သတၱ၀ါအစ၊ သံသရာအစ သိခ်င္သူမ်ားအတြက္

ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ ေမးေျဖ(၄)ခုကုိ မဖတ္မီ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ။ မေျဖသင့္တဲ့ ေမးခြန္းေတြပါေနေသာ္လည္း အေတြးမ်ားသူမ်ား ေလွ်ာက္ေတြးရာကေန ဘာသာ၀ါဒေပၚ မယံုၾကည္မႈမ်ား မျဖစ္ရေအာင္၊ အေတြးေခၚ လြဲေခ်ာ္မႈေတြ ျဖစ္သြားမွာဆုိးလုိ႔ ေျဖေပးလုိက္တာပါ။  အဲဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးအားလံုး အစမွအဆံုးတုိင္ ေသခ်ာေလးေတာ့ ၿပီးဆံုးေအာင္ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဦးဇင္းကုိယ္တုိင္ သိခ်င္သူမ်ားအတြက္ ရွိသမွ်ဉာဏ္အကုန္သံုးၿပီး အခ်ိန္ေပးကာ ေျဖေပးထားရလုိ႔ပါ။ မိမိတုိ႔ကေနတဆင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသိေအာင္ Share ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွ ေတြးမိသူတုိင္း အေျဖရွာလုိ႔ရမွာပါ။

(၁) ေမး။ ။ သတၱ၀ါ အနႏၱ၊ စၾက၀ဠာ အနႏၱ၊ ဘ၀အနႏၱလို႔ တျပည့္ေတာ္ေလ့လာဖူးပါတယ္။ အစမထင္တဲ့တရားသေဘာေတြပါ။ ဒီလူေတြနားလည္ေအာင္ တျပည့္ေတာ္လဲမေျဖတတ္ပါဘူး။ အရွင္ဘုရားဆီက အေျဖတစ္ခုမ်ားရလိုရျငား ေလ်ာက္ထားအပ္ပါတယ္။

နိေရာဓ၊ သုညတ ၊ အသခၤါရဆိုတဲ့  နိဗၺာန္ကို  မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားရင္ လူလဲျပန္မျဖစ္ နတ္လဲျပန္မျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွ ရုပ္နာမ္ထပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားတစ္ဆူပြင့္ရင္ ကုေဋ ရွစ္ေသာင္းမက ကၽြတ္တမ္း၀င္  နိဗၺာန္ေရာက္ၾကတယ္။ ဘုရားေပါင္းကလဲ   ကုေဋရွစ္ေသာင္းမက   ပြင့္ခဲ့ျပီ။ သခ်ၤာသေဘာအရ ေသခ်ာစဥ္းစား/ တစ္ဧကေလာက္က်ယ္တဲ့ ဂိုေထာင္ၾကီးထဲမွာ ႏွမ္းေစ့ေတြ  အျပည့္ထည့္ထားမယ္။ လူတစ္ေယာက္လာရင္ ႏွမ္းတစ္ေစ့ပဲ ေပးမယ္။ ႏွမ္းေတြလဲထပ္မထည့္ဘူး။ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ႏွမ္းေတြ  လံုး၀ကုန္သြားမယ္။ အေသအခ်ာပဲ။ အဲ့လိုပဲ လူေတြနတ္ေတြ သတၱ၀ါေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားပါေစ။ ဘုရားတစ္ဆူပြင့္တိုင္း ကုေဋ ရွစ္ေသာင္းမက ကၽြတ္တမ္း၀င္ နိဗၺာန္ေရာက္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ ဘုရားေပါင္းကလဲ ဂဂၤါ၀ါဠဳသဲစုမကဆိုေတာ့ ကိန္းတစ္ခုက ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား အနိမ့္ဆံုး (၂)နဲ႔ပဲစားအံုး ျပတ္တယ္။ ခုဟာက ဘုရားတစ္ဆူပြင့္ရင္ ကုေဋရွစ္ေသာင္းမကဆိုေတာ့ ဘုရားေပါင္းကလဲ  မေရမတြက္နိုင္ပြင့္ခဲ့ျပီေလ။ ဒီကိန္းခန္းအရဆို သတၱ၀ါေတြမ်ိဳးတုန္းေလာက္ျပီ။ ဘယ္ကထပ္ ေရာက္လာတာပါလိမ့္။ သဘာ၀အေလ်ာက္  ဓမၼတာအရ ထပ္ပြားလာတယ္ဆိုပါစို႔ ဒါဆိုဘာလို႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေအာင္လုပ္ေတာ့မွာလဲ။ ေတာထဲမွာ ေပါက္ေနတဲ့ ျမက္ေတြကို လိုက္ႏႈတ္ေနေတာ့ေရာ  ဘာထူးမွာလဲ။ ေနာက္ျပန္ေပါက္လာတာပဲမဟုတ္လား။

