“လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာ တစ္ခုခုတံဆိပ္ကပ္ထားတဲ့ ေမွ်ာ့ႀကိဳး

by Moe Kay Khamm on

ဟိုတေလာက သမၼတႀကီးနဲ႔ အင္တာဗ်ဳးတစ္ခုမွာ ေမးခြန္းေမးသူရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းေပါ့။ ရခိုင္အေရးကိစၥမွာ ျပည္တြင္း မီဒီယာေတြနဲ႔ ျပည္ပမီဒီယာေတြ သတင္းေဖၚျပပံုခ်င္း ျခားနားတာကုိ သူက ညႊန္းျပပါတယ္။ ၿပီးေတာ့.. ျပည္တြင္းမီဒီယာေတြက အမ်ဳိးသားေရးအျမင္ေလာက္နဲ႔ ေဖာ္ျပၾကတာျဖစ္ၿပီး၊ ျပည္ပမီဒီယာေတြက လူ႔အခြင့္အေရးအျမင္နဲ႔ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္..တဲ့။ ဆုိလို ခ်င္တာကေတာ့ ျပည္တြင္းမီဒီယာေတြက အုိင္ငယ္ေလးထဲက ဖားသူငယ္ေတြျဖစ္ၿပီး၊ ျပည္ပမီဒီယာေတြကေတာ့ ပင္လယ္ထဲက ငါႀကီးအာနႏၵာေတြေပါ့။ ဒီလို။
          သူ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခြန္းထဲပဲ ျပန္ေမးခ်င္တာပါ။ “ခင္ဗ်ား ဘာလူမ်ဳိးလဲ” လို႔ပါ။ မၾကားခ်င္ၾကဘူးလားဗ်ာ၊ ျပည္ပမွာ သူမ်ား ေပးစားကမ္းစား အရိုးအရင္းေလးကုိ ကိုက္ဝါးၿပီး အသက္ရွင္ေနၾကရတဲ့ သူတို႔လို လူမ်ားဆီက ဘာသံထြက္လာမလဲ ဆုိတာ။ ေအာက္ကလိအာ ကလြဲလို႔ အျခားမရွိဘူးပ။
          အဲဒီလို ဇာတိပုညကို ေမ့ၿပီး ေလႀကီးဖင္က်ယ္ခ်င္ၾကတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေျပာထားခ်င္တယ္။ သမုိင္းဆုိတာ ရပ္တန္႔မေနဘူးလို႔ပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းနဲ႔ ဒီရာစုသစ္မွာ အေနာက္ဘက္က လႊင့္တဲ့လွဳိင္းက အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်။ နားယဥ္သာတဲ့ အသံုးအႏွဳန္းေတြနဲ႔..။ တပ္မက္စရာ အေသြးအေရာင္နဲ႔ ျဖစ္လာတယ္။ ဟုတ္ၿပီ၊ ဒါ လူ႔သမုိင္း ျဖစ္စဥ္ရွည္ႀကီးထဲက အခုိက္အတန္႔ကာလတစ္ခုမွ်သာပါပဲ။ သမုိင္းက ဘယ္လုိ ေျပာင္းလဲမယ္၊ ဘယ္ေတာ့ ခ်ဳိးေကြ႕မယ္ ဆုိတာ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါ
ဘူး။
          အခုေနမွာ လူ႔သမုိင္းရဲ႕အဓိက ေဖာ္ေဆာင္ရာဟာ အေနာက္အရပ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကမၻာ့အေရွ႕အရပ္ဆီကို အဲဒီစာမ်က္ႏွာ ေရာက္မလာဘူးလုိ႔ ဘယ္သူ ေျပာရဲမလဲ။ (အေရွ႕တုိင္းက အသက္သံုးဆယ္ရွိ လူရြယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ကုိ အားမာန္တင္းၿပီး ျမင္ပါတယ္။) အဲဒီအခါက်မွ အဲဒီလို ေျခာက္ျပားတစ္ပဲ လူမ်ဳိးေတြ ဖင္တယမ္းယမ္းနဲ႔ ေမ်ာက္ သစ္ကုိင္းလြတ္ ျဖစ္ၾကမွာကုိ ႀကိဳ ျမင္ေယာင္ေသးရဲ႕။
