ေဒါက္တာခင္လက်္ာ ~
photo: http://www.shanghaiexpat.com
အခုတစ္ေလာအိမ္က ကေလး ေတြက Hip Hop သစ သီခ်င္းေတြနား ေထာင္ၾကလို႔ သမီးတို႔က ဘာေၾကာင့္ ဒီ Hip Hop သီခ်င္းေတြႀကိဳက္တာလဲ ေမးလိုက္ေတာ့၊ သူတို႔ေလးေတြက သီခ်င္းဆိုတာအျပင္ ဆိုသူမ်ားရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို ႀကိဳက္ေၾကာင္း ေျဖၾကပါတယ္။ ဟုတ္မွာပါ။
သူေခတ္နဲ႔ သူလုိက္ၿပီး သီခ်င္း နဲ႔ အဆိုေတာ္ေတြကတာ၊ ခုန္တာ၊ လႈပ္ရွားတာေတြကို ႀကိဳက္စၿမဲပါ။ ကြၽန္မတို႔ေခတ္က Rock and Roll ဘုရင္လို႔ တင္စားေခၚခဲ့ၾကတဲ့ Elvis Presley ကို ႀကိဳက္ခဲ့ၾကတာကို မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
သူ႔ေခတ္ၿပီးသြားေတာ့ Pop King ဆိုၿပီး ထင္ရွားတဲ့ Michael Jackson က ေပၚလာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ လူအမ်ားက သီခ်င္းနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈကို ႀကိဳက္စၿမဲပါ။
သီခ်င္းနဲ႔ အကအေၾကာင္းေတြးမိရင္း ကြၽန္္မအလုပ္တာဝန္နဲ႔ ဗီယက္ နမ္၊ ဟိုင္ႏြမ္းၿမိဳ႕မွာ ရွိစဥ္က ျပန္လည္ ဆံုေတြ႕ခဲ႔ရတဲ့ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီး သူငယ္ ခ်င္း Juniကို မ်က္စိထဲျမင္မိသြားပါတယ္။
တစ္ေန႔ ဟိုင္ႏြမ္းၿမိဳ႕ထဲမွာ Juni ကို ကြၽန္မေတြ႔လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို ျဖဳန္းခနဲ မမွတ္မိပါဘူး၊ လွမ္းလွမ္းက စျမင္ကတည္းက ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတာပါ။ သူ႔ကိုအရင္ ကြၽန္မသိခဲ့စဥ္က Juni က ဝဝကစ္ကစ္ လံုးလံုးေလးနဲ႔ အင္မတန္သြက္လက္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းသူပါ။ အခုေတာ့ သူက ဒီလို မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ပိန္ပိန္ သြယ္သြယ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အနားေရာက္ေတာ့ Juni ကစၿပီး ''ခင္ တို႔ကို မမွတ္မိဘူးလား၊ အရင္ လာအိုမွာတုန္းက သိခဲ့ၾကတာ ေလ'' လို႔ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ သူ႔အသံ ၾကားလိုက္မွ ကြၽန္မ Juni ကို မွတ္မိသြားပါေတာ့တယ္။
ကြၽန္မက အားရက္မို႔ အေတာ္ ျဖစ္သြားၿပီး Juni ကလဲ အားေၾကာင္း ေျပာတာနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ အနီးအနားရွိ ေကာ္ဖီဆိုင္ကို သြား လိုက္ၾကပါတယ္။
ကြၽန္မတို႔ ၾကာၾကာစကားေျပာခ်င္တာေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာေကာင္းမယ့္ေနရာကို ေရြးၿပီး၊ ႏွစ္ေယာက္သား ထုိင္လုိက္ၾကတယ္။ ဆုိင္က ေကာ္ဖီအျပင္ မုန္႔ေတြကပါ နာမည္ႀကီးဆိုေတာ့ ကြၽန္မတို႔ မုန္႔ႏွစ္မ်ိဳး၊ သံုးမ်ိဳးမွာျဖစ္သြားတယ္။
သူက ငယ္ငယ္ကတည္းက ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘဲ အၿမဲလႈပ္ရွားေနတတ္ သူဆိုေတာ့ ဘဲေလး-Ballet အကကို ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ သင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ အပ်ိဳျဖစ္လာေတာ့ ေခတ္စား ေနတဲ့ Rock and Roll တို႔ Cha Cha Cha တို႔ကို ကျပန္သတဲ့။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ စာမ်ားၿပီး သိပ္မကျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။