(၁) ေျဖ။ ။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အလုိအရ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သတၱ၀ါအစ အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာကလုိ႔ မွတ္ယူရပါမယ္။ အတိတ္က သစၥာေလးပါးမသိတဲ့ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာျဖစ္တယ္။ ကုိယ့္ဘ၀ေလးကုိယ္ ႏွစ္သက္တဲ့တဏွာေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀ကုိလည္း ႏွစ္သက္လာျပန္ တယ္။ ဒီလုိႏွစ္သက္တဲ့တဏွာေၾကာင့္ အနာဂတ္ ခႏၶာျဖစ္တယ္။ ပစၥဳပၸန္တဏွာေၾကာင့္ အနာဂတ္ဘ၀ ျဖစ္ရတယ္။ အတိတ္အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာျဖစ္၊ ပစၥဳပၸန္တဏွာေၾကာင့္ အနာဂတ္ခႏၶာျဖစ္တယ္။ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာျဖစ္ေၾကာင္းမွာ အ၀ိဇၨာဦးစီးတယ္၊ အနာဂတ္ခႏၶာျဖစ္ေၾကာင္းမွာ တဏွာဦးစီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မွာ အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဏွာဆုိၿပီး အလယ္မွာ ျပထားပါတယ္။ အတိတ္အေၾကာင္းအျခင္းအရာ ငါးပါးမွာ အ၀ိဇၨာက စတယ္။ သစၥာေလးပါးမသိတဲ့ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာငါးပါးဆုိတဲ့ ၀ိညာဏ္၊ နာမ္႐ုပ္၊ သဠာယတန၊ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာတုိ႔ ေပၚလာတယ္။ ဒါဟာ အခုရထားတဲ့ ခႏၶာငါးပါးပဲ။ အတိတ္က ဘယ္သူေခါင္းေဆာင္ခဲ့လုိ႔ ဒီခႏၶာငါးပါး ရလာတာလဲဆိုေတာ့ အ၀ိဇၨာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့လို႔ပါ။

