ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္တြင္ အေျမာက္ေသနတ္လုပ္စက္ရံု ၄ ရံု ရွိခဲ႔
ေလသည္။ ယင္းတို႔အနက္ ၂ ရံုမွာ နန္းၿမိဳ႕တြင္းမွာ တည္ရွိသည္။
က်န္ ၂ ရံုမွာ ၿမိဳ႕ေျမာက္ျပင္ အမရစံေခါင္ရပ္၊ ေရႊတေခ်ာင္း ကမ္းပါး၌
တစ္ရံု၊ ၿမိဳ႕အေနာက္ျပင္ သဂၤဇာေခ်ာင္း ကမ္းပါးတြင္ တစ္ရံု
တည္ရွိသည္။ ေျမာက္ျပင္ အမရစံေခါင္ရပ္ရွိ အေျမာက္ေသနတ္
စက္ရံုကို အိမ္ေရွ႕စံ ကေနာင္မင္းသားႀကီး ရွိစဥ္ကပင္ တည္ေထာင္ခဲ႔သည္။
၁၈၇၁၊ ဇန္နဝါရီလတြင္ နန္းၿမိဳ႕တြင္းရွိ အေျမာက္စက္ရံုမွ အလြန္
ေကာင္းမြန္ ေသသပ္သည့္ ယမ္းေတာင္႔ထိုး က်ည္ေမြ အေျမာက္ငယ္
၂ လက္ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ လုပ္ေဆာင္ ေအာင္ျမင္ခဲ႔သည္။ ယင္း
အေျမာက္ငယ္မွာ ၁၈ ေပါင္ အေျမာက္ဆံကို ပစ္ခတ္ႏိုင္သည္။
ေျပာင္းဝအနည္းငယ္ က်ယ္သည္မွအပ အျပစ္အနာအဆာ ေျပာစရာ
မရွိေပ။ ၁၈၇၁၊ မတ္လတြင္ ေနာက္ထိုးက်ည္ေမြ အေျမာက္တစ္ခုကို
သြန္းလုပ္ေအာင္ျမင္ခဲ႔သည္။ ယင္းအေျမာက္ကို ေၾကးျဖင္႔သြန္းလုပ္၍
လက္စလက္န ေကာင္းမြန္ေသသပ္သည့္အျပင္ ၂ ခ်က္ေပါက္၊
၁၂ ခ်က္ထြက္ ေနာက္ထိုးအေျမာက္ျဖစ္သည္။ ၁၈၇၁၊ ႏိုဝင္ဘာ
လတြင္ အေျမာက္စက္ရံုအတြင္း အေျမာက္ႀကီးငယ္မ်ား တြင္က်ယ္စြာ
လုပ္ေဆာင္ရွိေနလ်က္ ေၾကးႏွင္႔သံ ေရာသြန္းသည့္ စစ္ေဆာင္
အေျမာက္ႀကီး ၁၂ လက္မွာ ၿပီးလုနီး ရွိေနသည္။ ၁၈၇၂၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ
လတြင္ အထက္ေဖၚျပပါ အေျမာက္ႀကီးမ်ားအျပင္ ၁ ေပါင္က်ည္ဝင္
ရိုင္ဖယ္အေျမာက္ငယ္ ၂ လက္လည္း ေကာင္းမြန္ေသသပ္က်နစြာ
ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ႔သည္။
ယင္းႏွစ္ မတ္လတြင္ ၿမိဳ႕အေနာက္ျပင္ သဂၤဇာေခ်ာင္းကမ္းပါးရွိ
လက္နက္စက္ရံုမွ လက္နက္ႀကီးငယ္ ၂၀ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ႔သည္။
ယင္းတို႔အနက္ အခ်ိဳ႕မွာ ၄ ေပါင္၊ ၅ ေပါင္ က်ည္ဝင္ ေၾကးအေျမာက္၊
သံအေျမာက္တို႔ျဖစ္လ်က္ အခ်ိဳ႕မွာ စိန္ျဖစ္သည္။ ထိုအေတာအတြင္း
မွာပင္ ယင္းစက္ရံု၌ စစ္ေသနတ္ေဟာင္း ၁၇ လက္ကို ေနာက္ထိုး
ေသနတ္ (ေသနတ္ခါးခ်ိဳး) အျဖစ္သို႔ ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲ လုပ္ေဆာင္
ႏိုင္ခဲ႔သည္။ ထို႔ျပင္ အေျမာက္ငယ္အေဟာင္း ၄၂ လက္ကိုလည္း
ေခတ္သံုးယမ္းေတာင္႔ ေနာက္ထိုး ရိုင္ဖယ္မ်ားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ
ေအာင္ျမင္ခဲ႔သည္။
နန္းၿမိဳ႕တြင္း လက္နက္စက္ရံုတြင္ ျမန္မာအမ်ိဳးသားႏွင္႔ အိႏၵိယ