အလုပ္ထဲဝင္ေတာ့ အမ်ားလုပ္ၾကတဲ့ အဲဒီေခတ္က သိပ္ေခတ္စား ခဲ့တဲ့ Aerobic ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား မႈကို မနက္ Video တိတ္ေခြဖြင့္ၿပီး TV ေရွ႕မွာ ၾကည့္ၿပီး လုပ္ခဲ့ရေသး တယ္တဲ့။
႐ံုးအားရက္ေတြမွာ ပန္းၿခံထဲသြားၿပီး အမ်ားနဲ႔အတူ စင္ျမင့္ေပၚက လုပ္ျပေနတဲ့သူကိုၾကည့္ၿပီး လုိက္လုပ္ရေသးတာလဲရွိေသး။
အဲဒီဟာမ်ိဳး ႐ိုးသြားေတာ့တစ္ခါ တ႐ုတ္႐ိုးရာ ျဖည္းျဖည္း ေႏွးေႏွး လႈပ္ရွားရတဲ့ Tai Chi ကို ေခတ္နဲ႔ အမီတို႔ ဆက္လုပ္ေသးတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ တရားအားထုတ္တဲ့ က်င့္စဥ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ yoga ကို က်န္းမာေရးအတြက္ ေလ့က်င့္ခန္း အျဖစ္ လုပ္လာေတာ့လဲ ထံုးစံအတုိင္း တို႔ဝင္ႏႊဲလုိက္တာေပါ့။ အဲဒါက်ေတာ့ ဆရာဝန္က အဆင္မသင့္ရင္ အ႐ိုးေတြ အေၾကာေတြ ဒဏ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုလို႔ ေၾကာက္ၿပီး ဆက္မလုပ္ဘဲ ျဖတ္လုိက္တယ္ေလ။
ေနာက္ ယူနီဆက္မွာ အလုပ္ ဝင္လုပ္ေတာ့ မၾကာခဏ ခရီးထြက္ ခဲ့ရတယ္။ ဟိုတုိင္းျပည္ေျပာင္း၊ ဒီ တိုင္းျပည္ေျပာင္းနဲ႔ အလုပ္ေတြက မ်ားလာၿပီး ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈနည္း လာေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ခင့္ကို သိခါစ လာအိုမွာတုန္းက ဝေနတာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းလို႔ ရွင္းျပပါတယ္။
အသက္ေလးကလဲ ရလာေတာ့ က်န္းမာေရးကို ပိုဂ႐ုစိုက္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရာက္တဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ Health Club ဝင္ၿပီး ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈလုပ္ရတယ္။ Thread mill ေျပးလုိက္၊ စက္ဘီးစီးလိုက္ေပါ့လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ချမာ အခ်ိန္နဲ႔ ေငြသာကုန္သြားတယ္။ ကိုယ္အေလး ခ်ိန္က မက်တဲ့အျပင္ တက္ေတာင္လာေသးတာဆိုပဲ။ ၾကာေတာ့ စိတ္ ပ်က္ၿပီး ဆက္မလုပ္ခ်င္တာနဲ႔ ရပ္လုိက္သတဲ့။
သူခြင့္နဲ႔ ဂ်ပန္ျပန္ေတာ့ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး သူတို႔ Belly dance အက သင္တန္း တက္ေနတာကို သိၿပီး လုိက္သြား လုိက္တယ္။ Belly အကက ဂ်ပန္မွာ ေခတ္စားလာတာဆိုပဲ။
Juniက ကြၽန္မလိုပဲ ဒီအကက အေရွ႕ အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာသာ ေခတ္စားတယ္ ထင္မိၾကတယ္။ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ။ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ ေလာက္ကတည္းက အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ့ သဘာဝအလွကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့ အကဆိုၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ကခဲ့ၾကတာတဲ့ေလ။
photo: http://propercourse.blogspot.com
Juniအေျပာအရ ဒီအကက အီဂ်စ္ကတစ္ဆင့္ တူရကီေရာက္သြားၿပီး ဖင္လန္၊ ၾသစေတးလ်၊ ဘရာဇီး၊ ကေနဒါတို႔မွာေတာင္ ဒီအကသင္ တန္းေတြရွိၿပီး ကေနၾကတယ္။ ဂ်ပန္မွာလဲ အကသင္တန္းေတြ ဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ သင္ေနတာကို သိခဲ့ရတယ္။