ဝလံုးတစ္လံုးကုိ ၀ုိင္းလုိက္ရင္ အဲဒီ၀လံုးရဲ႕အစကုိ ရွာမရသလုိ ၀လံုးေပါင္းမ်ားစြာ ၀ုိင္းလုိက္ပါက အစကုိပါ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ေနမွာပါ။ အဲဒီေတာ့ ဝလံုးျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ စာရြက္၊ ခဲတံစတဲ့ ၀လံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္မဲ့အရာမ်ား ရွိေနသမွ် ၀လံုးဟာ စက္ဝုိင္းေနဦးမွာပါ။ ဝလံုးျဖစ္ေစမဲ့အရာမ်ားက အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာေတြပါ။ ဝလံုးထပ္မျဖစ္ဘဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္တာက ခဲဖ်က္ဆုိတဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးအစရွိတဲ့ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေတြပါ။ အဲဒီေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶက သူသိျမင္ခဲ့တဲ့ ၀လံုးထပ္မျဖစ္ေအာင္၊ ၀လံုးေလးေပ်ာက္သြားေအာင္ ဘယ္လုိဖ်က္ရမယ္ဆုိတာ နည္းေပးလမ္းညႊန္ခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ အဓိကအက်ဆံုးအရာပါ။ ဒါမွသာ မိမိတုိ႔ဒုကၡခံေနရတဲ့ သံသရာႀကီးကေန လြတ္ေျမာက္မွာ ပါ။ ၀လံုးေလးဘယ္ကေန ဘယ္လုိျဖစ္လာတယ္ဆုိတာကုိသိရံုနဲ႔ ဒုကၡသံသရာကေန လြတ္ေျမာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစမထင္ သံသရာဟာ ၀လံုးေပါင္းမ်ားစြာ ၀ုိင္းလာခဲ့လုိ႔ ၀လံုးရဲ႕အစကုိ ရွာမေတြ႕ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၀လံုးထပ္မ၀ုိင္းေအာင္ ၀လံုးျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အရာမ်ားကုိ ခဲဖ်က္နဲ႔ဖ်က္ေပးဖုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက နည္းလမ္းေပးခဲ့တာပါ။

စစ္တုိက္တဲ့လူဟာ ရန္သူေပၚလာရင္ ရွင္းပစ္ရမွာပဲျဖစ္ၿပီး ရန္သူေတြဘယ္လုိျဖစ္လာတာလဲ။ ဘယ္ကေနေရာက္ေရာက္လာတာလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာမလုိပါဘူး။ မိမိတာ၀န္က ရွင္းပစ္ဖုိ႔ပါပဲ။ အဲဒီလုိပဲ မိမိတုိ႔ကလည္း သတၱ၀ါျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ ဒုကၡဆင္းရဲမွကင္းေအာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိရေအာင္ အႏၱရာယ္ျဖစ္တဲ့ ကိေလသာမ်ားကုိ ရွင္းလင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ရမွာပါ။

ေနာက္တစ္ခု သိထားရမွာက ျမတ္ဗုဒၶစာေပထဲမွာလာတဲ့ သတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း (၄)မ်ိဳးေလးစားကုိ သိထားရပါမယ္။ အဲဒီေလးမ်ိဳးကေတာ့ (၁) ဥကေန ျဖစ္လာတဲ့ အ႑ဇသတၱ၀ါ၊ (ၾကက္၊ ငွက္စသည္)။
(၂) ပိုးေလာက္ကဲ့သို႔ အညွီအေဟာက္ကို အစြဲျပဳ၍ ေမြးဖြားလာေသာ သံေသဒဇ သတၱ၀ါ၊ (ျခင္၊ ေလာက္စသည္)
(၃) ကုိယ္၀န္ျဖင့္ ေမြးဖြားလာေသာ ဂဗၻေသယ်က သတၱ၀ါ၊ (လူ၊ ႏြား၊ ေခြးစသည္)

(၄) ကုသုိလ္အဟုန္ေၾကာင့္ ဖြားကနဲ႔ျဖစ္လာတဲ့ (ကမၼဇ) ၾသပပါတိက သတၱ၀ါ (နတ္ျဗဟၼာ)တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိ သတၱ၀ါေတြေမြးဖြားမႈဟာ ေလးမ်ိဳးေလးစားနဲ႔ျဖစ္ေနၾကတာဆုိေတာ့ ကၽြတ္တမ္း၀င္ဖုိ႔ သတၱ၀ါေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲရွိႏုိင္မယ္ဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေတြပြင့္တုိင္း လူျဖစ္တဲ့သတၱ၀ါတုိင္းေတာင္ ကၽြတ္တမ္းမ၀င္ၾကဘူးဆုိမွေတာ့ က်န္တဲ့သတၱ၀ါေတြဟာ ဘယ္လုိလုပ္ကၽြမ္းတမ္း၀င္မလဲ။ ေနာက္ၿပီး အပါယ္ေလးဘံုေရာက္တဲ့သတၱ၀ါေတြဟာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မလုပ္ႏုိင္လုိ႔ အပါယ္ေလးဘံုမွာပဲ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ က်င္ေနရတာဆုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲျမတ္ဗုဒၶေတြပြင့္ပြင့္ သူတုိ႔ကေတာ့ အပါယ္ထဲမွာပဲ က်င္လည္ေနရတာမုိ႔ ကၽြမ္းတမ္း၀င္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းပါတယ္။ နဂါးျဖစ္ရတဲ့သတၱ၀ါေတာင္ ဘုရားရွင္ႏွစ္ဆူပြင့္တဲ့အထိ ၾကာျမင့္စြာ ေနခဲ့ရေသးတာဆုိေတာ့ က်န္တဲ့တိရစၦာန္ေတြ၊ ငရဲသားေတြ၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကယ္ေတြဆုိ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား အပါယ္ထဲမွာပဲ အခ်ိန္မ်ားစြာ က်င္လည္ေနရမယ္ဆုိတာ မသိႏုိင္ဘူးေလ။