အမ်ိဳးသား အလုပ္သမားေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ရွိသည္။ ၁၈၇၂ မတ္လ
၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ဝန္ႀကီးမွဴးႀကီးမ်ားေရွ႕သို
ထုတ္လုပ္ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း ျပသႏိုင္ခဲ႔သည္။ ယင္း ဆံုလည္
အေျမာက္မွာ ယမ္းေတာင္႔ ၆ ေတာင္႔ထိုးျဖစ္၍ တစ္ခ်က္ပစ္တိုင္း
ယမ္းေတာင္႔အိမ္လည္သျဖင္႔ ေျခာက္လံုးျပဴးေသနတ္ သေဘာသြား
အတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။
ရတနာပံု အေျမာက္ေသနတ္စက္ရံု ၄ ရံုမွ ၁၈၇၁ ႏွင္႔ ၁၈၇၂ ႏွစ္မ်ား
အတြင္း က်ည္ေမြအေျမာက္ငယ္မ်ား၊ ေနာက္ထိုးက်ည္ေမြ
အေျမာက္ႀကီးမ်ားကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္၍ ၁၅ လက္ထက္မနည္း
ေအာင္ျမင္စြာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္သည္။ တစ္လလွ်င္ အေျမာက္ငယ္
၃ လက္၊ ၄ လက္ခန္႔ ထုတ္လုပ္ႏိုင္သည္။ ၆ ေပါင္က်ည္ဝင္ ေရွ႕ထိုး
သံအေျမာက္၊ ေၾကးအေျမာက္တို႔ကိုလည္း သြန္းလုပ္ႏိုင္ခဲ႔သည္။
နန္းၿမိဳ႕တြင္းရွိ လက္နက္စက္ရံု ၂ ရံုတြင္ တူဆံမ်ား၊ တူမီး
ေသနတ္မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ႔သည္။ ၁၈၇၄၊ ႏိုဝင္ဘာလအထိ တူမီး
ေသနတ္ေပါင္း ၄၅၀-ခန္႔ လုပ္ေဆာင္ၿပီးစီးခဲ႔သည္။ ၁၈၇၅ ခုႏွစ္
အတြင္း နန္းၿမိဳ႕တြင္းရွိ လက္နက္စက္ရံု၌ အေျမာက္ငယ္မ်ားႏွင္႔
ထားေပါင္း ၂၀၀၀၀၀ ခန္႔ ထုတ္လုပ္ ေအာင္ျမင္ခဲ႔သည္။
ၿမိဳ႕ေျမာက္ျပင္ရွိ အေျမာက္ေသနတ္စက္ရံုတြင္ ေရျမဳပ္ဗံုးႀကီး ၁၀
လံုးကို ထုတ္လုပ္ခဲ႔သည္။ သီေပါမင္းလက္ထက္ ေျမာက္ျပင္
အမရစံေခါင္ရပ္ရွိ ေသနတ္စက္ရံုမွ ဗထက္ၿခိဳက္ေခၚ ေနာက္ထိုး
ေသနတ္ ၅၀၀ ေက်ာ္မွ် ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ႔သည္။
ျမန္မာလူငယ္မ်ားကို အိႏၵိယ၊ အီတလီ၊ ျပင္သစ္ႏွင္႔ အဂၤလန္
ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ပညာေတာ္သင္မ်ား ေစလႊတ္ၿပီး စက္ရံုမ်ားကို
ဦးေဆာင္ေစသည္။ အီတာလ်ံလူမ်ိဳး စကာလာဆိုသူကို ေသနတ္
စက္ဆရာႀကီးအျဖစ္ ႀကီးမွဴးလုပ္ေဆာင္ေစသည္။ ဥေရာပ-
အာရွသား အတတ္ပညာရွင္တစ္ဦးလည္း ရွိသည္။ ၁၈၈၅၊
ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔ ဂ်င္နရယ္ပရင္ဒါဂတ္ ဦးေဆာင္သည့္
ၿဗိတိသွ် ျပည္သိမ္းတပ္က စက္ရံုအတြင္းရွိ လက္နက္မ်ိဳးစံုကို
သိမ္းဆည္း ဖ်က္ဆီးခဲ႔သည္။
(မူရင္း - ပါေမာကၡဦးျမင္႔ေစာ)
0 ကြန္မန့္ေရးရန္:
Post a Comment