သူေျပာတာ နားေထာင္ရင္း ကြၽန္မအရင္သိထားတဲ့ Arabian Nights ႐ုပ္ရွင္ေတြမွာ ကၾကတဲ့ အာရပ္ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြအစား ဂ်ပန္မေလးေတြ၊ အေမရိကန္မေလးေတြကို အစားထုိးၾကည့္တာ အျမင္ဆန္းသလိုလို ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
ကြၽန္မတို႔ ၾကည့္ေနက် ကုလားကားထဲက ဆာရီနဲ႔ ကုလားမေလးေတြ ဗိုက္ကေလး၊ ခ်က္ကေလး ေဖာ္ၿပီး ကၾကတဲ့ စတုိင္နဲ႔ေတာ့ သိပ္ မကြာလွပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ဆြယ္တဲ့ အျပင္ သူကိုယ္တုိင္ လုိက္သြားရင္း စိတ္ဝင္စားတာေၾကာင့္ အေျခခံ သင္တန္းတက္ဖို႔ စာရင္းသြင္းၿပီး ဂ်ပန္ေရာက္တုန္း Juni က ဘယ္လီအက သင္ျဖစ္သြားတယ္။
သူက ငယ္ငယ္က ဘဲေလး အကကို ၾကာၾကာေလး သင္ခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ဘဲေလးအကနဲ႔ ဘယ္လီ အက ကြာျခားတာကို ခ်က္ခ်င္းနား လည္လိုက္တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ဘဲေလးအကက ဇာတ္ကြက္တစ္ခုမွာ ကိုယ္က ကကြက္တစ္ခု ပါဝင္လႈပ္ရွားၿပီး ကရတယ္။ ဘယ္လီအကက်ေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေပၚလြင္ေအာင္ ကသြားၾကရတာတဲ့။
ေနာက္တစ္ခု သူသတိထားမိတာက ဘဲေလးကစဥ္က ေျခဖ်ားေထာက္ေထာက္ၿပီး ကရတာေၾကာင့္ ေျခထိပ္ေလးေတြေတာင္ ေကြးၿပီး ပံုပ်က္သြားခဲ့တယ္။ ဒီဘယ္လီကရဲ့ လႈပ္ရွားမႈက အမ်ိဳးသမီးမ်ား သဘာဝ လႈပ္ရွားမႈကို လိုက္ၿပီး ကရတာ တဲ့။ ခႏၶာကိုယ္ရွိ ၾကြက္သားစုမ်ားကို လႈပ္ရွားၿပီး ကရတာေၾကာင့္ က်န္းမာေရးအတြက္ သိပ္အေထာက္အကူ ျပဳတာဆိုပဲ။
Juni က ဘယ္လီကတဲ့အခါ ဗိုက္ရွိၾကြက္သားေတြ၊ တင္ပါး၊ ရင္ပတ္၊ ခါး႐ိုး၊ လည္ပင္းရွိၾကြက္ သားမ်ားကို အတင္းအေလွ်ာ့လုပ္ၿပီး ကၾကရတယ္။ ဒီအခါမွာ အဆစ္ေတြ အရြတ္ေတြကလဲ တျဖည္းျဖည္း လႈပ္္ရွားၾကရျပန္တယ္ တဲ့။
ဒါကိုၾကားေတာ့ ကြၽန္မခါးနာတာကို ဆရာဝန္မ်ား လုပ္ခိုင္းတဲ့ ၾကြက္သား၊ အဆစ္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ား ကို ျမင္မိသြားတယ္။ ကြၽန္မက ကတာမဟုတ္ေပမယ့္ ၾကြက္သား မ်ားသန္မာလာေအာင္လုပ္ရတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားပါ။ Juni ေျပာသလို ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြက က်န္းမာေရးအတြက္ အေထာက္အကူျပဳတာကို ကြၽန္မသိၿပီးသားပါ။
ဒီအက ကဖို႔ တီးလံုးတို႔ သီခ်င္း တို႔ကလဲ ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္ရွိတာလို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။ သီခ်င္း သံၾကားလုိက္ရင္ပဲ အလိုလိုကလာခ်င္တာဆိုပဲ။ သီခ်င္းတင္ဆြဲေဆာင္မႈရွိတာလားလုိ႔ ေမးေတာ့ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အဝတ္အစားေတြ ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႕မႈကလဲ အသားပါေနျပန္သတဲ့။
ဒီအကက တစ္ကိုယ္လံုး ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေႏွာင္းေႏွာင္း လႈပ္ရွားကရတာေၾကာင့္ ကတဲ့အခါ ကခ်က္နဲ႕အတူ အသံစံု ေလးေတြ ထြက္လာေအာင္ ဝတ္တဲ့ အက်ႌတို႔ ေဘာင္းဘီတို႔မွာ ျခဴေလးေတြ၊ ေခါင္းေလာင္း၊ ဒဂၤါးျပား၊ ပုတီး ေစ့ေတြ ႏွစ္သက္သလို ထည့္ခ်ဳပ္ထားၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ကလုိက္တုိင္း အသံေတြကျမည္ၿပီး နားေထာင္လုိ႔ တစ္မ်ိဳးေကာင္း ျပန္တာေပါ့။ အသံသာမက သူ႔ထက္ သူလွေအာင္ ဒီဇိုင္းလုပ္ၾကတယ္လို႔ ေျပာပါေသးတယ္။