အပါယ္ေလးဘံုကုိေရာက္သြားရင္ ကုသုိလ္ဆုိတာလည္း မသိ။ အကုသိုလ္ဆုိတာလည္း မသိဘဲျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အပါယ္ေလးဘံုမွာက ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္မိရန္ မလြယ္ကူးတာမုိ႔ အပါယ္ကေန အပါယ္ကုိဆက္သြားရတာ မ်ားပါတယ္။ ငရဲမွာဆုိ ငရဲဆင္းရဲမ်ားကုိ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ခံစားေနရတာမုိ႔ ကုသုိလ္ဆုိတာ မရွိ၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ဆုိတာကလည္း သူမ်ားေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ သာဓုေခၚမွသာ ကုသုိလ္ဆုိတာရွိၿပီး မေကာင္းမႈေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းရတာ မ်ားပါတယ္။ တိရစၦာန္ဘ၀လည္း ကုသုိလ္ဆုိတာ မသိတဲ့အတြက္ ကုသုိလ္ရယ္လုိ႔ သီးသန္႔လုပ္တာမ်ိဳးမရွိဘဲ တခ်ိဳ႕ေသာတိရစၦာန္မ်ားသာ တရားနာတာတုိ႔၊ သူတစ္ပါးကုိ ကူညီတာတုိ႔ေၾကာင့္ ကုသုိလ္ရၾကပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ မေကာင္းမႈေတြပဲ ျပဳလုပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း နတ္စည္းစိမ္၊ ျဗဟၼာ့ စည္းစိမ္ေတြကုိခံစားေနရတာေၾကာင့္ ကုသိုလ္လုပ္ဖုိ႔ ေမ့ေလွ်ာ့တတ္ၾကပါတယ္။ တကယ့္ကုိ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ရွိတဲ့ နတ္ျဗဟၼာမ်ားသာ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ား နာၾကားျခင္း၊ တရားမွတ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္ေတြနဲ႔ ယစ္မူးေနမိၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေကာင္းမႈလုပ္ခြင့္ရတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ ေကာင္းမႈမ်ားမ်ား ျပဳလုပ္ဖုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက တုိက္တြန္းခဲ့တာပါ။