          တကယ္ေတာ့ “လူ႔အခြင့္အေရး” ဆုိတဲ့ ေဝါဟာရဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ မရွိပါဘူး။ တကယ္ရွိေနတဲ့ ေဝါဟာရက “Human right” ဆုိတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ နားလည္ၾကရဲ႕လား မသိဘူး။ “Human right” ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာေဝါဟာရမွ မဟုတ္ပဲေလဗ်ာ။ ႏုိး..ႏိုး..။ ထုိင္းဘာသာစကားလည္း မဟုတ္၊ အင္ဒုိနီးရွန္း, ကေမၻာဒီးယန္း, ဖိလစ္ပင္း, ခ်ဳိင္းနီး, အာေရဗီးယန္း.. ဘာတစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီသုိးေဆာင္းေဝါဟာရဟာ ဘယ္ေခတ္မွာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ တယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိေပမယ့္ ကမၻာအႏွံ႕အျပားကို အဓိက တင္ပို႔ျဖန္႔ျဖဴးသူကေတာ့ ပထမကမၻာစစ္ကေန အခုခ်ိန္ထိ လူသတ္လက္နက္ႀကီးေတြကုိ ေရာင္းစားၿပီး ခ်မ္းသာေနတဲ့ “လူသတ္လက္နက္ကုန္သည္”ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ႏိုင္ငံပဲဗ်။
          အဲဒီေဝါဟာရကုိပဲ “အိမ္ရွင္ထက္ အိမ္ေစာင့္ေခြးက ေဟာင္သံပိုက်ယ္”ဆုိသလို ဒီေနာက္ပုိင္းမွာက်ေတာ့ စတင္ျဖန္႔ခ်ိသူ ေတြထက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေရွ႕အရပ္ဆီကေန ေျပာင္းေရြ႕သြားၾကတဲ့ ဖားတစ္ပိုင္းငါးတစ္ပိုင္းေတြက ပုိလုိ႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ ေလာင္ ေဟာင္သံေပးလာၾကတယ္။ တကယ့္ကုိပဲ အိပ္ေရးပ်က္လွပါတယ္။
          ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ခ်င္တာကဗ်ာ..၊ နာဂစ္အေရးတို႔..ရခိုင္အေရးတို႔..စတာေတြမွာ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ပုဆုိးႏွစ္ထည္ထဲက တစ္ထည္ခၽြတ္လွဴခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ..၊ ကိုယ့္သားသမီးရဲ႕ ေက်ာင္းဝတ္စံု သံုးေလးစံုထဲက တစ္စံုထုတ္လွဴခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ..၊ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ငါးမူးတစ္မတ္ထဲက တစ္မတ္ဆယ္ျပား လွဴခဲ့ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ..။ ဒီလိုလူမ်ဳိး ဒီလိုႏိုင္ငံ သားေတြကိုမွ ဒီ “လူ႔အခြင့္အေရး”ဆုိတာနဲ႔ လာလာၿပီး လက္ခ်ာရိုက္ရိုက္ေနၾကတာကိုပဲ။ ေလနဲ႔သနားၾက၊ ေလနဲ႔ သြားေလသူ စစ္အစိုးရကို ပုတ္ခတ္ျပ၊ ေလနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ဘဝေတြ..၊ ေလကေလးနဲ႔ စားေရးေသာက္ေရး ရွာၾကံေနၾကတဲ့ သူေတြကမ်ားဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လို တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးကို အေပၚစီးကေန ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ ေဟာက္ေနၾကခ်င္ေသးတာ။
          တစ္ခ်ဳိ႕က ေျပာၾကမယ္၊ “ကုလသမဂၢ မွာေတာင္ လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္း ဆုိတာ ရွိေနေသးတာပဲ” လို႔..။ အဲဒီ ကုလသမဂၢဆုိတဲ့အဖြဲ႕ႀကီးကေရာ..၊ ဟုိႏိုင္ငံႀကီးက သူ႔မွာရွိတဲ့ လက္နက္ဆန္းေတြ ဟုိစမ္းသပ္ဒီစမ္းသပ္လုပ္ေနတာကို တားျမစ္ ႏိုင္ရဲ႕လားလို႔။ ကန္႔ကြက္ႏိုင္ရဲ႕လားလို႔။ “စုိးရိမ္မိပါတယ္၊ ပူပန္မိပါတယ္” ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေဘးကေန ရပ္ၾကည့္ေနရတာပဲေလ။ အာဖဂန္မွာ အီရတ္မွာ ႏွစ္ေတြခ်ီၿပီးၾကာျမင့္ေအာင္ မီးခိုးမဆံုး မိုးမဆံုး ျပႆနာေတြ ရွာေတာ့ေရာ.. ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္လို႔လဲ။ အီရတ္မွာဝင္ေတာ့.. အေၾကာင္းျပခ်က္က ဓာတုလက္နက္ေတြေၾကာင့္တဲ့။ အခုထိ သူတို႔ပဲ အီရတ္တစ္ခြင္ ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ ေမွာက္လွန္ၿပီးသြားၿပီ။ ရိုးသားတဲ့ အာရပ္မြတ္စလင္လူမ်ဳိးေတြကို အေၾကာက္တရားဆီ အေရာက္ပုိ႔ေပးၿပီး ေသြးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ စာတမ္းကို ေရးျပေနတုန္း..။ဘယ္မလဲ..ဓာတုလက္နက္..။ အဲဒါကုိက်ေတာ့ ေျပာၾကေလ..၊ အသံလႊင့္ၾကေလ..။ ေထာက္ျပၾကေလ..။
          ဒီလိုမ်ဳိးလူသားမ်ဳိးႏြယ္တစ္ရပ္လံုးကို တရစပ္ဒုကၡေပးၿပီး ရိုးသားတဲ့ျပည္သူေတြ က်ီးလန္႔စာစားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာကိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာၾကပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လို ႏိုင္ငံငယ္ေလးမွာ ျဖစ္တဲ့ကိစၥက်မွ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔။ တကယ့္ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္တဲ့ က်ီးေတြ..။
          ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေလးရၿပီးကတည္းက အခုအထိ ျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကုိပဲ ၾကည့္။ သူတို႔စနက္နဲ႔ ဘယ္တစ္ခုက ကင္းဖူးလို႔လဲ။ သူတုိ႔ဝင္လုိ႔ရတဲ့အစိုးရေတြ လက္ထက္မွာဆုိ ဝင္ေမႊတယ္။ ဝင္လုိ႔မရတဲ့ အစိုးရမ်ားတက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေဘးကေန ကပ္ၿပီး လွဳိက္ၿဖိဳတယ္။ ဘာလဲ.. အကူအညီ..ဆုိတာကို ေျပာၾကဦးမလို႔လား။ ဟုတ္ကဲ့ .. ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္..။ ေႏွာင္ႀကိဳးမပါတဲ့ ေစတနာသန္႔သန္႔အကူအညီမ်ဳိးေတြကုိ။ က်န္တာ မေျပာခ်င္ဘူး။ သိပ္မၾကာေသးခင္က အဲဒီႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ အစုိးရထိပ္တန္းပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏိုင္ငံကုိ လာသြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ လအနည္းငယ္ျခားၿပီးေတာ့ပဲ လာအုိကို သြားတယ္၊ ကေမၻာဒီးယားကို သြားတယ္။ ဗီယက္နမ္ကို ခ်န္ထားခဲ့တယ္။
          ၾကည့္..ၾကည့္..။ ဟုိအရင္ကဆုိ ဗီယက္နမ္မွ ဗီယက္နမ္ျဖစ္ေနခဲ့တာေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလိုျမားဦး ေျပာင္းလာတာလဲ။ အသိသာႀကီးပါ။ ဗီယက္နမ္ထက္ ျမန္မာ..လာအုိနဲ႔ ကေမၻာဒီးယား.. ဒီသံုးႏိုင္ငံကုိသာ သူတို႔ဘက္ယိမ္းေအာင္ လုပ္ထားႏိုင္ရင္ ဘယ္နဂါးဆုိတာ အေမာက္ေထာင္ႏိုင္ေတာ့မလဲ..။ ပထဝီဝင္ႏိုင္ငံေရးအရ ဒါဟာ ေသခ်ာတဲ့ “ခ်က္”ကြက္ပါပဲ။ ေျပာေတာ့ေျပာတာေပါ့..