ေအဒီ ၁၀၇၇ ခုႏွစ္တြင္ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး နတ္ရြာစံေသာအခါ
သားေတာ္ ေစာလူးမင္း နန္းတက္ေတာ္မူသည္။
က်န္စစ္သားမွာ ေၾကာင္းျဖဴရြာတြင္ ပုန္းေအာင္းေနေၾကာင္း
ေစာလူးမင္း၏ အမတ္မ်ားက သိၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္အခါတြင္ မြန္လူမ်ိဳးတို႕သည္ ဆူပူပုန္ကန္ၾကရန္
ဟိုတစ္စုဒီတစ္စု အုပ္စုဖြဲ႕ေနၾကသည္။
မႏူဟာမင္း၏ေျမးျဖစ္သူ အသ၀တ္ဓမၼာက အုပ္စုတစ္စု၊
ငရမန္ကန္းက အုပ္စုတစ္စု စသည္ျဖင့္ မြန္တို႕သည္
ေစာလူးထံမွ အာဏာကို လုယူရန္ႀကံစည္ေနေၾကာင္း ၾကားသိေနရသည္။
အသ၀တ္ဓမၼာသည္ အေနာ္ရထာမင္းကိုယ္တိုင္စီးခဲ့ေသာ ေလွႀကီးကိုပင္ ခိုး၀ွက္ထားသည္။
"မင္းႀကီး၊ က်န္စစ္သားကို ျပန္ေခၚပါ" ေစာလူးမင္း၏ အမတ္မ်ားႏွင့္ စစ္သူႀကီးတို႕က
က်န္စစ္သားကို ပုဂံ ေနျပည္ေတာ္သို႔ျပန္လာရန္ ဆင့္ေခၚဖို႕ အႀကံျပဳသည္။
တိုင္းျပည္၏ ႏိုင္ငံေရး၊စစ္ေရး ရႈပ္ေထြးေနေၾကာင္းလည္း က်န္စစ္သားကို သိေစသည္။
ဤသို႕ျဖင့္ က်န္စစ္သားသည္ သာမန္အရပ္သား ဟန္ေဆာင္ၿပီး
ေတာင္သူလုပ္ကိုင္ေနရာမွ ပုဂံေနျပည္ေတာ္သို႕ ျပန္လာခဲ့သည္။
ပုဂံသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေစာလူးမင္းသည္ က်န္စစ္သားကို ထိုက္တန္ေသာရာထူးမေပး၊
သာမန္မင္းမႈထမ္းေလးတစ္ဦးပမာ ဆက္ဆံသည္။
ေစာလူးမင္းကိုယ္တိုင္ကမူ အေပ်ာ္အပါးမ်ားၿပီး ေၾကြအံကစားျခင္းျဖင့္ အခိ်န္ကုန္ေနသည္။
အထူးသျဖင့္ ငရမာန္ကန္းႏွင့္ ေစာလူးမင္းသည္ ေန႕စဥ္ ေၾကြအံကစားသည္။
က်န္စစ္သားသည္ ငယ္ခ်စ္မဏိစႏၵာႏွင့္ ျပန္လည္ဆက္သြယ္မိၿပီျဖစ္သည္။
ပဲခူးဘုရင္၏သမီးေတာ္ မဏိစႏၵာကို ေစာလူးမင္းသည္ သီရိစႏၵာေဒ၀ီအမည္ျဖင့္
ဦးေဆာက္ပန္းမိဖုရားႀကီးအျဖစ္ ခန္႕ထားခဲ့သည္။
ဦးေဆာက္ပန္းမိဖုရားႀကီးႏွင့္ က်န္စစ္သားတို႕သည္
အဆက္အသြယ္ျဖစ္ေနျပန္ေၾကာင္း သတင္းကိုၾကားလွ်င္
က်န္စစ္သားကို ရာထူးအားလံုးမွ ႏုတ္သိမ္းၿပီး ဒလအရပ္သို႕ နယ္ႏွင္ျပန္သည္။
တစ္ဖန္ မွဴးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားက တိုင္းေရးျပည္ေရး ရႈတ္ေထြးေနေသာအခ်ိန္တြင္
က်န္စစ္သားကို အနီးမွာ ခစားေစသင့္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကျပန္သျဖင့္
က်န္စစ္သားကို ျပန္လည္ေခၚယူရျပန္သည္။
ငရမာန္ကန္းကိုလည္း ဥႆာပဲခူးစားအျဖစ္ ခန္႕ထားေလသည္။
"နင္ငါ့ကို အံတစ္ပြဲမွ်ႏိုင္သည္ကို လက္ခေမာင္းခပ္ ၾကြား၀ါသည္ကား နင္ ေယာက္်ားဟုတ္ႏိုးေသာ္"
"နင္စားေသာ ပဲခူးႏွင့္ ပုန္စားေလ" ဟု ဆိုၿပီး ေစာလူးမင္းသည္