အစမထင္သံသရာကေန ျဖစ္လာၾကတဲ့သတၱ၀ါေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲသိႏုိင္ဖုိ႔ ေရတြက္ရခက္တယ္ဆုိတာ တိရစၦာန္ေတြကုိၾကည့္ရံုျဖင့္ သိႏုိင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ မေရတြက္ႏုိင္တာလဲဆုိေတာ့ ေရတြက္လုိ႔မရေအာင္ကုိ မ်ားေနလုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဂၤလိပ္စာေပမွာ Co_Noun and Un-Noun ဆုိၿပီး သံုးႏႈန္းၾကတာပါ။ ေရတြက္လုိ႔မရႏုိင္တဲ့အရာေတြကုိ ဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ အမွန္တကယ္သိတဲ့လူကေျပာရင္လည္း အဲဒီေျပာတဲ့သူသာ အရူးလုိ႔ထင္ခံရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက သတၱ၀ါေတြဟာ အနႏၱ-အဆံုးအပုိင္းအျခား ေရတြက္လုိ႔မရဘူးလုိ႔ ေျပာခဲ့တာပါ။ ဥပမာ-ဦးဇင္းက သမုဒၵရာထဲမွာ ငါးအေကာင္ေပါင္း ကုေဋေပါင္းတစ္ေထာင္ရွိတယ္လုိ႔ေျပာရင္ ဘယ္သူကယံုမလဲ။ ဦးဇင္းကုိသာ အရူးလုိ႔ေျပာၾကမွာပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိမိတုိ႔က မေရတြက္ႏုိင္လုိ႔ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ သဗၺညဳတဉာဏ္ရရွိသူသာ သိျမင္ႏုိင္တဲ့အရာေတြကုိ ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာေျပာျခင္းမျပဳခဲ့ဘဲ မႀကံစည္အပ္တဲ့အရာလုိ႔ မိန္႔ဆုိခဲ့တာပါ။ အဲဒီေတာ့ သတၱ၀ါေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆုိတာ သိခ်င္ရင္ ပထမဦးဆံုး သမုဒၵရာထဲကသတၱ၀ါေတြကုိပဲ အရင္ေရတြက္ၾကည့္ပါလုိ႔ ေျပာပါရေစ။

မဇၥ်ိမပဏၰာသ၊ စူဠမာလုက်သုတ္မွာ အရွင္မာလုက်ပုတၱက ျမတ္ဗုဒၶအား ေလာကႀကီး အဆုံးရွိသလား အဆုံးမရွိဘူးလား။ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ ေသၿပီးရင္ ျပန္ျဖစ္လား မျဖစ္ဘူးလား။ ျဖစ္သည္လည္းမဟုတ္ မျဖစ္ဘူးလည္းမဟုတ္ဆုိတဲ့ မိစၦာဒိ႒ိ ေမးခြန္း(၁၀)ခု ေမးခဲ့ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အဲဒီလုိ အေတြးမ်ိဳးေတြကုိ အေနာက္တုိင္း အေတြးေခၚ (Western Philosophers) လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒါေတြကJust thinking ပဲျဖစ္ၿပီး အက်င့္မပါတဲ့အရာေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတြက အက်င့္ကိုပဲ ဦးစားေပး ေဟာထားခဲ့တာပါ။ အဲဒီလုိ Just thinking ေတြလုပ္ေနၿပီး အက်င့္ေတြမလုပ္ဘူးဆုိရင္ အဲဒီလူဟာ မ်က္ေမွာက္ေလာကီအတြက္လည္း တုိးတက္မွာမဟုတ္သလုိ သံသရာလြတ္ေၾကာင္းမ်ား ကုိလည္း ျပဳလုပ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Just thinking-ေတြးေခၚစဥ္းစားစရာမဟုတ္တာေတြကုိ မစဥ္းစားဘဲနဲ႔ Doer-လက္ေတြ႕သမားျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္သင့္တာေတြကုိ ျပဳလုပ္ဖုိ႔ မေမ့ပါနဲ႔လုိ႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။

လူသားအစ၊ ကမၻာအစကုိ အက်ယ္တ၀င့္သိခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဦးဇင္းအရင္ေျဖဆုိေပးထားတဲ့ ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔စၾကာ၀ဠာအေၾကာင္း http://www.sanninaymin.com/2012/02/blog-post_24.html။ ဘာသာေရးေဆြးေႏြးမႈ ေစာဒနာ၊ ေသာဓနာမ်ား http://www.sanninaymin.com/ 2012/03/blog-post_18.html။ ဘာသာျခားကေမးရင္ ဘယ္လုိေျဖမလဲ http://www.sanninaymin.com/2012/03/answer-questions-about-buddhism.html။ ကမၻာႀကီးနဲ႔အရိေမေတၱယ်ဘုရား http://www.sanninaymin.com/2011/12/blog-post_23.html ပုိ႔စ္ေတြကုိသာ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ အက်ယ္တ၀င့္ သိရပါလိမ့္မယ္။

