"ေတာ္ထက္"တဲ့လူတစ္ေယာက္က "ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း"ကို ေရထဲလြတ္ခ်စြန္႔ပစ္ခဲ့တယ္။ "ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း"ဟာ ကူးရင္းခတ္ရင္း ကၽြန္းငယ္ေလးတစ္ခုေပၚ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ "ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း"ဟာ သဲေသာင္ျပင္မွာအနားယူရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္လာရင္ အကူအညီေတာင္းဖို႔ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။
တေအာင့္ၾကာေတာ့ အေဝးကေန သီခ်င္းသံတစ္သံလြင့္လာတာကို သူၾကားလိုက္မိတယ္။ သူခ်က္ခ်င္းထရပ္ၿပီး အသံလာရာဆီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလွငယ္ေလးတစ္စီး သူ႔ဘက္ကိုဦးတည္ၿပီး ေလွာ္ခတ္လာတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေလွရဲ႕အလံေပၚမွာ "ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း"လို႔ ေရးထားတာကို ေတြ႔ေတာ့ "ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း" က လွမ္းေအာ္တယ္။
"ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေရ... ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေရ.. ငါ ရိုးေျဖာင့္ျခင္းပါ။ ငါ့ကို ေလွႀကံဳစီးခြင့္ျပဳပါ"
"ရိုးေျဖာင့္ျခင္း" အကူအညီေတာင္းတာကို "ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း"ကၾကားေတာ့ ရယ္ၿပီး ...
"ဟား.. ဘယ္ျဖစ္မလဲ! ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္းရွိရင္ ငါဘယ္ေပ်ာ္ေတာ့မလဲ? ဒီေလာကမွာ ၾကည့္စမ္း.. အမွန္တရားေတြေျပာလို႔ မေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီး။ ေဆာရီးပဲ.. နင့္ကိုငါ မကယ္ႏိုင္ဘူး"
ေျပာေျပာဆိုဆို "ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း"ထြက္သြားခဲ့တယ္
"ေနရာ.. ေနရာ.. ငါ ရိုးေျဖာင့္ျခင္းပါ။ ငါ့ကို နင့္ေလွနဲ႔အတူ ကမ္းကပ္ခြင့္ေပးပါ" လို႔ေတာင္းဆိုျပန္တယ္။
ေနရာက ေလွကို အေဝးႀကီးေလွာ္သြားၿပီး... "မျဖစ္ဘူး.. မျဖစ္ဘူး.. နင့္ကို ငါ့ေလွေပၚ မတင္ႏိုင္ဘူး။ အခုလို ငါ့ေနရာရဖို႔ မလြယ္ခဲ့ဘူး။ နင့္ကိုသာေခၚသြားရင္ ငါ့ေနရာေတာင္ ငါထိန္းထားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး" လို႔ဆိုခဲ့တယ္။
ရိုးေျဖာင့္ျခင္းဟာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေနရာရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို ေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕အၾကည့္မွာလည္း နားမလည္မႈေတြ၊ ေတြေဝမႈေတြ ေရာယွက္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူဆက္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။
တေအာင့္ၾကာေတာ့ စည္းခ်က္မညီတဲ့အသံနဲ႔အတူ "ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း" ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ရိုးေျဖာင့္ျခင္းက ဝမ္းသာအားရ ေခၚတယ္။
"ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းေရ.. ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း.. နင့္ေလွနဲ႔အတူ ငါလိုက္ခဲ့လို႔ရမလား?"
"မင္း ဘယ္သူလဲ? မင္းကငါတို႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္အက်ဳိးအျမတ္ေပးႏိုင္မွာ
ရိုးေျဖာင့္ျခင္းက သူဘယ္သူလဲဆိုတာကို မေျပာခ်င္ဘူး။ ေျပာလိုက္ရင္ ေလွနဲ႔မေခၚသြားမွာလဲစိုးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရိုးေျဖာင့္ျခင္းက ရိုးေျဖာင့္ျခင္းပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့လဲ "ကၽြန္ေတာ္က ရိုးေျဖာင့္ျခင္းပါ"လို႔ သူေျပာလိုက္တယ္။
"ေအာ္.. မင္းက ရိုးေျဖာင့္ျခင္းကို.. မင္းက ငါ့ကိုသက္သက္ဒုကၡေပးတာနဲ႔ တူမေနဘူးလားကြ? ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းေတြ ဒီေလာက္မ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ ငါတို႔ရဲ႕ မရိုးသားတဲ့ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမွာ မင္းပါလာလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ?"
ေျပာေျပာဆုိဆို ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း ထြက္သြားခဲ့တယ္။ ရိုးေျဖာင့္ျခင္းက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ရင္း မဲ့ေနခ်ိန္မွာ အေဝးကေန အသံတစ္သံကိုၾကားလိုက္တယ္။
"လူေလး.. လာ ေလွေပၚတက္ပါ"
ဆံပင္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အဘိုးအိုတစ္ဦးက သူ႔ကိုလွမ္းေခၚလိုက္တယ္။
"အဘိုးက အခ်ိန္ပါ"
"ဘာျဖစ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကယ္ရတာလဲ?"
"ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္းဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးပါတယ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကပဲ သိလို႔ပါ"
အျပန္လမ္းမွာ ေလွေမွာက္ေနတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ေနရာနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းကိုေတြ႔ေတာ့ အဘိုးအိုက သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ၿပီး
"အင္း........ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္းမရွိရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကလည္း ၾကာရွည္မတည္ၿမဲဘူး။ ေနရာလည္း မၿမဲဘူး။ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းလည္း က်ရႈံးမွာပဲ"လို႔ ဆိုခဲ့တယ္။
မူရင္း -- http://www.zijiu.org/node/88
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
0 ကြန္မန့္ေရးရန္:
Post a Comment