မင္းတို႕မေျပာအပ္ေသာ စကားတစ္ခြန္းကို မဆင္မျခင္ ေျပာလိုက္သည္။
ငရမာန္ကန္းလည္း ပဲခူးသို႕ျပန္သြားၿပီး လူစုေတာ့သည္။
ပဲခူးမွ ငရမာန္ကန္း၏ စစ္တပ္ႀကီးသည္ ပုဂံသို႕ ခ်ီတက္လာသည္။
မေကြးၿမိဳ႕ ေအာက္နားရွိ ျပည္ေတာ္သာကၽြန္းသို႕ ေရာက္ၿပီဟု သိရသည္။
ေစာလူးမင္းႏွင့္ က်န္စစ္သားတို႕သည္ စစ္သည္အလံုးအရင္းႏွင့္ ပုဂံမွ စံုဆင္းခဲ့ၾကသည္။
မေကြးၿမိဳ႕တြင္ ေခတၱ စခန္းခ်သည္။
ေစာလူးမင္းသည္ မေကြးၿမိဳ႕ထိပ္တြင္ ျမသလြန္ေစတီကို တည္ေစသည္။
ငရမာန္ကန္း၏ စစ္တပ္ႀကီးသည္လည္း ျပည္ေတာ္သာကၽြန္းတြင္ စခန္းခ်ၿပီး စစ္ျမဴေနသည္။
ေစာလူးမင္းသည္ ငရမာန္ကန္း၏ စစ္တပ္ကို ၀င္ၿပီးတိုက္ခိုက္ရန္ အမိန္႕ေပးသည္။
က်န္စစ္သားက အေျခအေန ေစာင့္ၾကည့္ပါဦးဟု တားသည္ကိုပင္မရ။
ငရမာန္ကန္းသည္ ႏြံထဲတြင္ ဆင္ရုပ္ကို အတုလုပ္ၿပီး အေပၚမွာ ဒိုင္း၊လႊားတို႕ကို ကိုင္ထားေသာ
လူရုပ္တို႕ကို တင္ထားသည္။
ေစာလူးမင္းသည္ မဆင္မျခင္ဘဲ ေဒါသျဖင့္ ထိုဆင္ရုပ္ကို ငရမာန္ကန္းဟုထင္ၿပီး
ဆင္ေတာ္သန္ျမန္စြာကို ခၽြန္းဖြင့္၍ ၀င္တိုက္သည္။
ဆင္ေတာ္သန္ျမန္စြာ ရြံ႕ႏြံထဲတြင္ နစ္ရေတာ့သည္။
ေစာလူးမင္းမွာ ငရမာန္ကန္း၏တပ္တြင္ အဖမ္းခံရေတာ့သည္။
ေစာလူးမင္း၏တပ္ ပ်က္ေလၿပီ။
က်န္စစ္သားသည္ ပုဂံသို႕ျပန္သည္။
ပုဂံမွ နန္းေတာ္သူနန္းေတာ္သားတို႕က ေရႊစည္းခံုဘုရားမွႀကိုၿပီး
က်န္စစ္သားကို ထီးနန္းအပ္ၾကသည္။
မဏိစႏၵာကလည္း က်န္စစ္သားကို ပုဂံထီးနန္းမွာ စိုးစံဖို႕ အသနားခံေနသည္။
က်န္စစ္သားသည္ မင္းေျမာက္တန္ဆာငါးပါးကို ေရႊစည္းခံုဘုရားမွာ လွဴလိုက္သည္။
"ငါ့သခင္ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနေသာသေလာ၊ ငါ စံုစမ္းဦးမည္။
ငါ့သခင္ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနေသးလွ်င္ ငါကယ္ၿပီး ပုဂံထီးနန္းကိုတင္မည္။
သခင္မရွီမွသာ ငါ ထီးနန္းကိုစံမည္" ဟု ေျပာၿပီး
ပုဂံေနျပည္ေတာ္မွ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။
က်န္စစ္သားသည္ ငရမာန္ကန္းလက္တြင္း၌ ဖမ္းမိထားေသာ ေစာလူးမင္းကို
အခ်ဳပ္ခန္းေဖာက္ၿပီး ၀င္ေရာက္ခိုးယူေလသည္။
ေစာလူးမင္းက "က်န္စစ္သား ငါ့ကိုခိုးသည္" ဟု ေအာ္ေလသည္။
က်န္စစ္သားသည္ ေစာလူးမင္းကို ပစ္ခ်ခဲ့ၿပီး ကိုယ္လြတ္ထြက္ေျပးရေလသည္။
ငရမာန္ကန္းလည္း ေစာလူးမင္းကို သတ္လိုက္သည္။
"က်န္စစ္သား ငါ့ကိုခိုးသည္" ဟု ဟစ္ေအာ္မိသျဖင့္ ေစာလူးမင္း ေသခဲ့ရေတာ့သည္။
(ေဒါက္တာသက္လြင္၊ သမိုင္းကေျပာေသာပုဂံ ပုဂံကေျပာေသာသမိုင္းစာအုပ္မွ)