(၂) ေမး။ ။ ဘုရားေတြမွာ  တနဂၤေႏြ၊ စေနစတဲ့  ျဂိဳဟ္တိုင္ေတြက  ေထရ၀ါဒနဲ႔ ညီပါသလား။ မညီရင္ ဘာလုပ္သင့္သလဲ။

(၂) ေျဖ။ ။ တနဂၤေႏြ၊ စေနၿဂိဳလ္ေတြဟာ ေထရ၀ါဒနဲ႔မညီပါ။ ေဗဒင္ရုိးရာတုိ႔မွ ဆင္းသက္လာတဲ့ အယူအဆမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိမိယံုၾကည္မႈအရ လုပ္ခ်င္လုပ္။ မလုပ္ခ်င္ရင္ ပယ္ဖ်က္လုိက္ပါ။

(၃) ေမး။ ။ အိႏၵိယ၊ သီရိလကၤာတို႔မွာ  ေဒါက္တာဘြဲ႕သြားယူတဲ့  ဆရာေတာ္ေတြေထရ၀ါဒနဲ႔ ညီပါသလား။ ဓမၼပဒမွာ ဘုရား သြားဖူးတဲ့  ရဟန္း၂ပါး။ တစ္ပါးက ေရစစ္မပါေတာ့  အာပတ္သင့္မွာစိုးလို႔ ေရမေသာက္ပဲပ်ံေတာ္မူ။ တစ္ပါးကေတာ့ သကၤန္းေလးနဲ႔ စစ္ေသာက္ျပီး  ဘုရားဆီသြား။ ဘုရားက လာတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကို အျပင္းအထန္  ျပစ္တင္ရႈံ႕ခ်တာကို ၾကည့္ရင္  အာပတ္ေတြနဲ႔မကင္းတဲ့  ေဒါက္တာဘြဲ႔ကို ဘုရားခ်ီးမြမ္း ပါ့မလား။ အကယ္၍  အာပတ္မသင့္ခဲ့ပဲ  ေဒါက္တာဘြဲ႔  ယူနိုင္ခဲ့တဲ့ ေထရ၀ါဒ စစ္စစ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားရွိရင္  ညႊန္းေပးၾကပါ။ တစ္သက္လံုး  ေနာက္လိုက္ျပီး၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္ျပဳစုခ်င္ပါတယ္။