။ သူတို႔နဲ႔ ဆက္ဆံေရးေျပလည္တာနဲ႔ အရင္ကဆက္ဆံခဲ့တဲ့ နဂါးႀကီးနဲ႔ ျပတ္စဲတာမ်ဳိး မျမင္ခ်င္ပါဘူး..လို႔ေလ။ အဟင္းဟင္း..။ ဒီလိုေလးေတာ့ ေရွာင္ၿပီး ေျပာတတ္ရတာေပါ့..။ ဒါ ႏိုင္ငံေရးပဲဥစၥာ။ ေျပာခ်င္တာက သူတုိ႔အက်ဳိးအျမတ္ကင္းတဲ့ကိစၥေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံႀကီးက ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး ဆုိတာပါပဲ။
          ဟုတ္ပါၿပီ..။ ရခိုင္ကိစၥမွာ လူ႔အခြင့္အေရးလို႔ ေျပာလာၾကတယ္။ ဘာလဲ လူ႔အခြင့္အေရး..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွာေဖြၿပီးထားလို႔ “လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္း”ဆုိတာကို ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အမေလးေလး.. အဲဒီလိုသာ တကယ္တမ္း သူတုိ႔ႏိုင္ငံေတြမွာ က်င့္သံုးေနၾကတယ္ဆုိရင္ေလ..။ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီေဝါဟာရပ်ားရည္ဆမ္းမွာ ေပ်ာ္ဝင္ခဲ့ဖူးတာပါပဲ..။
          ဒါေပမယ့္ေလ..။ ဟုိတုန္းက ကိုး/ဆယ့္တစ္ကိစၥျဖစ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ ေလဆိပ္ဝင္ေပါက္ေတြမွာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ဆုိရင္ ဘယ္လုိ အစစ္အေဆးအရွာအေဖြခံရတယ္..ဆုိတာေလး ျပန္ သတိရၾကေစခ်င္ပါတယ္။ လူ႔အေျခခံသိကၡာနဲ႔ မိန္းမသားေတြအေပၚမွာ ထားရွိရမယ့္ က်င့္ဝတ္ေတြကုိေတာင္ ေဖာက္ဖ်က္ၿပီး ရွာေဖြလုိက္ၾကတာမ်ားေလ။ ဒါ..သူတို႔ႏိုင္ငံသူတုိ႔လူမ်ဳိးကုိ ကာကြယ္တာေပါ့..။ ကဲ.. ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေရာ..ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ အဲဒီလို အခြင့္အေရး မရွိဘူးလား..။ ေျပာၾကပါဦးေလ..။
          “လူ႔အခြင့္အေရး”ဆုိတာကို ျပန္ေျပာရဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း အိပ္ေဆာင္ မီနီဒစ္ရွင္နရီေလးပဲ ရွိေတာ့။ အဲဒီေလာက္ပဲေပါ့ေလ..။ ဒါေပမယ့္ Oxford ကေန ခုနစ္ႀကိမ္ေျမာက္တည္းျဖတ္ထုတ္ေဝထားတဲ့ Dictionary ပါ။ ကဲ ၾကည့္။ အရင္ဆံုး Human ဆုိတဲ့တည္ပုဒ္ကုိ ျပၿပီးမွ Human rights လို႔ ထပ္ဆင့္တည္ပုဒ္တည္ပါတယ္။ အဲဒါကိုမွ basic rights to which all people are entitled. ပါတဲ့။ ဒီလို ဖြင့္ပါတယ္။ ဘာမွခက္ခဲတာ မဟုတ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာျပန္မျပေတာ့ပါဘူး။ ျဖစ္ၾကရဲ႕ မဟုတ္လားဗ်ာ..။
          ထားေတာ့ဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က “ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ” လို႔ ေျပာတယ္။ သူတို႔က “လူ႔အခြင့္အေရး” လို႔ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က “နီတိ”လို႔ ေျပာတယ္။ သူတို႔က “Ethic” လို႔ ေျပာတယ္။ အသစ္အဆန္း မဟုတ္တဲ့စကားလံုးေတြပါဗ်ာတုိ႔ေရ။ အစိုးရအဆက္ဆက္ မွားယြင္းတဲ့စီမံခန္႔ခြဲပံုေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တေတြ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာတိုးတက္မႈမွာ ေႏွးေကြးခဲ့ၾကရေပမယ့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အသိနဲ႔ ေလ့လာက်င့္သံုးမႈေတြမွာေတာ့ သူတို႔ဆီက အေပၚယံေရႊမွဳံႀကဲအထဲက ႏြားေခ်းခံ ေဝါဟာရေတြကို အထင္ႀကီးေနစရာ မလိုပါဘူး။ ဘာမွ မၾကည့္နဲ႔။ လူမ်ဳိးသမုိင္း ႏိုင္ငံ့သမုိင္းကုိပဲၾကည့္..။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဘိုးေဘးပ်ဴလူမ်ဳိးေတြ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံေတြ တည္ေထာင္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ေနစဥ္မွာ အဲဒီအေနာက္ဘက္ေဒသက လူမ်ဳိးေတြဟာ လူရိုင္းဘဝသာသာပဲ ရွိေနတာပါ။
          ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႔ ေျပာခ်လာလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ ေမာလာတယ္ဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ေကသမုတၱိသုတ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္လုိက္နာၾကသူေတြပါ။ ေဒါက္တာမာက္ခ္ ကိုလည္း ဆရာမွတ္ႀကီးအျဖစ္နဲ႔ တေလးတစားဆက္ဆံခဲ့ၾကသလို.. အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ကုန္သည္ေတြကိုလည္း ေရွးဘုရင္မ်ားလက္ထက္ကတည္းက နန္းဝင္နန္းထြက္ခ်ီးပင့္ေျမွာက္စားခဲ့ၾကတာပါ။ မႏၱေလးမွာ ဆုိရင္လည္း ၿမိဳ႕ခံမႏၱေလးသားေတြဟာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြကို ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးလိုပဲ ရင္းႏွီးယံုၾကည္စြာ ဆက္ဆံခဲ့ၾကတာပါ။ ဟုိဘက္ဒီဘက္က ေသြးထုိးမႈေတြ ေရာက္မလာခင္ကေပါ့ေလ။
          အဲဒီေတာ့.. ခက္ခဲတဲ့လူမႈအရွဳပ္အေထြးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏိုင္ငံေလးရဲ႕ ေခါင္းေပၚမွာ လာလာၿပီး အမွဳိက္ထုပ္လို ျဖည္ မခ်ၾကပါနဲ႔လို႔.. အဲဒီႏိုင္ငံႀကီးေတြနဲ႔ ကပ္ဖားယပ္ဖား သူေတာင္းစားေတြကို ေတာင္းပန္ပါရေစ..။ ငတ္ရင္လည္း တျခားနည္းနဲ႔သာ ရွာၾကံစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ေမြးခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံေရေျမကုိ သစၥာေဖာက္တဲ့လုပ္ရပ္ကုိေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ျပန္ၿပီး ဆန္းစစ္ေဝဖန္ၾကပါဦး..လို႔.။
          ကိုယ့္ႏိုင္ငံကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိေတာင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရမွန္း မသိတဲ့ ေလာက္လုိ လူစားေတြက “လူ႔အခြင့္အေရး”လို႔ ေျပာလာတာကို ယံုစားဖို႔ရာကေတာ့ အာကာကို လႊာပံုျပဳၿပီး ေမရုကို စုတ္တံခ်ီႏိုင္မွပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ေလ။

          

 မာဃလုလင္

Posted in: ေဆာင္းပါး