မဟာတာပနငရဲ
အေယာေသလံ အာေရာေပတြာ၊ ေဟ႒ာသူလံ ပတာပိယ။
ပါပေက ေယာ ပတာေပတိ၊ ပတာပေနာတိ ၀ုစၥေတ။
အ၀ီစိငရဲ
ဇာလာနံ သတၱာနံ ယတၳ၊ နတၳိ ဒုကၡႆ အႏၱရံ။
ဗာလာနံ နိ၀ါရသာ ေသာဟိ၊ အ၀ီစီတိ ပ၀ုစၥေတ။
တာပနငရဲထက္ပင္ သာလြန္၍ ပူေလာင္ေစတတ္ေသာ ငရဲကို “မဟာတာပန”ဟု လည္းေကာင္း၊ “ပတာပန”ဟုလည္းေကာင္း
ေခၚ၏။ ထုိငရဲ၌ မီးလွ်ံထေနေသာ သံေတာင္ၾကီးရွိ၏။ ထုိသံေတာင္၏ ေအာက္ေျခ၌
သံတံက်င္ေတြ စိုက္ထူထား၏။ ထုိငရဲသို႔ က်ေရာက္လာေသာ သတၱ၀ါမ်ားကို
ငရဲထိန္းတုိ႔က သံေတာင္ေပၚသို႔ မတက္တက္ေအာင္ ရုိက္ႏွက္၍တင္ၾကကုန္၏။
သံေတာင္ေပၚသိုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ကံၾကမၼာအေလ်ာက္ ေလမုန္တုိင္းေပၚေပါက္၍
ထိုေလမုန္တုိင္းက ေတာင္ေျခ၌ရွိေသာ တံက်င္ေပၚသို႔ ေရာက္ေအာင္
တုိက္လႊင့္ခ်လုိက္သျဖင့္ တံက်င္အဖ်ား၌ ကားခနဲ စူး၀င္ၾကရရွာေလေတာ့သည္။
ပါပေက ေယာ ပတာေပတိ၊ ပတာပေနာတိ ၀ုစၥေတ။
ေယာနိရေယာ၊ ကံၾကမၼာရင္း ဖန္လာညွင္းက မကြင္းႏုိင္ေအာင္ အတင္းေဆာင္လ်က္ သြင္းေလွာင္ပိတ္ဆီး အၾကင္သို႔ေသာ ငရဲၾကီးသည္။ အေယာေသလံ၊ ရဲရဲညိေလာင္ အလွ်ံေျပာင္လက္ သံေတာင္တက္သို႔။ အာေရာေပတြာ၊ ရုိက္ႏွက္ေသာအား တင္ထားျပီး၍။ ေဟ႒ာသူလံ၊ ေတာင္ေျခစိုက္ထား တံက်င္ဖ်ားသို႔။ ပတာပိယ၊ ကံၾကမၼာေမႊ မုန္တုိင္းေလေၾကာင့္ အေနမမွန္ ကြ်မ္းျပန္ေခါက္ခ်ိဳး ေဇာက္ထိုးက်လ်က္။ ပါပေက၊ မယုတ္တမာ သတၱ၀ါအမ်ား ငရဲသားတို႔ကို။ ပတာေပတိ၊ တာပနထက္ ႏွစ္ဆတက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ဆန္းေပြ ေလာင္ကြ်မ္းေစ၏။ ေသာနိရေယာ၊ သို႔ကလိုကံ မကုန္ျပန္လွ်င္ ဖန္ဖန္ေလာင္ရုိး ထုိငရဲအိုးကို။ ပတာပေနာတိ၊ ပတာပနငရဲဟူ၍။ ပ၀ုစၥေတ၊ ဗ်ဳပၸတ္အလိုက္ ရုပ္ဓာတ္ကိုက္ေအာင္ သမုိက္အပ္ေလေတာ့သတည္း။
(အ = မရွိ + ၀ီစိ = အၾကား)
ထိုအ၀ီစိငရဲ၌ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားလည္း အၾကားမရွိ။ တစ္ငရဲလံုး၌
မီးလွ်ံခ်င္း ဆက္၍ေန၏။ ငရဲသတၱ၀ါခ်င္းလည္း အၾကားမရွိ။ ၀ါးက်ည္ေတာက္အတြင္း၌
မုန္ညင္းေစ့ကေလးေတြ ျပည့္က်ပ္ေနသကဲ့သို႔ သတၱ၀ါေတြ ျပည့္က်ပ္ညွပ္ေနေတာ့၏။
ဆင္းရဲဒုကၡသည္ အၾကားမရွိ၊ ဒုကၡမွ လြတ္ကင္း၍ ခ်မ္းသာခြင့္လံုး၀မရႏုိင္။
ဤသို႔ မီးလွ်ံ၊ သတၱ၀ါ၊ ဆင္းရဲဒုကၡ ဤ ၃-မ်ိဳးတုိ႔ အၾကားမရွိေအာင္
ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္ “အ၀ီစိငရဲ”ဟုေခၚ၏။
ဗာလာနံ နိ၀ါရသာ ေသာဟိ၊ အ၀ီစီတိ ပ၀ုစၥေတ။
ယတၳ နိရေယ၊ ကံၾကမၼာရင္း ဖန္လာညွဥ္းက မကြင္းႏုိင္ေအာင္ အတင္းေဆာင္လ်က္ သြင္းေလွာင္ပိတ္ဆီး အၾကင္သို႔ေသာ ငရဲၾကီး၌။ ဇာလာနံ၊ ၀ဲယာေရွ႕ေနာက္ အထက္ေအာက္မွ ထြင္းေဖာက္ထြက္သြား မီးလွ်ံအမ်ားတို႔၏ လည္းေကာင္း။ သတၱာနံ၊ က်ည္ေတာက္အတြင္း ႏွမ္းမုန္ညင္းသို႔ ျပည့္တင္းတင္းက်ပ္ေလွာင္ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔၏လည္းေကာင္း။ ဒုကၡႆ၊ ကိုယ္ေရာစိတ္မွာ မသက္သာေအာင္ ဆက္ကာႏွိပ္ႏွင္း ဆင္းရဲျခင္း၏လည္းေကာင္း။ အႏၱရံနတၳိ၊ တစ္မိနစ္မွ် မလစ္ရ၍ ေခတၱနားရန္ အၾကားမက်န္ေတာ့ေခ်။ ဗာလာနံ၊ ကမၻာတုိက္ဖြား ငမိုက္သားတို႔၏။ နိ၀ါေသာ၊ အျမဲမျပတ္ ေနထုိင္ရာအရပ္ျဖစ္ေသာ။ ေသာဟိနိရေယာ၊ အကုသိုလ္ကံ အရင္းခံလ်က္ သယံဇာတ ထာ၀ရျဖင့္ ကာလၾကာျပီး ထုိငရဲၾကီးကို။ အ၀ီစီတိ၊ အ၀ီစိငရဲဟူ၍။ ပ၀ုစၥေတ၊ ဗ်ဳပၸတ္အလုိက္ ရုပ္ဓာတ္ကိုက္ေအာင္ သမုိက္အပ္ေလေတာ့သတည္း။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
0 ကြန္မန့္ေရးရန္:
Post a Comment