(၃) ေျဖ။ ။ အိႏၵိယ၊ သီရိလကၤာမွာ ပညာသင္လည္း အာပတ္သင့္ႏုိင္သလုိ ျပည္တြင္းမွာ ပညာသင္ရင္ လည္း အာပတ္သင့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဦးဇင္းရဲ႕အာပတ္နဲ႔တကြ စုေတလွ်င္ ေဆာင္းပါးမွာ ေရးထားသလုိ သဗၺညဳတဘုရားရွင္နဲ႔ပေစၥကဗုဒၶါဘုရားရွင္တုိ႔သာ အာပတ္မွလြတ္ၿပီး ကိေလသာကင္းတဲ့ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားေတာင္ အာပတ္မ်ား တစ္ခါတေလသင့္ႏုိင္တယ္။ အာပတ္သင့္ခံၿပီး ရဟႏၱာျဖစ္ေအာင္ က်င့္ႀကံ သြားတဲ့မေထရ္မ်ားရွိေနတာကုိေထာက္ဆၾကည့္ရင္ ေသးငယ္တဲ့အာပတ္မ်ားဟာ အရံအတားသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ကာလ၊ ေဒသကုိၾကည့္ၿပီး ပညတ္ခဲ့တာျဖစ္သလုိ ေလာက၀စၥ၊ ပဏၰတၱိ၀စၥအေနနဲ႔ မသင့္ေလ်ာ္လုိ႔ ပညတ္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ဥပမာ-ကာလေဒသကုိၾကည့္ၿပီး ပညတ္ခဲ့တာမ်ိဳးက သံဃာေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းမုိးရြာသီမွာ ခရီးသြားတဲ့အခါ လယ္ယာေတြကုိျဖတ္ၿပီးသြားရင္ လယ္ယာေတြပ်က္ဆီးလုိ႔ ၀ါတြင္းခရီးမသြားရလုိ႔ ပညတ္ခဲ့တာမ်ိဳး၊ ေလာက၀စၥဆုိတာ ေလာကနဲ႔မသင့္ေလ်ာ္တာ၊ ပဏၰတၱိ၀စၥ-ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားကဲ့ရဲ႕မွာဆုိးတာမ်ိဳး၊ ဥပမာ-ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ကုိ သံဃာမ်ားကုိယ္တုိင္စီးျခင္း၊ ေမာ္ေတာ္ကားကုိ ကုိယ္တုိင္ စီးျခင္းတုိ႔ဟာ ေလာကပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္မေကာင္းသလုိ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားလည္း ကဲ့ရဲ႕စရာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားကုိ သံဃာမ်ားကုိယ္တုိင္စီးရင္ ၀ိနည္းအရေတာ့ အာပတ္မသင့္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူအမ်ားရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕စရာျဖစ္တာရယ္၊ ေလာကအေနနဲ႔ ျမင္မေကာင္းတာရယ္ေၾကာင့္ မစီးသင့္ပါဘူး။ စီးတဲ့သံဃာကုိလည္း ဗုဒၶဘာသာယံုၾကည္ သူေတြက လက္မခံၾကပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အမ်ားသူငွာကုိ မထုိက္ခုိက္ဘဲ မိမိအတြက္ သာသနာအတြက္ အက်ိဳးပုိမ်ားေအာင္ျပဳလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ေသးငယ္တဲ့အာပတ္မ်ားသင့္ေရာက္ျခင္းဟာ အျပစ္တစ္ခုလုိ႔ မဆုိသာတဲ့အျပင္ ေသးငယ္တဲ့အာပတ္ထက္ ပုိအက်ိဳးမ်ားမဲ့အရာကုိျပဳလုပ္ႏုိင္တယ္ဆုိရင္ ေက်မြန္သြားႏုိင္တယ္ဆုိတာ အာပတ္သင့္ခံၿပီး တရားထူးရေအာင္ က်င့္ႀကံသြားတဲ့ ရဟႏၱာမေထရ္မ်ားကုိၾကည့္ပါက ထင္ရွားပါတယ္။

သာသနာတြင္းရွိ သံဃာေတြဟာ အာပတ္သင့္မွာဆုိးၿပီး ေတာထဲမွာျဖစ္ေစ သင့္ေလ်ာ္ရာမွာျဖစ္ေစ ေအးေဆးေနၿပီး တရားပြားမ်ားေနရင္ သာသနာထြန္းကားမယ္ထင္လား။ သာသနာတုိးတတ္မယ္ထင္လား။ လူသားေတြ အသိပညာတုိးတတ္မယ္ထင္လား။ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈကုိ ခြဲျခားသိျမင္မယ္ထင္လား။ ျမတ္ဗုဒၶကဲ့ရဲ႕တဲ့ သံဃာဟာ သူတစ္ပါးအသက္ကုိစေတးၿပီးမွ မိမိအသက္ခႏၶာကုိ အသက္ရွင္ေအာင္ လုပ္ခ်င္ေၾကာင့္ ကဲ့ရဲ႕တာ။ အာပတ္ေတြထဲမွာ သူတစ္ပါးထိခုိက္မွ သင့္တဲ့အာပတ္ရွိသလုိ သူတစ္ပါးမထိခုိက္ဘဲ မိမိတစ္ေယာက္တည္း အျပစ္ျဖစ္တဲ့ အာပတ္ေတြလည္း ရွိတယ္။ ဥပမာ- ပုိက္ဆံကုိင္တာဟာ လွဴတဲ့သူမွာ အျပစ္မရွိ၊ လွဴဒါန္းတဲ့အက်ိဳး ေလွ်ာ့မသြားဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကုိင္တဲ့သံဃာမွာ အျပစ္ျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဘယ္သူမွမထိခုိက္ပါ။ အဲဒီေတာ့ အာပတ္စင္ၾကယ္မွ သံဃာထင္ရင္ သာသနာတုိးတတ္မယ္ထင္ရင္ ထင္တဲ့လူ ကုိယ္တုိင္လုပ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏုိင္ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္မယ္။

