႈေရး အသိရွိမႈတုိ႔အတြက္ ဖူးဖူးေလး ကိုယ္စား က်မ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ သာမန္လူတေယာက္က သြားေရာက္ လွဴဒါန္းသည္ထက္၊ ထင္ရွားသူ အႏုပညာရွင္ တဦးက လွဴဒါန္းလိုက္ျခင္းမွာ ပိုမိုထိေရာက္သည္ကို မျငင္းႏိုင္ပါ။
ဤ အျဖစ္အပ်က္ မတုိင္ခင္ ျမန္မာအမ်ားစု အသံုးျပဳေနေသာ facebook စာမ်က္ႏွာမ်ားက သတင္းေကာင္းထက္ သတင္းဆိုးမ်ားျဖင့္သာ ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။ အတင္းအဖ်င္းမ်ား၊ ေကာလာဟလမ်ား၊ ယုတ္ညံ့သည့္ ေဝဖန္တုိက္ခိုက္မႈမ်ား၏ ဒဏ္ကို မခံႏိုင္သျဖင့္ facebook အသံုးျပဳမႈမွ ရပ္နားသြားသူမ်ားပင္ အမ်ားအျပား ရွိခဲ့သည္။
ဖူးဖူးေလး၏ အျဖစ္က လူထု မီဒီယာ ကြန္ယက္၏ အက်ိဳးႏွင့္ ေကာင္းကြက္ကို ညႊန္ျပလိုက္ျခင္းဟု ယူဆသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၈ ႏွစ္ကသာ လြတ္လပ္သည့္ မီဒီယာမ်ား၊ လူမႈကြန္ရက္မ်ား က်ယ္ျပန္႔ခဲ့လွ်င္ က်မ၏ သားႀကီးထက္ ၂ ႏွစ္သာငယ္ၿပီး တူအရင္းကဲ့သုိ႔ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးရေသာ သားငယ္အတြက္ စာနာမႈမ်ားႏွင့္ တရားမွ်တမႈ တစံုတရာ ရရွိခဲ့လိမ့္မည္ဟု က်မ ေတြးေနမိသည္။ က်မ တူေလးသာမကဘဲ လူမသိသူမသိ တရားမွ်တမႈ၊ စာနာမႈမ်ား မခံစားရသူ မ်ားစြာ ရွိေနႏိုင္ပါ ေသးသည္။
အခုေတာ့ facebook ေပၚမွ share ဆိုေသာ ခလုပ္တခ်က္၏ အားက ဖူးဖူးေလးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္သန္းႏိုင္ ခဲ့ၿပီ။
မၾကာေသးခင္က facebook ေၾကာင့္ပင္ လူမ်ိဳးေရးဘာသာေရး အမုန္းပြားမႈမ်ား ရွိသင့္သည္ထက္ ပိုရွိခဲ့သည္၊ လူလူခ်င္း ခိုက္ရန္ ျဖစ္ပြားလာေအာင္ facebook ကပင္ လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ၾကသည္၊ ဆဲဆိုရုိင္းျပမႈမ်ား ျမင္မေကာင္းေအာင္ ပြထခဲ့ၿပီး အက်ိဳးဆက္ အားျဖင့္ နာက်ည္းမႈမ်ား၊ ရန္ညႇိဳးဖြဲ႕မႈမ်ား တိုးပြားခဲ့သည္။ ယခု ဖူးဖူးေလး၏ အျဖစ္ကေတာ့ ထုိအရာမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျမင္ရ ၾကားရရံုျဖင့္ ၾကည္ႏူးအားရဖြယ္ ျဖစ္သည္။ facebook သည္ အက်ိဳးရွိရွိ သံုးတတ္လွ်င္ေဆးျဖစ္၍၊ မသံုးတတ္ပါက ေဘးျဖစ္ႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ။
0 ကြန္မန့္ေရးရန္:
Post a Comment