သူေျပာတာနားေထာင္ရင္း ဘယ္လူမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္အက ကၾကတဲ့ အခါမွာ လွသထက္လွေအာင္ တီထြင္ၾကတာပါ။ ဒါက လူ႔သဘာဝေပကိုး၊ ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာအကမွာလဲ ခါးေထာင္အက်ႌ၊ ရင္ခံ၊ ထုိင္မသိမ္းဆိုရင္လဲ ေရႊျခည္ေငြျခည္၊ ပုတီးေစ့၊ ပုလဲလံုး၊ Health Club အေရာင္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လွေအာင္ခ်ဳပ္ၾကေသး တာပဲ။ အမ်ိဳးသမီးသဘာဝအတုိင္း လွခ်င္ၾကတာမဆန္းပါဘူး။
photo: http://shes-got-hips.com
သူက ဒီဘယ္လီအကကို စသင္ၿပီးေနာက္မွာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္က တျဖည္းျဖည္း က်သြားခဲ့တာဆိုပဲ။ အရင္က ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖို႔ Sequin ေတြ အစံုဝင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဘာမွ မထူးျခားဘူး။ ေန႔စဥ္ ကိုယ္လက္လႈပ္ ရွားေလ့က်င့္ခန္းေတြခ်ည္း လုပ္ရတာ ၿငီးေငြ႕လာခဲ့တယ္။ အခု ဘယ္လီအကက သူတို႕အေခၚ Raks Sharki က သူ႕အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈလို သေဘာ ထားလာခဲ့တယ္။ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး စိတ္႐ႈပ္လာတဲ့အခါ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး ကလုိက္တယ္ဆိုရင္ စိတ္ေပါ့ပါးသြားတာဆိုပဲ။
''ခင္လဲ ဒီအက ကၾကည့္ပါလား။ တို႔သင္ေပးမယ္၊ သိပ္မခက္ပါ ဘူး'' လို႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ ကြၽန္မ အာမာန္ၿမိဳ႕ ယူနီဆက္မွာ တာဝန္က်စဥ္က သိကြၽမ္းခဲ့တဲ့ စာေရးမေလး မိသားစုကို သြားသတိရမိသြားတယ္။ သူ႔သားငယ္က ''အန္တီ ဒီအကက သိပ္လြယ္ပါတယ္'' လို႔ ေျပာၿပီး သင္ ေပးခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္မ မတတ္ခဲ့ပါဘူး။
အဲဒီကတည္းက ဒီအကကဖို႔ စိတ္ေလ်ာ့ခဲ့တာေၾကာင့္ Juni ကို ''သူငယ္ခ်င္း တို႔အရြယ္နဲ႔ သင္လုိ႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ သင္ေပးမယ္ဆိုတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တျခားကိုယ္နဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈပဲ လုပ္ေတာ့မယ္'' လို႔ ေျဖလိုက္ရတယ္။
ကြၽန္မ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းတစ္ခြင္မွာ တာဝန္က်တုန္းက သဲကႏၲာရထဲ ကားကြၽမ္းသံုးပတ္လည္ၿပီး ေမွာက္သြားၿပီးကတည္းက ရထားခဲ့တဲ့ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြေၾကာင့္ အ႐ုိးေတြ၊ အေၾကာေတြက သိပ္မေကာင္း ေတာ့လို႔ က်န္းမာေရး ေလ့က်င့္ခန္း ေတြေတာင္ ေန႔စဥ္မနည္း ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ေနရတာပါ။
ဒီဘယ္လီကကိုမ်ား ကလုိက္လို႔ကေတာ့ အမေလးေနာ္ ေတြးေတာင္ မေတြးရဲပါဘူး။ တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္သြားလုိ႔ကေတာ့ လူၾကားမေကာင္း သူ ၾကားမေကာင္း ဆရာဝန္ျဖစ္လ်က္နဲ႔ ဒီအသက္အရြယ္က်မွ ဘယ္လီက ကရတယ္လို႔ဆိုၿပီး မသနားဘဲ ေမးေငါ့ၾကမွာ ျမင္ေယာင္ပါေသးတယ္။
ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ အြန္လုိင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။
http://www.zaygwet.com/diary.php?id=43
0 ကြန္မန့္ေရးရန္:
Post a Comment