(၄) ေမး။ ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကေျပာတယ္။ ေရႊတိဂံုကိုသြားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ  မကန္ေတာ့နဲ႔တဲ့ေလ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေရွ႔က ဘုရားကို  ထိုင္ကန္ေတာ့လိုက္ရင္ ေနာက္က ဘုရားေတြကို ဖင္ကုန္းျပသလိုပဲတဲ့။ ဘုရားေတြကလဲေရွ႕ေနာက္ ပတ္လည္ပဲကိုး။ အဲဒါ  ဘယ္လိုျဖစ္သင့္သလဲ။

(၄) ေျဖ။ ။ အဲဒါက ၾကည္ညိဳမႈသဒၶါတရားလြန္ကဲမႈေၾကာင့္ ကုသုိလ္ရေအာင္ဆုိၿပီး ေစတီေတြ လွဴဒါန္းေဆာက္လုပ္ၾကတာပါ။ မိမိစိတ္မွာ ေရွ႕ကေစတီကုိရွိခုိးတာကုိပဲ အာရံုျပဳၿပီး ေနာက္ကေစတီကုိ ေစာ္ကားခ်င္တဲ့ဆႏၵ၊ ဖင္ကုန္ျပခ်င္တဲ့ဆႏၵမရွိရင္ အျပစ္မျဖစ္ပါ။ အဲဒီလုိသာ ေရွ႕ေနာက္ေတြမွာ မိမိကုိးကြယ္ရာမ်ားရွိလုိ႔ မိမိေရွ႕ကဟာကုိ ရုိေသေလးစားမႈမလုပ္ရဘူးဆုိရင္ ဘယ္ဘာသာ၀င္မွ မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္ရာကုိ ရုိေသေလးစားျခင္း မလုပ္ပါနဲ႔။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိမိကေရွ႕ကဟာကုိ ရုိေသေလးစားေနရင္ မိမိေနာက္မွာ မိမိႏုိင္ငံအတြင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္ရာေတြရွိေနဦးမွာမုိ႔ပါ။ ဥပမာ-မိမိက ေရွ႕မွာရွိတဲ့ဆရာသမားကုိ ေလးစားျပေနရင္ မိမိေနာက္မွာ လည္း မိမိရဲ႕ဆရာသမားေတြ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာမွာ ရွိေနဦးမွာပါ။

ယခုေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ပါရေစ။ ဦးဇင္းသည္ ပညာရွင္မဟုတ္ေသးတဲ့ အညၾတေလးသာျဖစ္လုိ႔ အေျဖထဲမွာ အမွားမ်ားစြာ ပါလွ်င္ပါႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕၀ါဒအတုိင္း ၀ိဘဇၨေလးနဲ႔ဖတ္ၿပီး အသိဉာဏ္ေလးနဲ႔ ပုိင္ျခားၾကပါေလ။ စာဖတ္ပရိသတ္အားလံုး အသိဉာဏ္ဗဟုသုတတုိးပြားၿပီးသကာလ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ခံစားႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္.....။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း

sanninaymin@gmail.com

www.sanninaymin.com

ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။

Posted in: ဘာသာေရး